1 เมื่อซาโลมอนทรงจบคำอธิษฐานแล้ว ไฟลงมาจากฟ้าสวรรค์ไหม้เครื่องบูชาเผาทั้งตัวและเครื่องสัตวบูชาลนต.9:23-24 และพระสิริของพระยาห์เวห์ก็เต็มพระนิเวศ2 ปุโรหิตทั้งหลายเข้าไปในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ไม่ได้ เพราะว่าพระสิริของพระยาห์เวห์เต็มพระนิเวศของพระยาห์เวห์3 เมื่อคนอิสราเอลทั้งหมดเห็นไฟลงมาและพระสิริของพระยาห์เวห์อยู่บนพระนิเวศ เขาทั้งหลายก็กราบซบหน้าติดพื้นบนทางเดิน และนมัสการทั้งสรรเสริญพระเจ้าว่า“เพราะพระองค์ประเสริฐเพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์”1 พศด.16:34;2 พศด.5:13; อสร.3:11; สดด.100:5; 106:1; 107:1; 118:1; 136:1; ยรม.33:114 แล้วพระราชาและประชาชนทั้งหมดถวายเครื่องสัตวบูชาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์5 กษัตริย์ซาโลมอนทรงถวายเครื่องสัตวบูชาเป็นวัว 22,000 ตัว และแกะ 120,000 ตัว ดังนี้แหละพระราชาและประชาชนทั้งหมดได้ถวายพระนิเวศของพระเจ้า6 บรรดาปุโรหิตก็ยืนประจำตำแหน่งของตน ทั้งคนเลวีพร้อมกับเครื่องดนตรีสำหรับบรรเลงถวายแด่พระยาห์เวห์ ซึ่งกษัตริย์ดาวิดทรงทำขึ้นเพื่อขอบพระคุณพระยาห์เวห์ เมื่อดาวิดถวายสรรเสริญด้วยฝีมือบรรเลงของเขาทั้งหลาย (เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์) แล้วปุโรหิตที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของพวกเขาก็เป่าแตร ส่วนอิสราเอลทั้งหมดยืนอยู่7 และซาโลมอนทรงทำพิธีชำระส่วนกลางของลานซึ่งอยู่ข้างหน้าพระนิเวศของพระยาห์เวห์ให้บริสุทธิ์ เพราะพระองค์ทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและไขมันของเครื่องศานติบูชาที่นั่น เพราะว่าแท่นทองสัมฤทธิ์ซึ่งซาโลมอนทรงสร้างไว้นั้น ไม่สามารถบรรจุเครื่องบูชาเผาทั้งตัว เครื่องธัญบูชาและไขมัน8 ในเวลานั้นซาโลมอนทรงถือเทศกาลเลี้ยงอยู่เจ็ดวัน และอิสราเอลทั้งสิ้นก็อยู่กับพระองค์ เป็นชุมนุมชนยิ่งใหญ่มาก ตั้งแต่ทางเข้าเมืองฮามัทจนถึงลำธารแห่งอียิปต์9 และในวันที่แปด เขาทั้งหลายมีการประชุม เพราะพวกเขามีงานมอบถวายแท่นบูชามาเจ็ดวัน และถือเทศกาลเลี้ยงมาเจ็ดวันแล้ว10 เมื่อวันที่ยี่สิบสามของเดือนที่เจ็ด พระองค์ทรงให้ประชาชนกลับบ้านของตน ด้วยใจชื่นบานและยินดีเพราะความดีซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงสำแดงแก่ดาวิด แก่ซาโลมอนและแก่อิสราเอลประชากรของพระองค์พระเจ้าทรงปรากฏต่อซาโลมอน ครั้งที่ 2 11 ( 1 พกษ.9:1-9 ) ดังนี้แหละ ซาโลมอนทรงสร้างพระนิเวศของพระยาห์เวห์และพระราชวังเสร็จ คือทุกอย่างซึ่งพระองค์ทรงดำริจะทำในเรื่องพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และพระราชวังของพระองค์ พระองค์ทรงทำให้สำเร็จ12 แล้วพระยาห์เวห์ทรงปรากฏแก่ซาโลมอนในเวลากลางคืนและตรัสกับพระองค์ว่า “เราได้ยินคำอธิษฐานของเจ้า และได้เลือกสถานที่นี้สำหรับเราให้เป็นนิเวศแห่งเครื่องสัตวบูชา13 ถ้าเราปิดฟ้าสวรรค์ไม่ให้ฝนตก หรือบัญชาตั๊กแตนให้มากินแผ่นดิน หรือส่งโรคระบาดมาท่ามกลางประชากรของเรา14 ถ้าประชากรของเราผู้ซึ่งเขาเรียกกันโดยนามของเรานั้นจะถ่อมตัวลง อธิษฐานและแสวงหาหน้าของเรา ทั้งหันเสียจากทางชั่วของพวกเขา เราก็จะฟังจากสวรรค์ และจะให้อภัยแก่บาปของเขาและจะรักษาแผ่นดินของเขาให้หาย15 และบัดนี้ตาของเราจะลืมอยู่และหูของเราจะฟังคำอธิษฐานซึ่งเขาทั้งหลายอธิษฐาน ณ สถานที่นี้16 เพราะบัดนี้เราได้เลือกสรรและทำให้นิเวศนี้เป็นที่บริสุทธิ์เพื่อนามของเราจะอยู่ที่นั่นเป็นนิตย์ และตาของเรา ใจของเราจะอยู่ที่นั่นตลอดเวลา17 ส่วนเจ้า ถ้าเจ้าดำเนินต่อหน้าเราเหมือนอย่างดาวิดบิดาของเจ้าดำเนินนั้น และทำทุกอย่างตามที่เราได้บัญชาเจ้าไว้ ทั้งรักษากฎเกณฑ์และกฎหมายของเรา18 แล้วเราจะสถาปนาบัลลังก์ของเจ้า ดังที่เราได้ทำพันธสัญญาไว้กับดาวิดบิดาของเจ้าว่า ‘เจ้าจะไม่ขาดชายที่จะครอบครองเหนืออิสราเอล’1 พกษ.2:419 “แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายหันไปและละทิ้งกฎเกณฑ์และบัญญัติของเราซึ่งเราตั้งไว้ต่อหน้าพวกเจ้า และไปปรนนิบัติพระอื่นๆ และนมัสการพระเหล่านั้น20 แล้วเราจะถอนเขาทั้งหลายจากแผ่นดินของเรา ซึ่งเราได้ให้แก่พวกเขาและเราจะเหวี่ยงนิเวศซึ่งเราทำให้บริสุทธิ์เพื่อนามของเราไปจากสายตาของเรา และเราจะทำให้เขาเป็นคำเปรียบเปรยและเป็นขี้ปากในหมู่ชนชาติทั้งหลาย21 และนิเวศนี้ซึ่งสูงส่ง ทุกคนที่ผ่านไปจะประหลาดใจ แล้วกล่าวว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์จึงทรงทำเช่นนี้แก่แผ่นดินนี้และพระนิเวศนี้?’22 แล้วพวกเขาจะตอบว่า ‘เพราะเขาทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขา ผู้ทรงนำพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์และไปยึดถือพระอื่นๆ อีกทั้งนมัสการและปรนนิบัติพระเหล่านั้น ฉะนั้นพระองค์จึงทรงนำเหตุร้ายทั้งหมดนี้มาเหนือเขาทั้งหลาย’ ”