1 “เรื่องนี้ทำให้หัวใจของข้าพเจ้าสั่นรัวสะทกสะท้านขวัญหนีดีฝ่อ2 จงฟัง จงฟังเสียงกัมปนาทของพระองค์และเสียงกระหึ่มที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์3 พระองค์ทรงปล่อยให้ไปทั่วใต้ฟ้าทั้งสิ้นและฟ้าแลบของพระองค์ไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก4 หลังจากนั้น พระสุรเสียงของพระองค์ครางกระหึ่มตามไปพระองค์แผดพระสุรเสียงอันทรงอำนาจพระองค์มิได้ทรงหน่วงเหนี่ยวฟ้าแลบ เมื่อพระสุรเสียงของพระองค์กังวานไป5 พระเจ้าเปล่งพระสุรเสียงกัมปนาทของพระองค์อย่างอัศจรรย์พระองค์ทรงทำการใหญ่โตซึ่งเราเข้าใจไม่ได้6 เพราะพระองค์ตรัสกับหิมะว่า ‘ตกลงบนแผ่นดินซี’และในทำนองเดียวกันก็ตรัสกับฝนและกับห่าฝนอันหนักของพระองค์7 พระองค์ทรงมัดมือของมนุษย์ทุกคนเพื่อทุกคนจะรู้พระราชกิจของพระองค์ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เพื่อทุกคนซึ่งพระองค์ทรงสร้างจะรู้ได้8 แล้วสัตว์ป่าจึงเข้าไปสู่รังของมันและพักอยู่ในถ้ำของมัน9 พายุออกมาจากห้องทิศใต้ฉบับฮีบรูไม่มีคำ ทิศใต้และความหนาวมาจากลมเหนือภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ลมที่ทำให้กระจัดกระจาย10 พระเจ้าประทานน้ำแข็งด้วยลมหายใจของพระองค์และน้ำกว้างใหญ่ก็แข็งตัว11 พระองค์ทรงบรรทุกความชุ่มชื้นไว้ที่เมฆทึบทรงกระจายเมฆที่มีฟ้าแลบออกไป12 เมฆหันไปรอบๆ ตามการทรงนำของพระองค์เพื่อให้สำเร็จกิจทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ทรงบัญชามันเหนือผิวพิภพที่มนุษย์อาศัยอยู่ได้13 ไม่ว่าจะเพื่อการตีสอน หรือเพื่อแผ่นดินของพระองค์หรือเพื่อความรักมั่นคง พระองค์ทรงทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น14 “ท่านโยบ ขอฟังข้อนี้จงนิ่งพิจารณาพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้า15 ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงกำชับเมฆและทำให้ฟ้าแลบจากเมฆของพระองค์อย่างไร?16 ท่านทราบถึงการทรงตัวของเมฆว่าเป็นพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์ผู้รอบรู้หรือ?17 ตัวท่าน ผู้ที่เสื้อผ้าของตนร้อนเมื่อแผ่นดินสงบนิ่งเพราะลมร้อนแห่งทิศใต้หรือ?18 ท่านแผ่ฟ้าออกไปอย่างพระองค์ให้แข็งอย่างคันฉ่องโลหะขัดเงามีด้าม ใช้เป็นกระจกส่องหน้าที่หลอมด้วยโลหะได้หรือ?19 จงสอนเรามาว่าเราควรจะทูลพระองค์อย่างไรเพราะความมืด เราจึงร่างสำนวนของเราไม่ได้20 จะทูลพระองค์ได้ไหมว่า ข้าพระองค์อยากจะทูล?มีผู้ใดเคยพูดไหมว่าเขาอยากจะตาย?21 “ส่วนมนุษย์เพ่งดูแสงสว่างไม่ได้เมื่อมันสุกใสอยู่ในท้องฟ้าเมื่อลมผ่านและกวาดกลุ่มเมฆไป22 แสงทองส่องมาจากทิศเหนือพระเจ้าทรงฉลองพระองค์ด้วยความโอ่อ่าตระการอย่างน่าเกรงขาม23 องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์นั้น เราไม่อาจค้นพบพระองค์ได้พระองค์ใหญ่ยิ่งในเรื่องฤทธานุภาพและโดยความยุติธรรมและความชอบธรรมเป็นอันมากยิ่ง พระองค์จะไม่ทรงกดขี่24 เพราะฉะนั้นมนุษย์จึงยำเกรงพระองค์พระองค์ไม่ทรงนับถือผู้ใดที่ถือตัวว่ามีปัญญา”