1 พระวจนะของพระยาห์เวห์ซึ่งมาถึงมีคาห์ชาวเมืองโมเรเชท ในรัชกาลโยธาม2 พกษ.15:32-38;2 พศด.27:1-7 อาหัส2 พกษ.16:1-20;2 พศด.28:1-27 และเฮเซคียาห์ 2 พกษ.18:1-20:21;2 พศด.29:1-32:33 กษัตริย์แห่งยูดาห์ ซึ่งท่านได้เห็นเกี่ยวกับกรุงสะมาเรียและกรุงเยรูซาเล็ม2 การพิพากษาสะมาเรีย ชนทุกชาติเอ๋ย จงฟังโอ แผ่นดินโลกและสิ่งทั้งปวงที่อยู่ในนั้น จงสดับและให้พระยาห์เวห์องค์เจ้านายเป็นพยานกล่าวโทษพวกท่านคือองค์เจ้านายจากพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์3 เพราะ ดูเถิด พระยาห์เวห์เสด็จออกจากที่ประทับของพระองค์และจะเสด็จลงมาและจะทรงย่างเหยียบบนที่สูงทั้งหลายของพิภพ4 ภูเขาทั้งหลายจะหลอมละลายไปภายใต้พระองค์และบรรดาหุบเขาจะถูกแยกออกเหมือนขี้ผึ้งหน้าไฟเหมือนน้ำที่เทลงมาตามที่ชัน5 เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะการละเมิดของยาโคบและเพราะบาปทั้งหลายของพงศ์พันธุ์อิสราเอลการละเมิดของยาโคบนั้นคืออะไร?สะมาเรียมิใช่หรือ?ปูชนียสถานสูงของยูดาห์คืออะไร?เยรูซาเล็มมิใช่หรือ?6 ฉะนั้นเราจะทำให้สะมาเรียเป็นกองสิ่งปรักหักพังในท้องทุ่งเป็นที่สำหรับปลูกสวนองุ่นเราจะเทหินของเมืองนั้นลงที่หุบเขาเราจะเผยให้เห็นรากฐานของเมือง7 รูปเคารพทั้งสิ้นของเมืองนั้นจะถูกบดขยี้สินจ้างทั้งสิ้นจากการแพศยาฉบับฮีบรูไม่มีวลี จากการแพศยาของเมืองนั้นจะถูกเผาเสียด้วยไฟและรูปเคารพทั้งสิ้นของเมืองนั้น เราจะทำให้ร้างเพราะเมืองนั้นรวบรวมรูปเคารพเหล่านี้มาโดยสินจ้างของโสเภณีและพวกมันจะกลับเป็นสินจ้างของโสเภณีอีก8 ความพินาศของเมืองต่างๆ ในยูดาห์ เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะโอดครวญและร่ำไห้ข้าพเจ้าจะเดินไปมาเปลือยกายเปลือยเท้าเสียงโอดครวญของข้าพเจ้าจะให้เหมือนเสียงหมาในและเสียงครวญครางเหมือนลูกนกกระจอกเทศตัวเมีย9 เพราะว่าบาดแผลของเมืองนั้นรักษาไม่หายและได้ลามมาถึงยูดาห์ได้มาถึงประตูเมืองแห่งประชากรของเราคือถึงเยรูซาเล็ม10 อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัทอย่าร้องไห้ไปเลยในเมืองเบธเลอัฟราห์จงเกลือกกลิ้งตัวในฝุ่นฝุ่น ในภาษาฮีบรูคือ อาฟรา ซึ่งพ้องเสียงกับ เบธเลอัฟราห์11 ชาวเมืองชาฟีร์เอ๋ยจงผ่านไปตามทางของพวกเจ้าด้วยตัวเปลือยเปล่าและอับอายชาวเมืองศานันไม่ได้ออกมาเบธเอเซลกำลังร่ำไห้ที่มั่นของมันจะเอาไปจากพวกเจ้า12 เพราะชาวมาโรทเฝ้าคอยสิ่งดีให้เกิดขึ้นเพราะสิ่งร้ายได้ลงมาจากพระยาห์เวห์ถึงประตูเมืองเยรูซาเล็ม13 ชาวเมืองลาคีชเอ๋ยจงเทียมม้าเข้ากับรถรบเจ้าเริ่มสร้างบาปกรรมให้แก่ธิดาของศิโยนเพราะได้พบบรรดาการละเมิดของอิสราเอลในเจ้า14 ดังนั้น เจ้าจะมอบของที่ระลึกให้แก่โมเรเชท-กัทบรรดาเรือนของอัคซีบจะเป็นสิ่งล่อลวงแก่บรรดากษัตริย์อิสราเอล15 ชาวเมืองมาเรชาห์เอ๋ยเราจะนำผู้ยึดครองมายังเจ้าอีกศักดิ์ศรีของอิสราเอลจะมายังอดุลลัม16 จงกล้อนหัวให้โล้นและจงโกนหนวดเคราให้เลี่ยนเพื่อไว้ทุกข์แก่ลูกๆ ที่รักของเจ้าจงทำหัวให้ล้านยิ่งขึ้นเหมือนหัวนกแร้งเพราะพวกเขาจะจากเจ้าไปเป็นเชลย