1 โยบตำหนิสหายของตน แล้วโยบตอบว่า2 “โอ ข้าอยากให้ชั่งดูความร้อนใจของข้าและเอาความลำบากยากเย็นของข้าใส่ไว้ในตราชู3 ก็จะหนักกว่าทรายในทะเลเพราะเหตุนี้คำพูดของข้าก็หุนหัน4 เพราะธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ในตัวข้าจิตใจของข้าดื่มพิษของมันความน่าหวาดเสียวจากพระเจ้าขยายแนวเข้าใส่ข้า5 ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือวัวผู้ร้องบนกองหญ้าของมันหรือ6 จะรับประทานสิ่งที่จืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือหรือมะเขือมอญมีรสอะไรบ้าง7 สิ่งที่จิตใจของข้าไม่ยอมแตะต้องนั้นกลับเป็นอาหารที่เบื่อหน่ายของข้า8 “โอ ข้าอยากจะได้สมดังที่ทูลขอและขอพระเจ้าทรงประทานตามความปรารถนาของข้า9 ว่าพระเจ้าพอพระทัยที่จะขยี้ข้าว่าพระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย10 นี่จะเป็นการปลอบโยนใจของข้าข้าคงเต้นโลดแม้ในความเจ็บปวดจะขาดใจเพราะข้ามิได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น11 ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะคอยและอะไรเป็นอวสานของข้าที่ข้าจะต้องอดทน12 กำลังของข้าเป็นกำลังของหินหรือเนื้อของข้าเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์หรือ13 ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลยข้าจนปัญญาเสียแล้ว14 “บุคคลผู้ใด หน่วงเหนี่ยวความกรุณาไว้จากเพื่อนก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์15 พี่น้องของข้าทรยศอย่างห้วยอย่างห้วยที่น้ำไหลล้น16 ซึ่งดำไปเหตุด้วยน้ำแข็งและที่หิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น17 ในคิมหันต์มันก็หายไปเมื่อร้อน มันก็สูญไปจากที่ของมัน18 หมู่คนเดินทางหันออกจากทางของเขาเขาขึ้นไปยังที่ร้างเปล่า และพินาศ19 หมู่คนเดินทางของตำบลเทมามองดูคนเดินทางของเมืองเชบารอคอยหมู่คนเหล่านั้น20 เพราะเขาทั้งหลายหวังใจ เขาจึงต้องผิดหวังเขามาถึงที่นั่นและต้องยุ่งใจ21 บัดนี้ ท่านทั้งหลายเป็นอย่างนั้นแก่ข้าท่านเห็นความลำบากยากเย็นและท่านก็กลัว22 ข้าพูดว่า ‘ขอของกำนัลข้าหน่อย’หรือ ‘ขอสินบนจากทรัพย์สินของท่าน ให้ข้า’23 หรือว่า ‘ขอช่วยกู้ข้าจากมือของปฏิปักษ์’หรือว่า ‘ขอไถ่ข้าจากมือของผู้บีบบังคับ’ หรือ24 “สอนข้าซี และข้าจะเงียบขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าผิดตรงไหน25 คำซื่อตรงมีอำนาจมากจริงๆแต่คำติเตือนของท่านติเตือนอะไร26 ท่านคิดว่าท่านติเตือนถ้อยคำได้หรือเมื่อคำปราศรัยของคนสิ้นหวังเป็นแต่ลม27 เออ ท่านทั้งหลายคงจะได้จับฉลากเอาลูกกำพร้าพ่อและต่อรองเอาเพื่อนของท่านเหมือนเป็นสินค้า28 “แต่บัดนี้ ขอมองดูข้าเพราะข้าจะไม่มุสาต่อหน้าของท่าน29 ขอทีเถอะ ขอหันคิดใหม่ อย่าผิดธรรมเลยเออ กลับคิดใหม่เถอะ ข้ายังถูกอยู่30 มีความผิดสิ่งใดบนลิ้นข้าหรือข้าน่ะหรือ ไม่รู้ถึงภัยพิบัติ