1 คำเตือนถึงภัยพิบัติสุดท้าย ( อพย.3:21-22 ; 12:35-36 ) พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เราจะนำภัยพิบัติมาสู่ฟาโรห์และอียิปต์อีกอย่างเดียว หลังจากนั้นฟาโรห์จะปล่อยพวกเจ้าไปจากที่นี่ เมื่อเขาปล่อยพวกเจ้าไป เขาจะไล่พวกเจ้าออกจากที่นี่จนหมดอย่างแน่นอน2 บัดนี้เจ้าจงบอกประชาชนทั้งชายและหญิงให้ขอเครื่องเงินเครื่องทองจากเพื่อนบ้านของตน”3 พระยาห์เวห์ทรงให้ประชาชนเป็นที่โปรดปรานในสายตาคนอียิปต์ ยิ่งกว่านั้นโมเสสคนนี้เป็นที่นับถือมากในแผ่นดินอียิปต์ ทั้งในสายตาของบรรดาข้าราชการของฟาโรห์และในสายตาของพลเมืองด้วย4 โมเสสประกาศว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เวลาประมาณเที่ยงคืน เราจะออกไปท่ามกลางอียิปต์5 และลูกหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์จะตาย ตั้งแต่พระราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ผู้ประทับบนพระที่นั่ง จนถึงบุตรหัวปีของทาสหญิงผู้อยู่หลังเครื่องโม่แป้ง ทั้งลูกหัวปีของสัตว์ด้วย6 แล้วจะมีการร้องไห้เสียงดังทั่วแผ่นดินอียิปต์อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน และต่อไปภายหน้าก็จะไม่มีอีกเลย’7 ส่วนคนหรือสัตว์ของชนชาติอิสราเอลทั้งสิ้นจะไม่มีแม้แต่เสียงสุนัขขู่ เพื่อให้ทราบว่าพระยาห์เวห์ทรงทำต่ออียิปต์ต่างกับที่ทรงทำต่ออิสราเอล8 ข้าราชการเหล่านี้ทั้งสิ้นของฝ่าพระบาทจะลงมาหาข้าพระบาท และกราบลงต่อหน้าข้าพระบาท กล่าวว่า ‘ขอให้ท่านกับประชากรที่ติดตามท่าน ไปเสียจากที่นี่เถิด’ หลังจากนั้นข้าพระบาทก็จะออกไป” โมเสสกราบทูลลาฟาโรห์ไปด้วยความโกรธอย่างยิ่ง9 แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ฟาโรห์จะไม่ยอมฟังพวกเจ้า เพื่อการอัศจรรย์ของเราจะทวีขึ้นในแผ่นดินอียิปต์”10 โมเสสกับอาโรนได้ทำการอัศจรรย์เหล่านี้ทั้งสิ้นเฉพาะพระพักตร์ฟาโรห์ และพระยาห์เวห์ได้ทรงทำให้พระทัยของฟาโรห์กระด้างไป ฟาโรห์จึงไม่ทรงยอมปล่อยชนชาติอิสราเอลออกไปจากแผ่นดินของพระองค์