1 ระยะทางที่คนอิสราเอลเดิน ต่อไปนี้เป็นเรื่องระยะทางเดินของคนอิสราเอล เมื่อเขาออกเดินจากแผ่นดินอียิปต์เป็น หมวดหมู่ภายใต้การนำของโมเสสและอาโรน2 โมเสสได้จดสถานที่ที่เขาออกเดิน ทีละระยะๆ ตามพระบัญชาของพระเจ้า ต่อไปนี้เป็นระยะตามสถานที่ที่เขาออกเดิน3 เขายกเดินจากราเมเสสในเดือนต้น ในวันที่สิบห้าของเดือนต้นนั้น ถัดวันปัสกาไปวันหนึ่งคนอิสราเอลออกเดินอย่างมีชัย ต่อหน้าต่อตาบรรดาชาวอียิปต์ทั้งสิ้น4 ขณะนั้นชาวอียิปต์กำลังฝังศพลูกหัวปีทั้งหลายของตน เป็นผู้ที่พระเจ้าทรงประหารชีวิต พระเจ้าทรงลงโทษพระทั้งหลายของเขาด้วย5 ดังนั้นคนอิสราเอลจึงยกเดินจากราเมเสส และตั้งค่ายที่สุคคท6 และยกเดินจากสุคคท และตั้งค่ายที่เอธามซึ่งอยู่ชายถิ่นทุรกันดาร7 และเขาทั้งหลายยกเดินจากเอธาม หันกลับไปยังปีหะหิโรท ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของบาอัลเซโฟน และเขาตั้งค่ายที่หน้าเมืองมิกดล8 และเขาทั้งหลายยกเดินจากหน้าเมืองหะหิโรท ข้ามกลางทะเลเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร และเขาทั้งหลายเดินในถิ่นทุรกันดารเอธามระยะทางสามวัน และมาตั้งค่ายที่มาราห์9 และเขายกเดินจากมาราห์มาถึงเอลิม ที่เอลิมมีน้ำพุสิบสองแห่งและต้นอินทผลัมเจ็ดสิบต้น และเขาตั้งค่ายที่นั่น10 เขายกเดินจากเอลิมมาตั้งค่ายที่ทะเลแดง11 และยกเดินจากทะเลแดงมาตั้งค่ายอยู่ในถิ่นทุรกันดารสีน12 และเขายกเดินจากถิ่นทุรกันดารสีนมาตั้งค่ายที่โดฟคาห์13 และเขายกเดินจากโดฟคาห์และตั้งค่ายที่อาลูช14 และเขายกเดินจากอาลูชและตั้งค่ายที่เรฟีดิม ที่นั่นไม่มีน้ำให้ประชาชนดื่ม15 และเขายกเดินจากเรฟีดิมและตั้งค่ายในถิ่นทุรกันดารซีนาย16 และเขายกเดินจากถิ่นทุรกันดารซีนายมาตั้งค่ายที่ ขิบโรทหัทธาอาวาห์17 และเขาออกเดินจากขิบโรทหัทธาอาวาห์มาตั้ง ค่ายที่ฮาเซโรท18 และเขายกเดินจากฮาเซโรท และตั้งค่ายที่ริทมาห์19 และเขายกเดินจากริทมาห์ และตั้งค่ายที่ริมโมนเปเรศ20 และเขายกเดินจากริมโมนเปเรศ และตั้งค่ายที่ลิบนาห์21 และเขายกเดินจากลิบนาห์ และตั้งค่ายที่ริสสาห์22 และเขายกเดินจากริสสาห์ และตั้งค่ายที่เคเฮลาธาห์23 และเขายกเดินจากเคเฮลาธาห์และตั้งค่ายที่ภูเขา เชเฟอร์24 และเขายกเดินจากภูเขาเชเฟอร์ และตั้งค่ายที่ฮาราดาห์25 และเขายกเดินจากฮาราดาห์ และตั้งค่ายที่มักเฮโลท26 และเขายกเดินจากมักเฮโลท และตั้งค่ายที่ทาหัท27 และเขายกเดินจากทาหัท และตั้งค่ายที่เทราห์28 และเขายกเดินจากเทราห์ และตั้งค่ายที่มิทคาห์29 และเขายกเดินจากมิทคาห์ และตั้งค่ายที่ฮัชโมนาห์30 และเขายกเดินจากฮัชโมนาห์ และตั้งค่ายที่โมเสโรท31 และเขายกเดินจากโมเสโรท และตั้งค่ายที่ เบเนยาอะคัน32 