1 ความพินาศของประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบ โอ ประชาชาติที่ไร้ความอายเอ๋ยจงมากัน มาชุมนุมกัน2 ก่อนที่เจ้าจะถูกขับไล่ไปดั่งแกลบที่ปลิวก่อนที่พระพิโรธอันร้ายแรงแห่งพระเจ้าจะลงมาเหนือเจ้าก่อนที่วันแห่งพระพิโรธของพระเจ้าจะลงมาเหนือเจ้า3 ทุกคนที่ใจถ่อมในแผ่นดินนี้ คือผู้ที่กระทำตามพระบัญชาของพระองค์จงแสวงหาพระเจ้าจงแสวงหาความชอบธรรม แสวงหาความถ่อมใจชะรอยเจ้าจะได้รับการกำบังในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า4 เพราะว่าเมืองกาซาจะถูกทอดทิ้งและเมืองอัชเคโลนจะเป็นที่เริศร้างชาวเมืองอัชโดดจะถูกขับไล่ในเวลาเที่ยงวันและเมืองเอโครนจะถูกถอนราก5 วิบัติแก่เจ้า ชาวเมืองชายทะเลเจ้าผู้เป็นประชาชาติเคเรธีพระวจนะของพระเจ้ามีมากล่าวโทษเจ้าโอ คานาอัน แผ่นดินของคนฟีลิสเตีย อสย. 14:29-31; ยรม. 47:1-7; อสค. 25:15-17; ยอล. 3:4-8; อมส. 1:6-8; ศคย. 9:5-7เราจะทำลายเจ้า จนไม่มีชาวเมืองเหลือ6 โอ ชายทะเลเอ๋ย เจ้าจะเป็นลานหญ้าเป็นทุ่งหญ้าสำหรับผู้เลี้ยงแกะและเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ7 ชายทะเลนั้น จะเป็นกรรมสิทธิ์ของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ที่เหลืออยู่นั้นเขาจะหากินที่นั่นครั้นถึงเวลาเย็น เขาจะนอนลงที่ในเหย้าเรือนทั้งหลายของอัชเคโลนเพราะว่าพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขา จะเอาพระทัยใส่เขาและให้เขากลับสู่สภาพเดิม8 “เราได้ยินคำด่าของ โมอับ อสย. 15:1-16:14; 25:10-12; ยรม. 48:1-47; อสค. 25:8-11; อมส. 1:13-15และคำครหาของคน อัมโมน ยรม. 49:1-6; อสค. 21:28-32; 25:1-7; อมส. 1:13-15แล้วซึ่งเขาด่าประชากรของเราและอวดอ้างเรื่องเขตแดนของเขาทั้งหลาย”9 พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าของอิสราเอลตรัสว่า“เหตุฉะนี้ เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใดโมอับจะกลายเป็นเหมือนเมืองโสโดมและคนอัมโมนจะเหมือนเมืองโกโมราห์ ปฐก. 19:24คือเป็นแผ่นดินที่มีต้นเหงือกหนามและบ่อเกลือและเป็นที่ร้างเปล่าเป็นนิตย์ชนชาติของเราที่เหลืออยู่จะปล้นเขาและคนในประชากรของเราที่รอดตาย อยู่จะยึดเขาเป็นกรรมสิทธิ์”10 นี่จะเป็นผลตอบแทนความจองหองของเขาเพราะเขาด่าและโอ้อวดต่อประชากรของพระเจ้าจอมโยธา11 พระเจ้าจะทรงเป็นที่เกรงกลัวของเขาทั้งหลายพระองค์จะทรงกระทำให้พระทั้งหลายของโลกผ่ายผอมและแผ่นดินแห่งประชาชาติทั้งสิ้นจะก้มลงนมัสการพระองค์ต่างตามท้องถิ่นของตน12 โอ คนเอธิโอเปียเอ๋ย อสย. 18:1-7 เจ้าด้วยเหมือนกันจะต้องถูกประหารเสียด้วยดาบของเรา13 แล้วพระองค์จะยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ต่อเมือง ทางทิศเหนือและทำลายอัสซีเรีย อสย. 10:5-34; 14:24-27; นหม. 1:1-3:19และจะกระทำให้เมืองนีนะเวห์เป็นที่เริศร้างเป็นที่แห้งแล้งเหมือนถิ่นทุรกันดาร14 บรรดาฝูงสัตว์จะนอนอยู่ในที่นั้นสัตว์ป่าทั้งสิ้นนกกระทุงและ หรือ เม่นอีกาบ้านจะอาศัยอยู่ที่หัวเสาทั้งหลายของเมืองนั้นนกเค้าแมวจะมาร้องอยู่ที่หน้าต่างนกกาจะส่งเสียงอยู่ที่ธรณีประตูเพราะฝาเรือนที่ทำด้วยไม้สนสีดาร์จะตากแดดตากฝน15 นี่เป็นเมืองที่สนุกสนานที่อยู่อย่างปลอดภัยเป็นเมืองที่คิดในใจของตนว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีเมืองอื่นใดอีก”มันเป็นเมืองเริศร้างเสียจริงๆเป็นที่อาศัยนอนของสัตว์ป่าทุกคนที่ผ่านเมืองนี้ไปจะแสยะปากและสั่นกำปั้นของเขา