1 ส่งผู้สอดแนมสิบสองคนไปคานาอัน ( ฉธบ. 1:19-33 )พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า2 “จงส่งคนไปสอดแนมดูที่แผ่นดินคานาอัน ที่เราให้แก่คนอิสราเอลนั้น จงส่งคนจากเผ่าของบรรพบุรุษเผ่าละคน ให้ทุกคนเป็นหัวหน้าในเผ่านั้น”3 โมเสสจึงใช้เขาไปจากถิ่น ทุรกันดารปารานตามพระดำรัสของพระเจ้า ทุกคนเป็นหัวหน้าในคนอิสราเอล4 ต่อไปนี้เป็นชื่อของคนเหล่านั้น ชัมมุวาบุตรศักเกอร์เป็นเผ่ารูเบน5 ชาฟัทบุตรโฮรีเป็นเผ่าสิเมโอน6 คาเลบบุตรเยฟุนเนห์เป็นเผ่ายูดาห์7 อิกาลบุตรโยเซฟเป็นเผ่าอิสสาคาร์8 โฮเชยาบุตรนูนเป็นเผ่าเอฟราอิม9 ปัลทีบุตรราฟูเป็นเผ่าเบนยามิน10 กัดเดียลบุตรโสดีเป็นเผ่าเศบูลุน11 เผ่าพันธุ์โยเซฟคือเผ่ามนัสเสห์มีกัดดีบุตรสุสี12 อัมมีเอลบุตรเกมัลลีเป็นเผ่าดาน13 เสธูร์บุตรมีคาเอลเป็นเผ่าอาเชอร์14 นาบีบุตรโวฟสีเป็นเผ่านัฟทาลี15 เกอูเอลบุตรมาคีเป็นเผ่ากาด16 ชื่อเหล่านี้เป็นชื่อคนที่โมเสสใช้ไปสอดแนมที่แผ่นดินนั้น และโมเสสเรียกชื่อโฮเชยาบุตรนูนว่าโยชูวา17 โมเสสใช้เขาทั้งหลายไปสอดแนมที่แผ่นดินคานาอัน และสั่งเขาทั้งหลายว่า จงเข้าไปที่เนเกบ แปลว่า ที่ใต้ หรือแดน (ทางทิศ) ใต้ข้างโน้นและขึ้นไปที่เขตเทือกเขา18 ตรวจดูแผ่นดินนั้นว่าเป็นอย่างไร และว่าคนที่อยู่ในแผ่นดินนั้นมีกำลังแข็งแรงหรืออ่อนแอ มีคนน้อยหรือมาก19 ดูว่าแผ่นดินที่เขาอยู่จะดีหรือเลว บ้านเมืองที่เขาอยู่เป็นค่ายหรือเป็นเมืองที่มีกำแพงเข้มแข็ง20 ดูว่าแผ่นดินอุดมหรือจืด มีป่าไม้หรือเปล่า ท่านทั้งหลายจงมีใจกล้าหาญ และนำผลไม้ที่เมืองนั้นกลับมาบ้างด้วย” เวลานั้นเป็นฤดูผลองุ่นสุกรุ่นแรก21 คนเหล่านั้นจึงขึ้นไปสอดแนมแผ่นดิน ตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารศิน จนถึงเรโหบ ที่ทางเข้าเมืองฮามัท22 เขาขึ้นไปถึงเนเกบ ถึงเมืองเฮโบรน และอาหิมาน เชชัย และทัลมัย คือคนอานาคอยู่ที่นั่น (เมืองเฮโบรนนี้เขาสร้างมาก่อนเมืองโศอันในอียิปต์ได้เจ็ดปี)23 เขาทั้งหลายมาถึงห้วยเอชโคล์ ที่นั่นเขาตัดองุ่นกิ่งหนึ่งมีองุ่นพวงหนึ่ง สองคนใช้ไม้คานหามมาเขาเก็บผลทับทิมและมะเดื่อมาบ้าง24 เขาเรียกที่นั่นว่าห้วยเอชโคล์ แปลว่า พวงผล เพราะพวงผลองุ่นซึ่งคนอิสราเอลได้ตัดมาจากที่นั่น25 ล่วงมาสี่สิบวันเขาทั้งหลายก็กลับมาจากการ ไปสอดแนมที่แผ่นดินนั้น26 เขาทั้งหลายกลับมาถึงโมเสสและอาโรน และมาถึงชุมนุมชนอิสราเอล ในถิ่นทุรกันดารปารานที่คาเดช เขาเล่าเรื่องให้ท่านทั้งสอง และบรรดาคนอิสราเอลฟัง และให้ดูผลไม้แห่งแผ่นดินนั้น27 เขาทั้งหลายเล่าให้โมเสสฟังว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายได้ไปถึงแผ่นดิน ซึ่งท่านใช้ไป มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ที่นั่นจริง และนี่เป็นผลไม้ของเมืองนั้น28 แต่คนที่อยู่ในเมืองนั้นมีกำลังมาก และเมืองของเขาก็ใหญ่โตมีกำแพงล้อมรอบ นอกจากนั้นข้าพเจ้าทั้งหลายยังเห็นคนอานาคที่นั่นด้วย29 คนอามาเลขอยู่ในแผ่นดินเนเกบ คนฮิตไทต์ คนเยบุส และคนอาโมไรต์อยู่บนภูเขา คนคานาอันอาศัยอยู่ที่ริมทะเล และตามฝั่งแม่น้ำจอร์แดน”30 แต่คาเลบได้ให้คนทั้งปวงเงียบต่อหน้าโมเสสกล่าวว่า “ให้เราขึ้นไปทันทีและยึดเมืองนั้น เพราะพวกเรามีกำลัง สามารถที่จะเอาชัยชนะได้”31 ฝ่ายคนทั้งปวงที่ขึ้นไปสอดแนมด้วยกันกล่าวว่า “เราไม่สามารถสู้คนเหล่านั้นได้ เพราะเขามีกำลังมากกว่าเรา”32 และเขาได้กล่าวร้ายเรื่องแผ่นดิน ที่เขาได้ไปสอดแนมมา เล่าให้คนอิสราเอลฟังว่า “แผ่นดินที่เราได้ไปสืบดูตลอดแล้วนั้น เป็นแผ่นดินที่กินคนซึ่งอยู่ในนั้น ชาวเมืองที่เราเห็นเป็นคนรูปร่างใหญ่โต33 ที่นั่นเราเห็นคนเนฟิล ดูหมายเหตุใน ปฐมกาล6:4 ปฐก. 6:4 (คนอานาคผู้มาจากคนเนฟิล) ในสายตาของเรา เราเหมือนเป็นตั๊กแตนโมในสายตาของเขาก็เหมือนกัน”