1 การให้ชาติอิสราเอลคืนสู่สภาพเดิมในอนาคต “เจ้า บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์ต่อสู้ภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอลว่า ภูเขาแห่งอิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระเจ้า2 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะศัตรูกล่าวขวัญถึงเจ้าว่า ‘อ้าฮา’ และ ‘ที่สูงโบราณเหล่านั้นได้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเราแล้ว’3 เพราะฉะนั้นจงพยากรณ์และกล่าวว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะว่า เออ เพราะว่าเขากระทำให้เจ้าร้างเปล่าและบีบเจ้าทุกด้าน จนเจ้าตกเป็นกรรมสิทธิ์ของประชาชาติที่เหลืออยู่นั้น และเจ้ากลายเป็นขี้ปากเป็นที่นินทาของประชาชน4 ภูเขาแห่งอิสราเอลเอ๋ย เพราะฉะนั้นจงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้แก่ภูเขาและเนินเขา ห้วยและหุบเขา ที่ทิ้งร้างและร้างเปล่า และหัวเมืองที่คนหนีไปหมด ซึ่งได้กลายเป็นเหยื่อและเป็นที่เย้ยหยันแก่ประชาชาติ ล้อมรอบที่เหลืออยู่5 เพราะฉะนั้นพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ด้วยความหวงแหนอย่างเดือดดาลของเรา เราพูดกล่าวโทษประชาชาติที่เหลืออยู่ และแก่เอโดมทั้งสิ้น ผู้ที่มอบแผ่นดินของเราให้แก่ตนเองให้เป็นกรรมสิทธิ์ ด้วยความร่าเริงอย่างเต็มใจ และความประมาทหมิ่นอย่างที่สุด เพื่อเขาจะได้ไล่คนแผ่นดินนั้นออกไป เพื่อจะได้ปล้นเอาไปเสีย6 เพราะฉะนั้นจงกล่าวคำพยากรณ์เกี่ยวกับแผ่นดินอิสราเอล และจงกล่าวแก่ภูเขาและเนินเขา แก่ห้วยและหุบเขาว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราพูดด้วยความหวงแหนและความพิโรธของเรา เพราะเจ้าได้ทนรับความอับอายขายหน้าจากประชาชาติ7 เพราะฉะนั้นพระเจ้าจึงตรัสว่า เราปฏิญาณว่าประชาชาติที่ อยู่รอบเจ้านั้นจะทนรับความอับอายขายหน้า8 “ภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอลเอ๋ย แต่เจ้าจะแตกกิ่งของเจ้าออกมา และออกผลให้แก่อิสราเอลประชากรของเรา เพราะไม่ช้าเขาจะได้กลับมา9 เพราะดูเถิด เราอยู่ฝ่ายเจ้า เราจะหันมาหาเจ้า และเจ้าจะถูกไถและถูกหว่าน10 และเราจะทวีคนให้แก่เจ้า คือบรรดาพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั่วหมด หัวเมืองจะมีคนมาอาศัยอยู่ และสถานที่ร้างเปล่าจะถูกสร้างขึ้นใหม่11 เราจะทวีทั้งคนและสัตว์ให้แก่เจ้า จะเพิ่มขึ้นและมีลูกดก และเราจะกระทำให้เจ้ามีคนอาศัยอยู่อย่างในกาลก่อน และจะเป็นประโยชน์แก่เจ้ามากกว่าแต่ก่อน แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า12 เออ เราจะให้คนดำเนินบนเจ้า คืออิสราเอลประชากรของเราด้วย และเขาทั้งหลายจะได้เจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ และเจ้าจะเป็นมรดกของเขา และเจ้าจะไม่เอาลูกของเขาไปอีก13 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะคนกล่าวแก่เจ้าว่า เจ้ากินคน และเจ้าได้เอาลูกของประชาชาติของเจ้าไป14 พระเจ้าตรัสว่า เพราะฉะนั้นเจ้าจะไม่กินคน และจะไม่เอาลูกของเจ้าจากประชาชาติของเจ้าไปอีกเลย15 เราจะไม่ให้เจ้าได้ยินคำประมาทหมิ่นของประชาชาติต่างๆอีก และเจ้าไม่ต้องทนรับความอับอายขายหน้าของชนชาติ ทั้งหลายอีกเลย และไม่ต้องกระทำให้ประชาชาติของเจ้าสะดุดอีกเลย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”16 พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าอีกว่า17 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของตน เขากระทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยวิถีและการกระทำ ของเขา ความประพฤติของเขาที่มีต่อเราก็เหมือนมลทินอัน เกิดจากระดู18 เพราะฉะนั้นเราจึงระบายความกริ้วของเราออกเหนือเขา ด้วยเรื่องโลหิตซึ่งเขาได้กระทำให้ตกบนแผ่นดิน ด้วยเรื่องรูปเคารพซึ่งเขากระทำให้แผ่นดินนั้นเป็นมลทิน19 