1 ငါ့ အ သက် ကုန် ပြီ။ ငါ နေ ရ သော ကာ လ လွန် ပြီ။ သင်္ချိုင်း သည် ငါ့ အ ဘို့ ဖြစ် ၏။2 ကဲ့ ရဲ့ တတ် သော သူ တို့ သည် ငါ့ ရှေ့ မှာ ရှိ ကြ သည် မ ဟုတ် လော။ သူ တို့ နှောင့် ရှက် သော အ ခြင်း အ ရာ တို့ ကို အ စဉ် ငါ ကြည့် မြင် ရ သည် မ ဟုတ် လော။3 အ ပေါင် ထား ပါ တော့။ အာ မ ခံ ပေး ပါ တော့။ အ ဘယ် သူ သည် ငါ နှင့် ဂ တိ သစ္စာ ထား မည် နည်း။4 ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ဉာဏ် ကို ကွယ် စေ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ သူ တို့ ကို ချီး မြှောက် တော် မ မူ ရ။5 အ ကြင် သူ သည် ဥစ္စာ ကို လု ယူ အံ့ သော ငှါ အ ဆွေ ခင် ပွန်း ကို အပ် ၏၊ ထို သူ ၏ သား တို့ သည် မြော် လင့် ၍ စိတ် ပျက် ရ ကြ လိမ့် မည်။6 ငါ့ ကို သူ တ ပါး ကဲ့ ရဲ့ စ ရာ အ ကြောင်း ဖြစ် စေ တော် မူ ၍၊ သူ တို့ သည် ငါ့ ကို ရွံ ကြ ၏။7 ဝမ်း နည်း ခြင်း အား ကြီး သော ကြောင့် ငါ့ မျက် စိ မှုန် ၏။ ကိုယ် အင်္ဂါ များ တို့ သည် အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ၏။8 ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် ဤ အ မှု ကြောင့် မိန်း မော တွေ ဝေ ကြ လိမ့် မည်။ အ ပြစ် ကင်း လွတ် သော သူ တို့ သည် အ ဓမ္မ လူ များ တ ဘက် က ကိုယ် ကို ကိုယ် နှိုး ဆော် ကြ လိမ့် မည်။9 ဖြောင့် မတ် သော သူ တို့ သည် လည်း တည် ကြည် ခြင်း၊ လက် စင် ကြယ် သော သူ တို့ သည် ခွန် အား တိုး ပွါး ခြင်း ရှိ ကြ လိမ့် မည်။10 သင် တို့ မူ ကား တ ယောက် မျှ မ ကြွင်း၊ ပြန် သွား ကြ ပါ တော့။ သင် တို့ တွင် ပ ညာ ရှိ တ စုံ တ ယောက် ကို မျှ ငါ မ တွေ့ နိုင်။11 ငါ့ နေ့ ရက် လွန် ပြီ။ ငါ နှ လုံး သွင်း မိ သော အ ကြံ အ စည် တို့ သည် ပျက် စီး ခြင်း သို့ ရောက် ကြ ပြီ။12 ညဉ့် သည် ငါ ၌ နေ့ ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍၊ ငါ့ အ လင်း သည် မှောင် မိုက် နှင့် နီး စပ် ၏။13 သင်္ချိုင်း သည် ငါ့ နေ ရာ ဖြစ် သည် ကို ငါ မြော် လင့် ၏။ ငါ့ အိပ် ရာ သည် မှောင် မိုက် ၌ ခင်း လျက် ရှိ ၏။14 ပုပ် စပ် ခြင်း အား၊ သင် သည် ငါ့ အ ဘ ဖြစ် ၏ ဟူ ၍ ၎င်း၊ တီ ကောင် အား သင် သည် ငါ့ အ မိ၊ ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟူ ၍ ၎င်း ငါ ဆို ရ ၏။15 သို့ ဖြစ် ၍ အ ဘယ် သို့ ငါ မြော် လင့် ရ သ နည်း။ ငါ မြော် လင့် စ ရာ အ ကြောင်း ကို အ ဘယ် သူ မြင် ရ သ နည်း။16 ထို အ ကြောင်း သည် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍၊ ငါ နှင့် အ တူ မြေ မှုန့် ၌ နှိမ့် ချ လျက် နေ ရ မည် ဟု မြွက် ဆို ၏။