1 ความวิบัติที่เลี่ยงไม่ได้ใกล้มาถึง วิบัติแก่เมืองที่แปดเปื้อนไปด้วยโลหิตเต็มด้วยการโกหกและการปล้นสะดมไม่ว่างเว้นจากการล่าเหยื่อ2 เสียงหวดของแส้ และเสียงกระหึ่มของล้อม้าควบ และรถรบห้อไป3 พลม้าเข้าประจัญบานดาบแวบวาบและหอกแวววาวคนถูกฆ่าเป็นก่ายกองซากศพกองพะเนินร่างคนตายมากมายไม่สิ้นสุดพวกเขาจะสะดุดร่างเหล่านั้น4 ทั้งนี้เพราะการแพศยานับไม่ถ้วนของหญิงแพศยาผู้มีเสน่ห์และเป็นเจ้าแห่งวิทยาคมผู้ขายบรรดาประชาชาติด้วยการแพศยาของนางและขายตระกูลต่างๆ ด้วยวิทยาคมของนาง5 พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่าดูเถิด เราต่อสู้เจ้าเราจะเปิดกระโปรงของเจ้าขึ้นมาคลุมหน้าเจ้าเราจะให้บรรดาประชาชาติมองดูความเปลือยเปล่าของเจ้าและให้ราชอาณาจักรต่างๆ มองดูความอดสูของเจ้า6 เราจะขว้างของโสโครกใส่เจ้าและเหยียดหยามเจ้าและจะทำให้เจ้าเป็นเป้าสายตาคนอื่น7 ทุกคนที่แลเห็นเจ้าจะหนีไปจากเจ้าและกล่าวว่า“นีนะเวห์เป็นเมืองร้างเสียแล้ว ใครเล่าจะสงสารเธอ?”จะไปหาผู้ปลอบโยนเจ้าจากที่ไหน?8 เจ้าวิเศษกว่าเมืองเธเบสอยู่บนฝั่งแม่น้ำไนล์ห่างจากทางใต้ของกรุงไคโร 650 กิโลเมตร ฉบับฮีบรูว่า โน อาโมน แปลว่า นครของพระอาโมนซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำไนล์หรือ?ซึ่งมีน้ำรอบนครมีทะเลเป็นที่กำบังมีห้วงน้ำภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ทะเล ในที่นี้หมายถึง แม่น้ำไนล์เป็นกำแพงเมือง9 คูชเป็นกำลังของเมืองนี้ทั้งอียิปต์ด้วย และอำนาจก็มีมากมายไม่สิ้นสุดทั้งพูตและลิเบียก็เป็นภาคีเมืองเธเบส10 ถึงกระนั้น เมืองนั้นก็ยังถูกกวาดไปเธอตกไปเป็นเชลยลูกเด็กเล็กแดงของเธอก็ถูกเหวี่ยงลงแหลกเป็นชิ้นๆที่หัวถนนทุกสายเขาจับฉลากแบ่งผู้มีเกียรติของเมืองนั้นและคนใหญ่คนโตทั้งสิ้นของเมืองนั้นก็ถูกล่ามโซ่ตรวน11 เจ้าจะมึนเมาไปด้วยเจ้าจะงงงวยไปเจ้าจะแสวงหาที่ลี้ภัยจากศัตรู12 ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าจะเป็นเหมือนต้นมะเดื่อที่มีผลมะเดื่อสุกรุ่นแรกเมื่อถูกเขย่าก็จะตกเข้าปากของผู้กิน13 ดูเถิด กองทัพของเจ้าก็เหมือนผู้หญิงอยู่ท่ามกลางเจ้าประตูเมืองแห่งแผ่นดินของเจ้าก็เปิดกว้างให้แก่ศัตรูของเจ้าไฟได้กลืนกินดาลประตูของเจ้าแล้ว14 จงขนน้ำขึ้นไว้เพราะจะถูกล้อมจงเสริมกำลังป้อมปราการของเจ้าจงลงไปในบ่อดินเปียกและจงย่ำปูนสอให้เข้ากันดีและไปเอาแม่พิมพ์อิฐมา15 ไฟก็จะคลอกเจ้าที่นั่นดาบก็จะฟันเจ้ามันจะกินเจ้าเสียอย่างตั๊กแตนวัยกระโดดจงเพิ่มพวกเจ้าให้มากอย่างตั๊กแตนวัยกระโดดจงเพิ่มให้มากเหมือนตั๊กแตนวัยบิน16 เจ้าเพิ่มพวกพ่อค้าให้มากกว่าดวงดาวในท้องฟ้าตั๊กแตนวัยกระโดดนั้นลอกคราบแล้วก็บินไปเสีย17 พวกเจ้านายของเจ้าก็เหมือนตั๊กแตนวัยบินพวกข้าหลวงของเจ้าก็เหมือนฝูงตั๊กแตนเกาะอยู่ที่รั้วในวันอากาศเย็นพอดวงอาทิตย์ขึ้น มันก็บินไปหมดไม่มีใครทราบว่ามันไปที่ไหน18 โอ กษัตริย์แห่งอัสซีเรียเอ๋ยบรรดาผู้เลี้ยงแกะของเจ้าหลับเสียแล้วพวกเจ้านายของเจ้าก็เคลิ้มหลับไปชนชาติของเจ้ากระจัดกระจายอยู่ตามภูเขาและไม่มีผู้ใดรวบรวมได้19 ความเจ็บปวดของเจ้าไม่มีบรรเทาบาดแผลของเจ้าก็สาหัสทุกคนผู้ได้ยินข่าวของเจ้าต่างก็ตบมือเยาะเจ้าเพราะมีใครเล่าที่ไม่ได้ถูกเจ้าทำร้ายเรื่อยมา?