1 คำชักชวนให้กลับใจ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “จงลงไปยังราชสำนักของกษัตริย์ยูดาห์ และกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ที่นั่น2 ว่า ‘ข้าแต่กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด จงสดับพระวจนะของพระยาห์เวห์ ทั้งฝ่าพระบาท ข้าราชการของฝ่าพระบาท และประชาชนของฝ่าพระบาทผู้เข้ามาในประตูเมืองนี้3 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าทำความผิดหรือความทารุณแก่คนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือทำให้โลหิตที่ไร้ความผิดหลั่งออกถึงตายในสถานที่นี้4 ถ้าเจ้าเชื่อฟังถ้อยคำข้อนี้จริงๆ แล้ว จะมีกษัตริย์ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิดเข้ามาทางประตูของพระราชวังนี้ เสด็จมาโดยรถรบและม้า ทั้งตัวกษัตริย์ บรรดาข้าราชการ และประชาชนของพระองค์5 แต่ถ้าเจ้าไม่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราปฏิญาณในนามของเราเองว่าราชสำนักนี้จะเป็นที่ทิ้งร้าง’ ”6 เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เกี่ยวกับราชสำนักแห่งกษัตริย์ของยูดาห์ว่า“เจ้าเป็นเหมือนกิเลอาดสำหรับเราเป็นดังยอดภูเขาเลบานอนถึงกระนั้น เราจะทำเจ้าให้เป็นถิ่นทุรกันดารแน่เป็นเมืองที่ไม่มีคนอาศัย7 เราจะเตรียมผู้ทำลายไว้ต่อสู้เจ้าต่างก็มีอาวุธของตนและพวกเขาจะตัดต้นสนสีดาร์ที่ดีที่สุดของเจ้าลงและโยนเข้าในไฟ8 “และประชาชาติเป็นอันมากจะผ่านเมืองนี้ไป และทุกคนจะพูดกับเพื่อนของตนว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์จึงทรงทำเช่นนี้แก่เมืองใหญ่นี้?’9 และพวกเขาจะตอบว่า ‘เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพันธสัญญาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา ไปนมัสการและปรนนิบัติพระอื่น’10 อย่าร้องไห้เพื่อผู้ตายอย่าเสียใจเพราะเขาเลยแต่จงร้องไห้เพื่อผู้ที่จากไปเพราะเขาจะไม่ได้กลับมาเห็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอีกเลย”11 ข้อความถึงบรรดาบุตรของโยสิยาห์ เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละเกี่ยวกับชัลลูมหมายถึง เยโฮอาหาส ดู 2 พกษ.23:302 พกษ.23:31-34;2 พศด.36:1-4 โอรสโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ซึ่งครองราชย์ต่อจากโยสิยาห์ราชบิดา และได้ไปจากสถานที่นี้แล้วว่า “เจ้าจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก12 เจ้าจะสิ้นชีวิตในที่ซึ่งเขาจับเจ้าไปเป็นเชลย และเจ้าจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย”13 “วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรมและสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรมผู้ทำให้เพื่อนบ้านของเขาปรนนิบัติเขาโดยไม่ได้อะไรเลยและไม่ได้จ่ายค่าจ้างให้แก่เขา14 ผู้กล่าวว่า ‘เราจะสร้างวังใหญ่อยู่เองกับมีห้องชั้นบนกว้างขวาง’และเจาะหน้าต่างให้ห้องนั้นและบุฝาผนังด้วยไม้สนสีดาร์และทาด้วยชาด15 เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นกษัตริย์เพราะเจ้าแข่งกันมีไม้สนสีดาร์หรือ?บิดาของเจ้ากินและดื่มแต่ยังทำความยุติธรรมและความชอบธรรมไม่ใช่หรือ?เขาจึงอยู่เย็นเป็นสุข16 เขาพิพากษาคดีของคนจนและคนขัดสนเขาก็อยู่เย็นเป็นสุขทำอย่างนี้จึงเป็นการรู้จักเราไม่ใช่หรือ?”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ17 “แต่เจ้ามีตาและใจไว้เพียงมุ่งหากำไรอธรรมของเจ้าเพื่อทำให้โลหิตที่ไร้ความผิดตกถึงตายและเพื่อบีบบังคับ และกระทำทารุณ”18 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับเยโฮยาคิม2 พกษ.23:36-24:6;2 พศด.36:5-7 โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า“เขาทั้งหลายจะไม่คร่ำครวญถึงเขาว่า‘อนิจจา พี่ชายเอ๋ย’ หรือ ‘อนิจจา พี่สาวเอ๋ย’เขาทั้งหลายจะไม่คร่ำครวญถึงเขาว่า‘อนิจจา เจ้านาย’ หรือ ‘อนิจจา พระองค์ท่าน’19 เขาจะถูกฝังไว้อย่างฝังลาคือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม20 “จงขึ้นไปที่เลบานอน และกู่ร้องและจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชานจงร้องจากอาบาริมเพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว21 เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุขแต่เจ้ากล่าวว่า ‘เราจะไม่ฟัง’นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆคือเจ้าไม่ฟังเสียงเรา22 ลมจะดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้าและบรรดาคนรักของเจ้าจะตกไปเป็นเชลยแล้วเจ้าจะอับอายขายหน้าเนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า23 ชาวเมืองเลบานอนผู้สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์เอ๋ยเจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความปวดร้าวมาเหนือเจ้าอย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร”24 การพิพากษาเหนือโคนิยาห์ (เยโฮยาคีน) พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์2 พกษ.24:8-15;2 พศด.36:9-10 บุตรของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย25 และมอบเจ้าไว้ในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงเอาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน และในมือของคนเคลเดีย26 เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้าไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้าไม่ได้เกิดที่นั่นแต่เจ้าจะตายที่นั่น27 แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไป”28 โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือ?เป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือ?ทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยนเข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก?29 โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ยจงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์30 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตรเป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขาเพราะไม่มีใครในเชื้อสายของเขาที่จะรุ่งเรืองและได้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิดและปกครองในยูดาห์อีก”