1 พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า2 “จงถวายลูกหัวปีทั้งหมดแก่เรา คือทุกสิ่งของชนชาติอิสราเอลที่ออกจากครรภ์ครั้งแรก ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ สิ่งนั้นเป็นของเรา”กดว.3:13; ลก.2:23เทศกาลขนมปังไร้เชื้อ 3 ( อพย.12:14-20 ) โมเสสจึงกล่าวแก่ประชาชนว่า “จงระลึกถึงวันนี้ ที่พวกท่านออกมาจากอียิปต์ จากแดนทาส” เพราะพระยาห์เวห์ทรงนำท่านออกจากที่นั่นด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พลังแห่งพระหัตถ์ ห้ามกินขนมปังใส่เชื้อ4 วันนี้ในเดือนอาบีบเดือนแรกตามปฏิทินของคนอิสราเอลอยู่ระหว่างกลางเดือนมีนาคมถึงกลางเดือนเมษายน พวกท่านได้ออกไป5 พระยาห์เวห์ทรงนำท่านมาถึงแผ่นดินของคนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนฮีไวต์ และคนเยบุส นี่เป็นแผ่นดินที่ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่านว่า จะยกให้ท่าน มันเป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ดูเชิงอรรถ อพย.3:8 พวกท่านจงถือพิธีนี้ในเดือนนี้6 จงกินขนมปังไร้เชื้อเป็นเวลาเจ็ดวัน และวันที่เจ็ดจงมีเทศกาลเลี้ยงถวายเกียรติพระยาห์เวห์7 จงกินขนมปังไร้เชื้อทั้งเจ็ดวัน อย่าให้เห็นขนมปังใส่เชื้อ หรือให้เห็นเชื้อหมายถึง เชื้อขนมในทุกเขตของท่าน8 ในวันนั้น จงบอกบุตรของท่านว่า ‘ที่ทำอย่างนี้ก็เพราะเหตุการณ์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำเพื่อข้า เมื่อข้าออกจากอียิปต์’9 สำหรับท่าน พิธีนี้จะเป็นดังเครื่องหมายที่มือของท่าน และดังเครื่องเตือนใจที่หน้าผากของท่าน เพื่อพระธรรมของพระยาห์เวห์จะได้อยู่ในปากของท่าน เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงนำท่านออกมาจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์10 ฉะนั้น ท่านจงรักษากฎเกณฑ์นี้ตามกำหนดทุกๆ ปี11 การถวายลูกหัวปี “เมื่อพระยาห์เวห์ทรงนำท่านไปยังแผ่นดินของคนคานาอันดังที่ได้ทรงปฏิญาณไว้กับท่านและบรรพบุรุษของท่าน พระองค์ได้ประทานแผ่นดินนั้นแก่ท่าน12 ทุกอย่างที่ออกจากครรภ์ครั้งแรกนั้น ท่านจงแยกถวายแด่พระยาห์เวห์ลก.2:23และลูกสัตว์หัวปีตัวผู้ทุกตัวที่เกิดจากสัตว์ใช้งานของท่านก็เป็นของพระยาห์เวห์13 จงเอาลูกแกะไถ่ลูกลาหัวปี ถ้าไม่ไถ่ก็จงหักคอมันเสีย จงไถ่บุตรชายหัวปีทั้งหมดของท่าน14 และต่อไปภายหน้า เมื่อบุตรของท่านจะถามว่า ‘ทำไมจึงทำอย่างนี้?’ จงเล่าให้เขาฟังว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงนำพวกเราออกจากอียิปต์ คือจากแดนทาสด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์15 เมื่อพระทัยของฟาโรห์ดื้อไม่ยอมปล่อยพวกเราไป พระยาห์เวห์จึงทรงประหารลูกหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์ทั้งของมนุษย์และของสัตว์ เพราะฉะนั้น ข้าจึงถวายสัตว์ตัวผู้ทุกตัวที่ออกจากครรภ์ครั้งแรกแด่พระยาห์เวห์ แต่บุตรชายหัวปีทั้งหมดของข้า ข้าก็ไถ่ไว้’16 พิธีนี้จะเป็นดังเครื่องหมายที่มือของท่าน และดังสัญลักษณ์ที่หน้าผากของท่าน เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงนำพวกเราออกจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์”เสาเมฆและเสาเพลิง 17 ( อพย.40:34-38 ; กดว.9:15-23 ;1 พกษ.8:10-11 ) เมื่อฟาโรห์ปล่อยประชากรไปแล้ว พระเจ้าไม่ได้ทรงนำพวกเขาไปทางแผ่นดินของคนฟีลิสเตียแม้ว่าจะเป็นทางใกล้ เพราะพระเจ้าตรัสว่า “เกรงว่าเมื่อประชากรไปเผชิญสงครามเข้า พวกเขาจะเปลี่ยนใจและกลับไปยังอียิปต์”18 พระเจ้าจึงทรงนำประชากรอ้อมไปทางถิ่นทุรกันดารยังทะเลแดงแปลจากฉบับกรีก ชนชาติอิสราเอลก็ออกจากแผ่นดินอียิปต์ มีอาวุธพร้อมทำสงคราม19 โมเสสเอากระดูกของโยเซฟไปด้วย เพราะโยเซฟให้ชนชาติอิสราเอลสาบานเป็นมั่นเหมาะว่า “พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยียนพวกท่านอย่างแน่นอน แล้วพวกท่านจงเอากระดูกของเราไปจากที่นี่ด้วย”ปฐก.50:25; ยชว.24:3220 พวกเขาออกจากเมืองสุคคท ไปตั้งค่ายที่เอธามซึ่งอยู่ริมถิ่นทุรกันดาร21 พระยาห์เวห์เสด็จนำทางพวกเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และในเวลากลางคืนด้วยเสาเพลิง ให้พวกเขามีแสงสว่างเพื่อจะเดินทางได้ทั้งกลางวันและกลางคืน22 พระองค์ไม่ได้ทรงให้เสาเมฆในเวลากลางวันและเสาเพลิงในเวลากลางคืนคลาดจากเบื้องหน้าประชากรเลย