เราจึงให้เขากระจัดพลัดพรากไปท่ามกลางประชาชาติ และเขาถูกกระจายไปตามประเทศต่างๆ เราพิพากษาเขาตามวิถีและการกระทำของเขา20 แต่เมื่อเขามายังบรรดาประชาชาติ เขาจะมาที่ไหนก็ตาม เขาได้กระทำให้นามบริสุทธิ์ของเรา สาธารณ์ซึ่งคนกล่าวขวัญถึงเขาว่า ‘คนเหล่านี้เป็นประชากรของพระเจ้า ถึงกระนั้นเขายังต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์’21 แต่เรายังเป็นห่วงนามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลกระทำให้สาธารณ์ ท่ามกลางประชาชาติซึ่งเขาตกไปอยู่นั้น22 “เพราะฉะนั้นจงกล่าวแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เรากำลังจะกระทำอยู่แล้ว ไม่ใช่เพื่อเห็นแก่เจ้า แต่เพราะเห็นแก่นามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งเจ้าได้กระทำให้สาธารณ์ท่ามกลาง ประชาชาติซึ่งเจ้าเข้าไปอยู่นั้น23 และเราจะกระทำให้ความบริสุทธิ์แห่ง นามใหญ่ยิ่งของเราปรากฏคืนมา ซึ่งเป็นสาธารณ์อยู่ท่ามกลางประชาชาติ และซึ่งเจ้ากระทำให้สาธารณ์ท่ามกลางเขา และประชาชาติทั้งหลายจะทราบว่า เราคือพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เมื่อเราสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลางเจ้าต่อ หน้าต่อตาของเขาทั้งหลาย24 เพราะว่าเราจะเอาเจ้าออกมาจากท่ามกลาง ประชาชาติและรวบรวมเจ้ามาจากทุกประเทศ และนำเจ้าเข้ามาในแผ่นดินของเจ้าเอง25 เราจะเอาน้ำสะอาดพรมเจ้า และเจ้าจะสะอาดพ้นจากมลทินทั้งหลายของเจ้า และเราจะชำระเจ้าจากรูปเคารพทั้งหลายของเจ้า26 เราจะให้ใจใหม่แก่เจ้าและเราจะบรรจุ จิตวิญญาณใหม่ไว้ในเจ้า เราจะนำใจหินออกไปเสียจากเนื้อของเจ้า และให้ใจเนื้อแก่เจ้า27 และเราจะใส่วิญญาณของเราภายในเจ้า และกระทำให้เจ้าดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และให้รักษากฎหมายของเราและกระทำตาม28 เจ้าจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินซึ่งเราให้แก่บรรพบุรุษของเจ้า และเจ้าจะเป็นประชากรของเราและเราจะเป็น พระเจ้าของเจ้า อสค. 11:19-2029 เราจะช่วยกู้เจ้าให้พ้นมลทินทั้งหลายของเจ้า และเราจะเรียกข้าวมา และกระทำให้อุดมสมบูรณ์ และจะไม่ให้เจ้าเกิดความอดอยากเลย30 เราจะกระทำให้ผลของต้นไม้และไร่นาอุดมสมบูรณ์ เพื่อเจ้าจะไม่ต้องทนรับความอับอายขายหน้าเพราะ ความอดอยากท่ามกลางประชาชาติอีกเลย31 แล้วเจ้าจะระลึกถึงทางที่ชั่วของเจ้า และการกระทำของเจ้าที่ไม่ดีแล้วเจ้าจะเกลียดตัวเจ้าเอง เพราะความบาปชั่วของเจ้า และการกระทำลามกของเจ้า32 พระเจ้าตรัสว่า ที่เรากระทำนั้นมิใช่เพราะเห็นแก่เจ้า ขอให้เจ้าทราบเสีย พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงอับอายและขายหน้าด้วยเรื่องทางของเจ้าเถิด33 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ในวันที่เราชำระเจ้าให้หมดจากความบาปชั่วของเจ้านั้น เราจะกระทำให้บรรดาหัวเมืองมีคนอาศัยอยู่ และสถานที่ทิ้งร้างจะได้สร้างขึ้นใหม่34 เขาจะไถแผ่นดินที่ร้างเปล่าแทนที่จะเป็นที่ร้างเปล่าดังที่ ปรากฏแก่สายตาของผู้ที่ผ่านไปมา35 และเขาทั้งหลายจะกล่าวว่า ‘แผ่นดินนี้ที่ร้างเปล่ากลายเป็นอย่างสวนเอเดน หัวเมืองที่ถูกทิ้งร้างและร้างเปล่าและปรักหักพัง เดี๋ยวนี้ก็มีคนอยู่และมีกำแพง36 แล้วประชาชาติที่เหลืออยู่รอบเจ้าจะทราบว่า เราพระเจ้า ได้สร้างที่ปรักหักพังเหล่านี้ขึ้นใหม่และปลูกพืช ในที่ร้างเปล่านั้นขึ้นใหม่ เรา พระเจ้า ได้ลั่นวาจาแล้ว และเราจะกระทำเช่นนั้น37 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลขอให้เรากระทำสิ่งนี้ให้ด้วย คือให้เพิ่มคนอย่างเพิ่มฝูงแพะแกะ38 ฝูงแพะแกะสำหรับการสักการบูชา และฝูงแพะแกะที่เยรูซาเล็มระหว่างเทศกาล ของเธอเป็นอย่างไร เมืองที่ถูกทิ้งร้างจะเต็มไปด้วยฝูงคนอย่างนั้น แล้วเขาจะทราบว่า เราคือพระเจ้า”