1 พระสัญญาของพระเจ้าต่อศิโยน และพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า2 “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เราหวงแหนศิโยนด้วยความหวงแหนอันยิ่งใหญ่และเราหวงแหนเธอด้วยความกริ้วมาก3 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราจะกลับไปยังศิโยน และอยู่ท่ามกลางเยรูซาเล็ม และเขาจะเรียกเยรูซาเล็มว่าเมืองซื่อตรง และเรียกภูเขาของพระยาห์เวห์จอมทัพว่าภูเขาบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์4 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชายชราและหญิงชราจะนั่งอยู่ตามลานเมืองเยรูซาเล็มอีก ต่างก็จะมีไม้เท้าอยู่ในมือเพราะอายุมากแล้ว5 และลานเมืองนั้นก็จะเต็มไปด้วยเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงวิ่งเล่นอยู่6 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องประหลาดสำหรับประชาชนที่เหลืออยู่ในสมัยนี้แล้ว พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ก็ควรจะประหลาดสำหรับเราด้วยหรือ?7 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะช่วยประชากรของเราให้พ้นจากประเทศตะวันออกและจากประเทศตะวันตก8 และเราจะพาพวกเขามาอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม และเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขาด้วยความเที่ยงตรงและความชอบธรรม9 “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าทั้งหลายผู้ได้ยินพระวจนะในช่วงเวลานี้ จากปากบรรดาผู้เผยพระวจนะ ในวันที่ได้วางรากฐานพระนิเวศของพระยาห์เวห์จอมทัพ เพื่อจะได้ก่อสร้างพระวิหารนั้นขึ้น จงให้มือของพวกเจ้าแข็งแรง10 เพราะว่าก่อนสมัยนั้นไม่มีค่าจ้างให้แก่คน หรือให้แก่สัตว์ ทั้งผู้ที่เข้าออกก็ไม่มีความปลอดภัยจากศัตรู เพราะเราปล่อยให้คนทั้งหลายต่อสู้กับเพื่อนบ้านของตน11 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในสมัยนี้เราจะไม่ทำต่อประชาชนที่เหลืออยู่นี้เหมือนอย่างสมัยก่อน12 เพราะว่าจะมีการหว่านความสมบูรณ์พูนสุข เถาองุ่นจะมีลูกและแผ่นดินจะให้ผล และท้องฟ้าจะให้น้ำค้าง และเราจะทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่นี้ถือกรรมสิทธิ์สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด13 โอ พงศ์พันธุ์ยูดาห์และพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเคยถูกใช้เป็นคำแช่งสาปท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายอย่างไร เราจะช่วยเจ้าและเจ้าจะได้เป็นแหล่งพระพรอย่างนั้น อย่ากลัวเลย แต่จงให้มือของเจ้าแข็งแรงเถิด14 “เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมื่อบรรพบุรุษของเจ้ายั่วเย้าให้เราโกรธนั้น เราก็ตั้งใจว่าจะลงโทษเจ้า ในเวลานั้นเราไม่ยอมหย่อนความตั้งใจลง พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ15 ในวันนี้เราจึงตั้งใจใหม่ว่า จะทำดีต่อเยรูซาเล็มและต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์ อย่ากลัวเลย16 ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องทำ จงพูดความจริงแก่กันและกันอฟ.4:25 จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและนำไปสู่สันติภาพ17 อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ18 การอดอาหารด้วยความชื่นชมยินดี และพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า19 “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า การอดอาหารในเดือนที่ 4 การอดอาหารในเดือนที่ 5 และการอดอาหารในเดือนที่ 7 และการอดอาหารในเดือนที่ 10 จะเป็นที่ให้ความบันเทิงและความร่าเริง และเป็นการเลี้ยงที่สร้างความชื่นชมแก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์ เพราะเหตุนั้นเจ้าจงรักความเที่ยงตรงและสันติภาพ20 ชนชาติทั้งหลายจะพากันไปกรุงเยรูซาเล็ม “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชนชาติทั้งหลายยังจะมา คือประชาชนที่ยังอาศัยอยู่ในเมืองทั้งหลาย21 ชาวเมืองหนึ่งจะไปหาชาวเมืองอีกเมืองหนึ่ง กล่าวว่า ‘ให้เราไปกันทันที ไปทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์และแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพ ข้าพเจ้าก็จะไปด้วย’22 เออ ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และบรรดาประชาชาติที่เข้มแข็งจะมาแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพในเยรูซาเล็ม และทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์23 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ในสมัยนั้น 10 คนจากทุกชาติทุกภาษา จะยึดชายเสื้อคลุมของยิวคนหนึ่งไว้แล้วกล่าวว่า ‘ขอให้เราไปกับท่านทั้งหลายเถิด เพราะเราได้ยินว่า พระเจ้าสถิตกับพวกท่าน’ ”