1 ငါ့ သား၊ ငါ့ စ ကား ကို စောင့် ရှောက်၍၊ ငါ့ ပ ညတ် များ ကို ပိုက် ကျုံး လော့။2 အ သက် ချမ်း သာ ရ စေ ရန်၊ ငါ့ ပ ညတ် တ ရား ကို၊ ကိုယ် စ က္ခု သူ ငယ် အိမ် ကဲ့ သို့ စောင့် ရှောက် လော့။3 သင်၏ လက် ၌ ဆွဲ ချည် ၍၊ နှ လုံး တည်း ဟူ သော ပု ရ ပိုက် ပေါ် တွင် ရေး သား လော့။4 စ ကား ဖြင့် မြှောက် ပင့် တတ် သော မိန်း မ ပေါ့၊ မိန်း မ ရွှင် မှ၊ ကိုယ် ကို ကွယ် ကာ စောင့် ထိန်း စေ ရန်၊ ဉာဏ် ပ ညာ ကို အစ် မ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ဉာဏ် ပ ဋိ ဘာန် ကို နှ မ ဟူ၍ လည်း ကောင်း၊ ခေါ်ဝေါ် လော့။5 6 ငါ့ အိမ် လေ သာ ပြူ တင်း မှ၊ စီး ကြည့် ၍ မြင် ရ သည် မှာ၊7 မ လိ မ္မာ သော သ တို့ သား များ အ နက်၊ ဉာဏ် မဲ့ သော လူ ပျို တစ် ယောက် သည်၊8 ထို သို့ သော မိန်း မ၏ အိမ် အ နီး၊ သူ့ နေ ရာ လမ်း တွင် ပင်၊ ညဉ့် ဦး ယံ ဆည်း ဆာ အ ချိန်၊ ညဉ့် နက်၍ မှောင်မိုက် သော ကာ လ၊ လမ်း လျှောက် လျက် သီ သွား ရာ၊9 10 ဆန်း ပြား သော မိန်း မ သည် ပြည် တန် ဆာ အ ဝတ် ကို ဆင် ယင်၍၊ ကြို ဆို သည် ကို ငါ သိ မြင် ခဲ့ ပြီ။11 ထို မိန်း မ သည်၊ ဆူ ညံ ခဲ ယဉ်း လျက်၊ ကိုယ့် အိမ်၌ ဆောက် တည် ရာ မ ရ။12 အိမ် ပြင် ခ ဏ၊ လမ်း တွင် ခ ဏ နေ၍၊ အ ရပ် ရပ် သော လမ်း ထောင့် များ မှာ ချောင်း မြောင်း လေ့ ရှိ သည့် အ တိုင်း၊13 ထို လူ ပျို ကို ဖက် ယမ်း နမ်း ရှုတ် လျက်၊ မျက် နှာ ပြောင် တိုက်၍ ဆို သည် မှာ၊14 ကျွန် မ၌ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် ရှိ၏။ သ စ္စာ ဝတ် ကို လည်း ယ နေ့ ပင် ကျွန် မ ဖြေ ခဲ့ ပြီ။15 ထို့ ကြောင့်၊ ရှင့် မျက် နှာ ကို တွေ့ လို သော စိတ် နှင့်၊ ကြို ဆို ရန် ထွက် လာ၍ တွေ့ ခဲ့ ပါ ပြီ။16 ကျွန် မ၏ ခု တင် ကို အိပ် ရာ ခင်း နှင့် လည်း ကောင်း၊ အိ ဂျစ် ပြည် မှ ညို မောင်း သော အ ထည် နှင့်လည်း ကောင်း၊ ခင်း ပါ ပြီ။17 အိပ် ရာ ကို လည်း၊ မု ရန်၊ အ ကျော်၊ သစ် ကြံ ပိုး ဖြင့် ထုံ ပါ ပြီ။18 လာ ပါ။ နံ နက် တိုင် အောင် စုံ မက် ခြင်း အာ ရုံ ကို ဖျော် ဖြေ ကြ ကုန် အံ့။ ချစ် ကြိုက် ပျော် ပါး ကြ ကုန် အံ့။19 လင် မူ ကား၊ အိမ် မှာ မ ရှိ။ ငွေ အိတ် ကို ဆောင် လျက်၊ ခ ရီး ဝေး စွာ သွား လေ ပြီ။ လ ပြည့် နေ့ မှ ပြန် ရောက် လိမ့် မည် ဟု ဆို သော်၊20 21 ဤ သို့ များ စွာ သွေး ဆောင် ခြင်း အား ဖြင့် အ လို သို့ ပါ စေ၍၊ မြှောက် ပင့် သော နှုတ် ခမ်း နှင့် အ နိုင် ရ သော ကြောင့်၊22 ထို လူ ပျို သည် အ သတ် ခံ ရာ သို့ သွား သော နွား ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ ခြေ ချင်း ခတ်၍ ဆုံး မ ခံ ရန် သွား သော လူ မိုက် ကဲ့ သို့ လည်း ကောင်း၊23 အ သက် အ န္တ ရာယ် ဖြစ် မည် ကို မ သိ ဘဲ၊ ညွှတ် ကွင်း သို့ ဝင် မိ သော ငှက် ကဲ့ သို့လည်း ကောင်း၊ အ သည်း အ ဆုပ် ကို မြှား ခွင်း သည့် တိုင် အောင်၊ ထို မိန်း မ နောက် သို့ ချက် ချင်း လိုက် သွား လေ ၏။24 သို့ ဖြစ်၍ ငါ့ သား၊ ငါ နှုတ် မြွက် သော စ ကား ကို နာ ခံ နာ ယူ လော့။25 ထို သို့ သော မိန်း မ၏ အ လေ့ အ လာ ကို၊ စိတ် ငဲ့ ကွက် လျက် လမ်း မ လွဲ နှင့်။26 လူ အ များ တို့ သည် သူ့ ကြောင့် နာ ကျင် ခံ ရ လျက်၊ လဲ၍ သေ ရ သူ များ လေ စွ တ ကား။27 သူ့ အိမ် သည် သေ မင်း ၏ ဘုံ ဗိ မာန်၊ မ ရ ဏာ့ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ဆိုက် ရောက် သော လမ်း ဖြစ် သ တည်း။