1 หญิงที่มีปัญญาสร้างบ้านของเธอขึ้นแต่หญิงโง่รื้อมันลงด้วยมือตนเอง2 คนที่ดำเนินชีวิตอย่างเที่ยงธรรมย่อมยำเกรงพระยาห์เวห์แต่คนที่ทางของเขาคดก็ดูหมิ่นพระองค์3 ในปากของคนโง่มีไม้เรียวที่จะลงโทษความหยิ่งของเขาแปลได้อีกว่า ไม้เรียวสำหรับหลังของเขาแต่ริมฝีปากของคนมีปัญญาจะปกป้องตนไว้4 ที่ใดไม่มีวัวผู้ รางหญ้าก็ว่างเปล่าแต่พืชผลมากมายได้มาด้วยแรงวัว5 พยานที่ซื่อสัตย์ไม่มุสาแต่พยานเท็จหายใจออกมาเป็นคำมุสา6 คนที่ชอบเยาะเย้ยแสวงหาปัญญาแต่ไม่พบถึงกระนั้นความรู้ก็ง่ายสำหรับคนที่มีความเข้าใจ7 จงไปให้พ้นหน้าคนโง่เพราะเจ้าจะไม่พบถ้อยคำแห่งความรู้ในเขา8 ปัญญาของคนสุขุมคือการเข้าใจทางของตนแต่ความโง่ของคนโง่คือการหลอกลวง9 คนโง่เยาะเย้ยเครื่องบูชาชดใช้บาปแต่คนเที่ยงธรรมเป็นที่ทรงโปรดปราน10 จิตใจรู้ความขมขื่นของใจเองและไม่มีใครอื่นมาเข้าส่วนความชื่นบานของมัน11 บ้านของคนอธรรมจะถูกทำลายแต่เต็นท์ของคนเที่ยงธรรมจะรุ่งเรือง12 มีทางหนึ่งซึ่งคนเราคิดว่าถูกแต่ปลายทางคือความมรณาสภษ.16:2513 แม้ในขณะหัวเราะ ใจก็อาจเศร้าหมองและความยินดีก็อาจมีปลายทางเป็นความโศกสลด14 คนเลวหมายถึง คนที่มีใจถดถอยจากทางที่ถูกต้อง จะได้ผลตอบแทนจากทางของเขาอย่างสาสมและคนดีก็จะได้ผลตอบแทนจากการกระทำของตน15 คนรู้น้อยเชื่อทุกอย่างแต่คนสุขุมพิเคราะห์ดูย่างก้าวของตน16 คนมีปัญญาย่อมระวังตัวภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เกรงกลัวและหันจากความยุ่งยากแปลได้อีกว่า ความชั่วร้ายแต่คนโง่ขาดการยับยั้งตนและประมาท17 คนขี้โมโหทำสิ่งโง่เขลาและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง18 คนรู้น้อยได้ความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมจะมีความรู้เป็นมงกุฎ19 คนชั่วกราบคนดีคนอธรรมกราบอยู่ที่ประตูบ้านของคนชอบธรรม20 คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย21 คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่คนที่เมตตาคนยากจนก็เป็นสุข22 คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือ?ส่วนคนที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์23 มีกำไรอยู่ในงานที่เหนื่อยยากทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน24 มงกุฎของคนมีปัญญาคือความมั่งคั่งของเขาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า แต่ความโง่ของคนโง่คือความโง่25 พยานที่พูดความจริงเป็นผู้ช่วยชีวิตแต่ผู้ที่หายใจออกมาเป็นคำมุสาก็เป็นคนขายเพื่อน26 ผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ย่อมมีสวัสดิภาพลูกหลานของเขาจะมีที่ลี้ภัย27 ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้28 ศักดิ์ศรีของพระราชาอยู่ในมวลชนหากไร้ประชาชน เจ้านายก็วิบัติ29 คนที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมากแต่คนที่โกรธเร็วก็ยกย่องความโง่30 จิตใจสงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนังแต่ความอิจฉาทำให้กระดูกผุ31 ผู้กดขี่คนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขาแต่ผู้เมตตาคนขัดสนก็ถวายพระเกียรติแด่พระองค์32 คนอธรรมถูกคว่ำลงตามกรรมชั่วของเขาแต่คนชอบธรรมมีที่ลี้ภัยเมื่อเขาตาย33 ปัญญาอาศัยอยู่ในใจของคนที่มีความเข้าใจและปัญญาเป็นที่ประจักษ์แม้ในความคิดของคนโง่34 ความชอบธรรมย่อมเชิดชูประชาชาติแต่บาปเป็นสิ่งที่น่าอายมากแก่ชนชาติ35 ข้าราชการที่ฉลาดย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระราชาแต่พระพิโรธของพระองค์ก็ตกแก่ผู้ที่ประพฤติน่าอับอาย