1 โยบกล่าวยืนยันความเจริญของคนอธรรม แล้วโยบตอบว่า2 “ขอฟังถ้อยคำของข้าอย่างระมัดระวังและให้คำนี้ปลอบใจท่าน3 ขออดทนหน่อยและข้าจะพูดและเมื่อข้าพูดแล้ว ก็เยาะต่อไปเถอะ4 ส่วนข้านี้ จะต่อว่ามนุษย์หรือทำไมข้าจึงไม่ควรหุนหัน5 มองดูข้าซี และจงตกตะลึงเถิดและท่านจงเอามือปิดปากของท่าน6 เมื่อข้าระลึกถึงเรื่องที่ข้าจะพูดนี้ ข้าก็ตระหนกตกใจและความสั่นสะท้านก็จับเนื้อของข้า7 ทำไมคนอธรรมจึงมีชีวิตอยู่เออ จนถึงแก่ และเจริญมีกำลังมากขึ้น8 ลูกหลานของเขาก็ตั้งมั่นคงอยู่ต่อหน้าเขาและเชื้อสายของเขาก็อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา9 เรือนของเขาทั้งหลายก็ปลอดภัยอยู่เย็นเป็นสุขและไม้เรียวของพระเจ้าก็ไม่อยู่บนเขา10 วัวผู้ของเขาเกิดพันธุ์ไม่มีขาดวัวเมียของเขาตกลูก และไม่มีแท้ง11 เขาส่งเด็กๆออกไปอยู่อย่างฝูงแพะแกะและลูกหลานเล็กของเขาก็เต้นรำ12 เขาร้องเพลงประสานเสียงรำมะนาและพิณเขาคู่และเปรมปรีดิ์ตามเสียงปี่13 ตลอดวันเวลาของเขา เขาก็เจริญและเขาลงไปที่แดนคนตายในพริบตาเดียว14 เขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอจากเราไปเสียเพราะเราไม่ปรารถนาความรู้ในทางของท่าน15 องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์คืออะไร ที่เราจะต้องปรนนิบัติเขาถ้าเราอธิษฐานต่อเขา เราจะได้ประโยชน์อะไร’16 ดูเถิด ความจำเริญของเขาทั้งหลายไม่อยู่ ในกำมือของเขาหรือคำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า17 “ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใดความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใดพระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด18 เขาเป็นเหมือนฟางข้าวหน้าลมและเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด19 ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเองเพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ20 ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขาและให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์21 เพราะเขาสนใจอะไรในเรื่องวงศ์วานที่ตามเขามาเมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว22 มีผู้ใดจะสอนพระเจ้าได้หรือเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาเทวชีพ23 คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น24 ถังกายของเขาเต็มด้วยน้ำนมและมันกระดูกของเขาก็ชุ่ม25 อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่นไม่เคยได้ชิมของดี26 เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกันและตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้27 “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า28 เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหนเต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน’29 ท่านมิได้ถามนักท่องเที่ยวและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ30 ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้นคนอธรรมมักรอดได้และเขาได้รับการช่วยเหลือให้พ้นในวันแห่งพระพิโรธ31 ใครแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟังและผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้กระทำ32 และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์33 สำหรับเขาก้อนดินที่หุบเขาก็เบาสบายคนทั้งปวงก็ตามเขาไปและคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน34 แล้วทำไมท่านจะมาเล้าโลมใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่าคำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากหลอกลวง”