1 พระเจ้าทรงย้ำพระสัญญาว่าจะปลดปล่อยอิสราเอล ( อพย.3:1-4:17 ) แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “บัดนี้ เจ้าจะได้เห็นสิ่งที่เราจะทำกับฟาโรห์ คือด้วยมืออันเข้มแข็งของเรา ฟาโรห์จำต้องปล่อยประชาชนไป และด้วยมืออันเข้มแข็งนั้น เขาจำต้องไล่ประชาชนออกจากแผ่นดินของเขา”2 พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า “เราคือยาห์เวห์3 เราปรากฏแก่อับราฮัม แก่อิสอัค และแก่ยาโคบด้วยนามว่าพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ภาษาฮีบรูคือ เอล ชัดดาย อาจหมายถึง พระเจ้าแห่งขุนเขา แต่เราไม่ได้สำแดงให้พวกเขารู้จักในนามยาห์เวห์อพย.3:13-154 นอกจากนี้ เราทำพันธสัญญาไว้กับเขาทั้งหลายแล้วว่า เราจะยกแผ่นดินคานาอันให้พวกเขา อันเป็นแผ่นดินที่พวกเขาเคยอาศัยอยู่ในฐานะคนต่างด้าว5 ยิ่งกว่านั้น เราได้ยินเสียงคร่ำครวญของชนชาติอิสราเอลซึ่งคนอียิปต์กักไว้เป็นทาส และเราระลึกถึงพันธสัญญาของเรา6 เพราะฉะนั้น จงกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลว่า ‘เราคือยาห์เวห์ เราจะนำพวกเจ้าไปให้พ้นจากงานหนักที่คนอียิปต์เกณฑ์ให้ทำ และจะช่วยพวกเจ้าให้พ้นจากการเป็นทาสพวกเขา เราจะไถ่พวกเจ้าด้วยแขนที่เงื้อง่าและด้วยการพิพากษาอันใหญ่หลวง7 เราจะรับพวกเจ้าเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า พวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า ผู้นำพวกเจ้าให้พ้นจากงานหนักที่คนอียิปต์เกณฑ์ให้ทำ8 เราจะนำพวกเจ้าเข้าไปในแผ่นดินซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้ว่าจะให้แก่อับราฮัม แก่อิสอัค และแก่ยาโคบ เราจะยกแผ่นดินนั้นให้แก่พวกเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ เราคือยาห์เวห์’ ”9 โมเสสจึงบอกเรื่องนั้นแก่ชนชาติอิสราเอล แต่พวกเขาไม่ฟังโมเสสเพราะหมดอาลัยตายอยากและทนงานทาสแทบไม่ไหว10 พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า11 “จงไปบอกฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ ให้ปล่อยชนชาติอิสราเอลไปจากแผ่นดินของเขา”12 แต่โมเสสทูลพระยาห์เวห์ว่า “แม้แต่ชนชาติอิสราเอลก็ไม่ได้ฟังข้าพระองค์ แล้วฟาโรห์จะฟังข้าพระองค์ได้อย่างไร? ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่เก่ง”13 พระยาห์เวห์จึงตรัสกับโมเสสและอาโรน ให้แจ้งแก่ชนชาติอิสราเอลและฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ว่า พระองค์ทรงบัญชาให้ท่านทั้งสองพาชนชาติอิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์พงศ์พันธุ์ของโมเสสและอาโรน 14 ( ปฐก.46:8-27 ) ต่อไปนี้เป็นต้นตระกูลของพวกเขาบุตรของรูเบนผู้เป็นบุตรหัวปีของอิสราเอลชื่อ ฮาโนค ปัลลู เฮสโรน และคารมี เหล่านี้เป็นตระกูลเผ่ารูเบน15 บุตรของสิเมโอนชื่อ เยมูเอล ยามีน โอหาด ยาคีน โศหาร์ และชาอูลผู้เกิดจากหญิงคานาอัน เหล่านี้เป็นตระกูลเผ่าสิเมโอน16 ต่อไปนี้เป็นชื่อบุตรของเลวี ตามชาติพันธุ์ของเขาคือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี เลวีนั้นมีอายุได้ 137 ปี17 บุตรของเกอร์โชนชื่อลิบนี และชิเมอี ตามตระกูลของพวกเขา18 บุตรของโคฮาทชื่อ อัมราม อิสฮาร์ เฮโบรน และอุสซีเอล โคฮาทมีอายุได้ 133 ปี19 บุตรของเมรารีชื่อ มาห์ลีและมูชี เหล่านี้เป็นตระกูลของคนเลวี ตามชาติพันธุ์ของเขากดว.3:17-20; 26:57-58;1 พศด.6:16-1920 ส่วนอัมรามได้โยเคเบดน้องบิดาของตนเป็นภรรยา แล้วนางให้กำเนิดบุตรแก่เขาชื่อ อาโรนและโมเสส อัมรามมีอายุได้ 137 ปี21 บุตรของอิสฮาร์ชื่อ โคราห์ เนเฟก และศิครี22 บุตรของอุสซีเอลชื่อ มิชาเอล เอลซาฟาน และสิธรี23 ส่วนอาโรนได้นางเอลีเชบาบุตรีของอัมมีนาดับ น้องสาวของนาโชนเป็นภรรยา นางมีบุตรกับเขาชื่อ นาดับ อาบีฮู เอเลอาซาร์ และอิธามาร์24 บุตรของโคราห์ชื่อ อัสสีร์ เอลคานาห์ และอาบียาสาฟ เหล่านี้เป็นตระกูลของคนโคราห์25 ฝ่ายเอเลอาซาร์บุตรอาโรน ได้รับบุตรหญิงคนหนึ่งของปูทิเอลเป็นภรรยา นางมีบุตรกับเขาชื่อ ฟีเนหัสคนเหล่านี้เป็นต้นตระกูลของคนเลวี ตามตระกูล26 อาโรนและโมเสสสองคนนี้แหละ คือผู้ที่พระยาห์เวห์ได้ตรัสว่า “จงพาชนชาติอิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์โดยแยกเป็นขบวนๆ”27 โมเสสและอาโรนสองคนนี้แหละ เป็นผู้กราบทูลฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์เรื่องพาชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์28 โมเสสและอาโรนเชื่อฟังพระบัญชาของพระเจ้า ในวันที่พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสในแผ่นดินอียิปต์นั้น29 พระองค์ตรัสกับโมเสสว่า “เราคือยาห์เวห์ เจ้าจงบอกฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ตามข้อความทั้งหมดที่เราได้บอกเจ้า”30 โมเสสกราบทูลพระยาห์เวห์ว่า “ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่เก่ง ไฉนฟาโรห์จะฟังข้าพระองค์เล่า?”