1 วันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า พระวจนะของพระเจ้าซึ่งมาถึงเศฟันยาห์บุตรคูชี ผู้เป็นบุตรเกดาลิยาห์ ผู้เป็นบุตรอามาริยาห์ ผู้เป็นราชโอรสของเฮเซคียาห์ ในรัชกาลโยสิยาห์ 2 พกษ. 22:1-23:30;2 พศด. 34:1-35:27 ราชโอรสของอาโมน กษัตริย์ของยูดาห์2 พระเจ้าตรัสว่า “เราจะกวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้เกลี้ยงจากพื้นพิภพ”3 พระเจ้าตรัสว่า “เราจะกวาดมนุษย์และสัตว์เดียรัจฉานไปเสียเราจะกวาดนกในอากาศไปเสียทั้งปลาในทะเลด้วยเราจะกวาดล้างคนอธรรมเราจะกำจัดมนุษยชาติเสียจากพื้นพิภพ4 เราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้ยูดาห์และต่อชาวเยรูซาเล็มทั้งมวลเราจะกำจัดเดนเหลือของพระบาอัลเสียจากสถานที่นี้และกำจัดชื่อบรรดาปฏิมากรปุโรหิตเสีย5 กำจัดคนเหล่านั้นที่กราบลงบนดาดฟ้าหลังคาตึกเพื่อไหว้บริวารแห่งฟ้าสวรรค์คนเหล่านั้นที่กราบลงสาบานต่อพระเจ้าแม้กระนั้นก็ยังสาบานโดยพระมิลโคม6 คนเหล่านั้นที่หันกลับจากการติดตามพระเจ้าผู้มิได้แสวงหาพระเจ้าหรือทูลถามพระองค์”7 จงนิ่งสงบอยู่ต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าเพราะว่าวันแห่งพระเจ้ามาใกล้แล้วพระเจ้าทรงเตรียมเครื่องบูชาและทรงกระทำแขกของพระองค์ให้บริสุทธิ์8 และในวันที่พระเจ้าทรงฆ่าบูชานั้น (คือพระองค์ตรัสว่า)“เราจะลงโทษบรรดาเจ้านายและโอรสของกษัตริย์และบรรดาผู้ที่ตกแต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายต่างด้าว9 ในวันนั้น เราจะลงโทษทุกคนที่กระโดดข้ามธรณีประตูและบรรดาผู้ที่กระทำให้เรือนของนายเต็มไปด้วยความทารุณและการคดโกง”10 พระเจ้าตรัสว่า “ในวันนั้นจะได้ยินเสียงร้องจากประตูปลาและเสียงร่ำไห้จากแขวงสองและเสียงโครมครามจากเนินเขา11 โอชาวตำบลครก จงร่ำไห้เถิดเพราะพ่อค้าทั้งปวงก็ไม่มีเหลือแล้วผู้ที่ชั่งเงินค้าขายก็ถูกกำจัดเสียแล้ว12 คราวนั้นเราจะเอาตะเกียงส่องดูเยรูซาเล็มและเราจะลงโทษคนที่ปล่อยตัวดังตะกอนเหล้าองุ่นที่เกรอะไว้นานผู้ที่กล่าวในใจของตนว่า‘พระเจ้าจะไม่ทรงกระทำการดีและพระองค์ก็จะไม่ทรงกระทำการชั่ว’13 ทรัพย์สิ่งของของเขาจะถูกปล้นและเรือนของเขาจะเริศร้างถึงเขาจะสร้างเรือนเขาก็จะไม่ได้อยู่ในเรือนนั้นถึงเขาจะทำสวนองุ่นเขาจะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นจากสวนนั้น”14 วันสำคัญของพระเจ้าใกล้เข้ามาใกล้เข้ามาและเร่งมากเสียงแห่งวันของพระเจ้าก็ขมขื่นผู้แกล้วกล้าจะร้องเสียงดังที่นั่น15 วันนั้นเป็นวันแห่งพระพิโรธเป็นวันแห่งความทุกข์ใจและเป็นวันระทมเป็นวันพินาศและวันเริศร้างเป็นวันแห่งความมืดและความมืดครึ้มเป็นวันที่มีเมฆและความมืดทึบ16 เป็นวันที่มีเสียงเขาสัตว์และวันโห่ร้องต่อเมืองทั้งหลายที่มีสันปราการและต่อป้อมสูง17 เราจะนำทุกข์ภัยมาสู่มนุษย์เขาจะได้เดินไปเหมือนคนตาบอดเพราะเขาได้กระทำบาปต่อพระเจ้าโลหิตของเขาจะถูกเทออกเหมือนฝุ่นและเนื้อของเขาจะถูกเทออกเหมือนมูลสัตว์18 เงินหรือทองคำของเขาก็ดีจะไม่สามารถช่วยกู้เขาได้ในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้าพิภพทั้งสิ้นจะถูกเผาผลาญในไฟแห่งความหวงแหนของพระองค์พระองค์จะทรงกระทำให้ชาวพื้นพิภพทั้งสิ้นถึงที่สิ้นสุด เออ ถึงที่สิ้นสุดอย่างกะทันหัน