1 ထို နောက် ယေ ရု ရှ လင် မြို့ က ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ကျမ်း တတ် ဆ ရာ တို့ သည်2 ယေ ရှု ထံ လာ၍ ဆ ရာ့ တ ပည့် တို့ သည် လူ ကြီး တို့ ရှေး ထုံး နည်း ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။ လက် မ ဆေး ပဲ အ စာ စား ကြ သည် တ ကား ဟု ဆို ကြ သော်။3 ကိုယ် တော် က သင် တို့ လည်း ကိုယ့် ရှေး ထုံး နည်း အ တွက် နှင့် ဘု ရား သ ခင့် ပ ညတ် တော် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လွန် ကျူး ကြ သ နည်း။4 ဘု ရား သ ခင် က မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု ပြု လော့။ မိ ဘ ကို ဆဲ ဆို သူ သည် သေ ဒဏ် ခံ စေ ဟု ပ ညတ် တော် မူ သော် လည်း5 သင် တို့ မူ ကား မည် သူ မ ဆို မိ ဘ အား ထောက် ပံ့ သင့် သော ငွေ ကို လှူ ပြီး ဖြစ် သည် ဟု ဆို လျှင်၊6 မိ ဘ ကို ရို သေ သ မှု မ ပြု ရ ဟု မြစ် တား ရာ ရောက်၍၊ ကိုယ့် ရှေး ထုံး နည်း အ တွက် နှင့် ဘု ရား သ ခင်၏ အ မိန့် တော် ကို အ ချည်း နှီး ဖြစ် စေ ကြ ပြီ တ ကား။7 အ ချင်း သီ လ ကြောင် တို့၊ ဤ လူ မျိုး သည် စိတ် နှ လုံး ကို ငါ နှင့် ခွာ၍ နှုတ် ခမ်း အား ဖြင့် သာ ရို သေ လျက် လူ တို့ မှာ ထား ချက် များ ကို တ ရား အ ဖြစ် သွန် သင် သည် နှင့် အ ကျိုး မဲ့ ငါ့ ကို ကိုး ကွယ် ကြ သည် ဟူ၍ သင် တို့ ကို ရည် လျက် ပ ရော ဖက် ဟေ ရှာ ယ ဟော ပြော သည် မှာ သင့် လျော် စွ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။8 9 10 လူ ပ ရိ သတ် ကို လည်း ခေါ် တော် မူ လျက် နာ ယူ နား လည် ကြ လော့။11 ခံ တွင်း သို့ ဝင် သည့် အ ရာ က လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သည် မ ဟုတ်၊ ခံ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ က သာ မ သန့် အောင် ပြု သည် ဟု မိန့် တော် မူ၏။12 ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ်၍ ကြား သော ဖာ ရိ ရှဲ တို့ တိုက် လဲ ကြ သည် ကို သိ တော် မူ ပါ သ လော ဟု မေး လျှောက် ကြ ရာ၊13 ကိုယ် တော် က ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ငါ့ ခ မည်း တော် မ စိုက် သ မျှ သော အ ပင် တိုင်း မှာ အ မြစ် ပါ နုတ် ပစ် ခံ ရ လိမ့် မည်။14 ထို သူ တို့ ကို ရှိ နေ ကြ စေ။ သူ ကန်း အ ချင်း ချင်း လမ်း ပြ ဖြစ် ကြ သည် တ ကား။ သူ ကန်း သည် သူ ကန်း ကို လမ်း ပြ လျှင် နှစ် ဦး လုံး ပင် တွင်း ထဲ သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည် ဟု မိန့် ဆို တော် မူ၏။15 ထို နောက် ပေ တ ရု က ဤ ဥ ပ မာ ကို ဖွင့် ပြ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် သော်၊16 ယေ ရှု က သင် တို့ လည်း ဉာဏ် ကင်း လျက် ရှိ နေ ကြ သေး သ လော။17 ခံ တွင်း က ဝင် သော အ ရာ သည် ဝမ်း သို့ ရောက်၍ အိမ် သာ တွင် စွန့် ရ သည် ကို မ သိ မ မြင် ကြ လော။18 ခံ တွင်း မှ ထွက် သည့် အ ရာ များ မူ ကား စိတ် နှ လုံး က လာ သည် ဖြစ်၍ လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု၏။19 မ ကောင်း ကြံ စည် ခြင်း၊ သူ့ အ သက် ကို သတ် ခြင်း၊ သူ့ သား အိမ် ရာ ကို ပြစ် မှား ခြင်း၊ မ တ ရား မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ သူ့ ဥစ္စာ ကို ခိုး ခြင်း၊ မု သာ သက် သေ ခံ ခြင်း၊ ကုန်း ချော ခြင်း များ သည် စိတ် နှ လုံး မှ ထွက် လာ၍၊20 ထို အ ရာ များ က လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု၏။ လက် မ ဆေး ဘဲ အ စာ စား ခြင်း မူ ကား လူ ကို မ သန့် အောင် ပြု သည် မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော် မူ၏။21 ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ပြီး လျှင် တု ရု နှင့် ဇိ ဒုံ နယ် များ သို့ ကြွ တော် မူ ရာ။22 ခါ နာန် မိန်း မ တစ် ယောက် သည် ထို နယ် က ထွက် လာ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း သား တော် အ ရှင် ဘု ရား သ နား တော် မူ ပါ။ ကျွန် မ၏ သ မီး မှာ နတ် ပူး ခြင်း ကို ပြင်း စွာ ခံ နေ ရ ပါ သည် ဟု အော် လျက် လျှောက်၏။23 ကိုယ် တော် သည် အ မိန့် တော် တစ် ခွန်း မျှ မ ပြန် ဘဲ နေ တော် မူ သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ ချဉ်း ကပ်၍ ထို မိန်း မ အော် လျက် နောက် က လိုက် နေ သော ကြောင့် သွား စေ တော် မူ ပါ ဟု လျှောက် ထား ကြ သော်။24 ကိုယ် တော် က ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး အ နက် ပျောက် သော သိုး များ ထံ သာ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဟု ပြန်၍ မိန့် တော် မူ လျှင် ထို မိန်း မ သည် ချဉ်း ကပ် ရှိ ခိုး လျက်25 မ စ တော် မူ ပါ အ ရှင် ဘု ရား ဟု လျှောက် သည့် ကာ လ26 သား သ မီး တို့ အ စာ ကို ယူ၍ ခွေး များ အား မ ချ မ ပေး အပ် ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊27 မှန် ပါ သည် အ ရှင် ဘု ရား၊ ခွေး များ ပင် သ ခင့် စား ပွဲ မှ ကျ သည့် စား နုပ် စား ပေါက် ကို စား ရ ကြ ပါ သည် ဟု ထပ် မံ လျှောက် ထား၏။28 ထို အ ခါ ယေ ရှု က အ ချင်း မိန်း မ၊ သင်၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် အား ကြီး စွ တ ကား သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ဖြစ် စေ ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် ထို အ ချိန် နာ ရီ က စ၍ သ မီး ကျန်း မာ လေ၏။29 ယေ ရှု သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက်၍ ဂါ လိ လဲ အိုင် နား ကို လျှောက် ပြီး လျှင် တောင် ပေါ် သို့ တက် ကြွ ထိုင် နေ တော် မူ စဉ်30 ကြီး စွာ သော လူ ပ ရိ သတ် သည် ချဉ်း ကပ် လျက် ပါ လာ သည့် ခြေ ဆွံ့ သူ၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ၊ မျက် မ မြင် သူ၊ အ သော သူ မှ စ၍ သူ နာ အ များ ကို ခြေ တော် ရင်း တွင် ချ ထား ကြ သည့် အ တိုင်း ကျန်း မာ စေ တော် မူ သ ဖြင့်၊31 အ သော သူ စ ကား ပြော ခွင့်၊ အင်္ဂါ ပျက် သူ သန် စွမ်း ခွင့်၊ ခြေ ဆွံ့ သူ လှမ်း သွား ခွင့် မျက် မ မြင် သူ မြင် ခွင့် ရ သည် ကို ထို ပ ရိ သတ် မြင် သော် အံ့ သြ၍ ဣ သ ရေ လ လူ မျိုး၏ ဘု ရား သ ခင့် ဘုန်း တော် ကို ချီး မြှောက် ကြ၏။32 ထို အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ ကို ခေါ်၍ ယေ ရှု က ဤ လူ ပ ရိ သတ် သည် ယ ခု တိုင် ငါ နှင့် သုံး ရက် ရှိ နေ လျက် စား ရန် အ စာ မ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ငါ သ နား သည်။ လမ်း တွင် ပန်း မည် စိုး၍ အ စာ မ စား ရ ဘဲ မ လွှတ် လို ဟု မိန့် တော် မူ သော်၊33 တ ပည့် တော် တို့ က ထို မျှ လောက် ကြီး သော လူ ပ ရိ သတ် ဝ လောက် အောင် ဤ တော အ ရပ် တွင် မုန့် ကို အ ဘယ် က ရ နိုင် ပါ မည် နည်း ဟု လျှောက် ကြ လျှင်၊34 ယေ ရှု က မုန့် ဘယ် နှစ် လုံး ပါ ရှိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ သော် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး က လေး အ နည်း ငယ် သာ ပါ ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် ကြ ပြန်၏။35 ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် လူ ပ ရိ သတ် ကို မြေ ပေါ် တွင် ထိုင် ကြ စေ ရန် မှာ တော် မူ ပြီး နောက် မုန့် ခု နစ် လုံး နှင့် ငါး များ ကို ယူ လျက် ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ပြီး မှ36 ဖဲ့၍ တ ပည့် တော် တို့ သို့ ပေး သ ဖြင့် တ ပည့် တော် တို့ လည်း လူ ပ ရိ သတ် အား ဝေ ပေး ကြ၏။37 ထို သူ ရှိ သ မျှ စား၍ ဝ ကြ သည့် နောက် စား ကြွင်း အ ကျိုး အ ပဲ့ ကို ခု နစ် တောင်း အ ပြည့် ကောက် ရ ကြ၏။38 စား သူ တို့ မှာ မိန်း မ နှင့် သူ ငယ် များ ပြင်39 ယောက်ျား လေး ထောင် ရှိ သ တည်း။ ထို ပ ရိ သတ် ကို သွား စေ တော် မူ ပြီး မှ ကိုယ် တော် သည် လှေ စီး၍ မာ ဂ ဒန် နယ် သို့ ကြွ ရောက် တော် မူ၏။