1 การพิพากษาคนไหว้รูปเคารพผู้ปรึกษาผู้เผยพระวจนะเท็จ พวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลบางคนมาหาข้าพเจ้า และมานั่งอยู่หน้าข้าพเจ้า2 และพระวจนะของพระเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า3 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย คนเหล่านี้ได้ยึดเอารูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งที่สะดุดให้ทำบาปผิดไว้ข้างหน้าเขา ควรที่เราจะยอมตัวให้เขาถามเราหรือ4 เพราะฉะนั้น จงพูดกับเขาและกล่าวแก่เขาว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า คนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอารูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งที่สะดุดให้ทำบาปผิดไว้ข้างหน้าเขา และยังมาหาผู้เผยพระวจนะ เราคือพระเจ้าจะตอบเขาเองด้วยเรื่องรูปเคารพ มากมายของเขานั้น5 เพื่อเราจะได้ยึดจิตใจของพงศ์พันธุ์อิสราเอล ผู้เหินห่างไปจากเราทุกคนด้วยเรื่องรูปเคารพของเขา6 “เพราะฉะนั้นจงกล่าวแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงกลับใจและหันกลับจากรูปเคารพของเจ้าเสีย และจงหันหน้าของเจ้าเสียจากสิ่งลามกของเจ้า7 เพราะว่าคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือแขกเมืองคนใดที่อาศัยอยู่ในอิสราเอล ผู้ซึ่งแยกตัวเขาจากเรา ยึดเอารูปเคารพของเขาไว้ในใจของเขา และวางสิ่งที่สะดุดให้ทำบาปผิดไว้ตรงหน้าของเขา แล้วยังจะมาหาผู้เผยพระวจนะเพื่อขอถามจาก เราเพื่อประโยชน์ของเขา เราคือพระเจ้าจะตอบเขาเอง8 และเราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้คนนั้น เราจะทำให้เขาเป็นหมายสำคัญและเป็นขี้ปาก และกำจัดเขาเสียจากท่ามกลางประชากรของเรา และเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า9 และถ้าผู้เผยพระวจนะถูกหลอกลวงกล่าวคำหนึ่งคำใด เราคือพระเจ้าได้ลวงผู้เผยพระวจนะคนนั้นและ เราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เขา และจะทำลายเขาเสียจากท่ามกลางอิสราเอล ประชากรของเรา10 เขาทั้งหลายจะต้องทนรับโทษของเขา (โทษของผู้เผยพระวจนะและโทษของผู้ขอถามจะเหมือนกัน)11 เพื่อว่าพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะไม่หลงเจิ่นไปจากเราอีก หรือไม่กระทำตัวให้มลทินด้วยการทรยศของตนอีก แต่เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา พระเจ้าตรัสดังนี้”12 ความยุติธรรมของการที่พระเจ้าทรงลงโทษเยรูซาเล็ม และพระวจนะของพระเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า13 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย เมื่อแผ่นดินกระทำบาปต่อเราโดยประพฤติทรยศ และเราเหยียดมือของเราออกต่อสู้แผ่นดินนั้น และทำลายอาหารหลักเสีย และส่งการกันดารอาหารมาที่แผ่นดินนั้น และทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น14 ถึงแม้ว่ามนุษย์ทั้งสามนี้ คือโนอาห์ ดาเนียลและโยบ อยู่ในแผ่นดินนั้น เขาก็จะกู้เอาแต่ชีวิตของตนเท่านั้นออกมา ด้วยความชอบธรรมของเขาพระเจ้าตรัสดังนี้15 ถ้าเรากระทำให้สัตว์ร้ายผ่านเข้าแผ่นดินนั้น และสัตว์เหล่านั้นทำให้คนหมดไป ให้เป็นที่ร้างเปล่า จนมนุษย์ผ่านเข้าไปไม่ได้เพราะสัตว์ป่านั้น16 พระเจ้าตรัสว่าเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด แม้ว่า บุรุษทั้งสามอยู่ในแผ่นดินนั้น เขาทั้งหลายจะช่วยบุตรทั้งชายหญิงให้รอดไม่ได้ เฉพาะตัวเขาเองจะรอดไปได้ แต่แผ่นดินนั้นจะร้างเปล่า17 หรือถ้าเรานำดาบมายังแผ่นดินนั้น และกล่าวว่า ให้ดาบผ่านข้ามแผ่นดินนั้น เราจะทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น18 พระเจ้าตรัสว่า แม้บุรุษทั้งสามจะอยู่ในนั้น เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เขาทั้งหลายจะช่วยบุตรทั้งชายหญิงให้รอดไม่ได้ เฉพาะตัวเขาเองจะรอดไปได้19 หรือถ้าเราส่งโรคระบาดเข้ามาในแผ่นดินนั้น และระบายความกริ้วของเราออกเหนือเมืองนั้นด้วยโลหิต เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้นเสีย20 ถึงแม้ว่าโนอาห์ ดาเนียลและโยบอยู่ในแผ่นดินนั้น พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เขาทั้งหลายจะช่วยบุตรทั้งชายหญิงให้รอดไม่ได้ เขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของเขาไว้ได้ด้วยความชอบธรรมของเขา21 “เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จะร้ายแรงยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อเราส่งภัยแห่งการพิพากษาทั้งสี่ประการ ของเรามาเหนือเยรูซาเล็ม คือดาบ การกันดารอาหาร สัตว์ร้ายและโรคระบาด วว. 6:8 เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์เสียจากเมืองนั้น22 ดูเถิด แม้จะมีคนรอดตายเหลืออยู่ในนครนั้น นำเอาบุตรชายและบุตรหญิงทั้งหลายของเขาออกมา เมื่อเขาทั้งหลายออกมาหาเจ้าและเจ้าได้เห็น ทางและการกระทำของเขา เจ้าจะเบาใจในเรื่องการร้าย ซึ่งเราได้นำมาเหนือเยรูซาเล็ม อันได้นำมาเหนือนครนั้น23 คนเหล่านั้นจะทำให้เจ้าเบาใจ เมื่อเจ้าได้เห็นทางและการกระทำทั้งหลายของเขาแล้ว และเจ้าจะทราบว่า เรามิได้กระทำบรรดาสิ่งที่เราได้กระทำไว้แล้วใน นครนั้นด้วยปราศจากเหตุผล พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”