และเขายกเดินจากเบเนยาอะคัน และตั้งค่ายที่โฮร์ฮักกีดกาด33 และเขายกเดินจากโฮร์ฮักกีดกาด และตั้งค่ายที่โยทบาธาห์34 และเขายกเดินจากโยทบาธาห์ และตั้งค่ายที่อับโรนาห์35 และเขายกเดินจากอับโรนาห์ และตั้งค่ายที่เอซีโอนเกเบอร์36 และเขายกเดินจากเอซีโอนเกเบอร์ และตั้งค่ายในถิ่นทุรกันดารศิน (คือคาเดช)37 และยกเดินจากคาเดช และตั้งค่ายที่ภูเขาโฮร์ ริมแผ่นดินเอโดม38 และอาโรนปุโรหิตได้ขึ้นบนภูเขาโฮร์ตามพระบัญชาของ พระเจ้าและสิ้นชีวิตที่นั่น กดว. 20:22-28; ฉธบ. 10:6 ในวันที่หนึ่งเดือนที่ห้า ปีที่สี่สิบนับตั้งแต่วันที่คนอิสราเอลยกออกจากอียิปต์39 เมื่ออาโรนสิ้นชีวิตที่ภูเขาโฮร์นั้น มีอายุหนึ่งร้อยยี่สิบสามปี40 และกษัตริย์เมืองอาราด ชาวคานาอัน ผู้ที่อยู่ในเนเกบในแผ่นดินคานาอัน ได้ยินข่าวว่าคนอิสราเอลยกมา กดว. 21:141 และเขายกเดินจากภูเขาโฮร์และตั้งค่ายที่ศัลโมนาห์42 และเขายกเดินจากศัลโมนาห์ และตั้งค่ายที่ปูโนน43 และเขายกเดินจากปูโนน และตั้งค่ายที่โอโบท44 และเขายกเดินจากโอโบท มาตั้งค่ายที่อิเยอาบาริม ในดินแดนโมอับ45 และเขาออกเดินจากไอยิม และตั้งค่ายที่ดีโบนกาด46 และเขายกเดินจากดีโบนกาดและตั้งค่ายที่ อัลโมนดิบลาธาอิม47 และเขายกเดินจากอัลโมนดิบลาธาอิม และตั้งค่ายในภูเขาอาบาริมหน้าเนโบ48 และเขายกเดินจากภูเขาอาบาริม และตั้งค่าย ณ ทุ่งแห่งโมอับริมแม่น้ำจอร์แดนตรงข้ามเมืองเยรีโค49 เขาตั้งค่ายอยู่ริมแม่น้ำจอร์แดนตั้งแต่เบธเยชิโมท ไกลไปจนถึงอาเบลชิทธิม ณ ทุ่งแห่งโมอับ50 ขอบเขตและการแบ่งประเทศคานาอัน และพระเจ้าตรัสกับโมเสส ณ ทุ่งแห่งโมอับริมแม่น้ำจอร์แดน ตรงข้ามเมืองเยรีโคว่า51 “จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อเจ้าข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน52 เจ้าจงขับไล่ชาวเมืองนั้นออกเสียทั้งหมด และทำลายศิลารูปแกะสลักของเขาเสียให้สิ้น และทำลายรูปเคารพที่หล่อของเขาเสียให้สิ้น และทำลายบรรดาปูชนียสถานสูงของเขาเสีย53 และเจ้าจงยึดครองแผ่นดินนั้น และเข้าไปตั้งอยู่ในนั้น เพราะเราได้ให้แผ่นดินนั้น ให้เจ้าถือกรรมสิทธิ์54 เจ้าทั้งหลายจงจับฉลากมรดกที่ดินนั้นตามตระกูลของเจ้า เผ่าที่ใหญ่เจ้าจงให้มรดกส่วนใหญ่ เผ่าที่ย่อมเจ้าจงให้มรดกส่วนน้อย ดินผืนใดที่ฉลากตกแก่คนใด ก็เป็นของคนนั้น เจ้าจงรับมรดกตามเผ่าของบรรพบุรุษของเจ้า กดว. 26:54-5655 ถ้าเจ้าทั้งหลายมิได้ขับไล่ชาวเมืองนั้นออกเสีย ผู้ที่เจ้าให้เหลืออยู่นั้นก็จะเป็นอย่างเสี้ยนในนัยน์ตาของเจ้า และเป็นอย่างหนามอยู่ที่สีข้างของเจ้า และเขาทั้งหลายจะรบกวนเจ้าในแผ่นดิน ที่เจ้าเข้าอาศัยอยู่นั้น56 และเราจะกระทำแก่เจ้าทั้งหลาย ดังที่เราคิดจะกระทำแก่เขาทั้งหลายนั้น”