1 รัชกาลอามาซิยาห์ ( 2 พกษ. 14:1-22 )เมื่ออามาซิยาห์เริ่มครอบครองนั้นมีพระชนมายุ ยี่สิบห้าพรรษา และพระองค์ทรงครอบครองในเยรูซาเล็มยี่สิบเก้าปี พระมารดาของพระองค์ทรงพระนามว่า เยโฮอัดดาน ชาวเยรูซาเล็ม2 และพระองค์ทรงกระทำสิ่งที่ชอบในสายพระเนตรพระเจ้า แต่มิใช่ด้วยพระทัยที่แท้จริง3 และอยู่มาพอราชอาณาจักรอยู่ในพระหัตถ์ของ พระองค์อย่างมั่นคงแล้ว พระองค์ทรงประหารชีวิตข้าราชการของพระองค์ ผู้ที่ฆ่าพระราชบิดาของพระองค์4 แต่พระองค์มิได้ทรงประหารชีวิตบุตรหลานของเขา แต่ได้ทรงกระทำตามที่มีบันทึกไว้ในหนังสือธรรม บัญญัติของโมเสส ที่พระเจ้าทรงบัญชาไว้นั้นว่า “อย่าทำให้บิดาถึงตายเพราะการกระทำของลูกหลาน หรืออย่าทำให้ลูกหลานถึงตายเพราะการกระทำของบิดา แต่ทุกคนจะต้องตายเพราะบาปของตนเอง” ฉธบ. 24:165 แล้วอามาซิยาห์ได้ประชุมพวกยูดาห์ และให้เขาอยู่ภายใต้ผู้บังคับกองพันและกองร้อย ตามตระกูลของเขา คือยูดาห์และเบนยามินทั้งสิ้น พระองค์ได้ทรงนับคนที่มีอายุยี่สิบปีขึ้นไป และทรงเห็นว่ามีชายฉกรรจ์สามแสนคน สามารถเข้าทำสงคราม สามารถถือหอกและโล่6 นอกจากนั้นพระองค์ทรงจ้างทแกล้วทหารจากอิสราเอล หนึ่งแสนคนเป็นเงินหนึ่งร้อยตะลันต์7 แต่คนของพระเจ้าคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ทูลว่า “ข้าแต่พระราชา ขออย่าให้กองทัพอิสราเอลไปกับพระองค์ เพราะพระเจ้ามิได้ทรงสถิตอยู่กับอิสราเอล คือกับคนเอฟราอิมเหล่านี้ทั้งสิ้น8 แต่ถ้าพระองค์คาดหมายว่าโดยวิธีนี้ พระองค์จะเข้มแข็งพอที่จะเข้าสงคราม พระเจ้าจะทรงเหวี่ยงพระองค์ลงต่อหน้าศัตรู เพราะว่าพระเจ้าทรงฤทธิ์ที่จะช่วยไว้หรือทิ้งไปได้”9 และอามาซิยาห์ตรัสกับคนของพระเจ้าว่า “แต่เราจะกระทำประการใดเรื่องเงินหนึ่งร้อยตะลันต์ ซึ่งเราได้ให้แก่กองทัพอิสราเอลไปแล้วนั้น” แล้วคนของพระเจ้าทูลตอบว่า “พระเจ้าทรงสามารถที่จะประทานแก่ พระองค์ยิ่งกว่านี้อีกมาก”10 และอามาซิยาห์ก็ทรงปลดปล่อยกองทัพ ซึ่งมายังพระองค์จากเอฟราอิมให้กลับไปบ้านอีก เขาทั้งหลายจึงโกรธยูดาห์ยิ่งนัก และได้กลับบ้านด้วยความโกรธอย่างรุนแรง11 แต่อามาซิยาห์ทรงกล้าแข็งขึ้น และทรงนำพลของพระองค์ออกไปยังหุบเขาเกลือ และโจมตีคนเสอีร์หนึ่งหมื่นคน12 คนยูดาห์จับเป็นได้หนึ่งหมื่นคน และพาเขาไปที่ยอดหิน และทิ้งเขาทั้งหลายลงมาจากยอดหินนั้น เขาก็ตกมาแหลกเป็นชิ้นๆ13 แต่คนของกองทัพซึ่งอามาซิยาห์ทรงปลดให้กลับไป และไม่ให้เขาไปรบด้วยนั้น เขาตลบเข้าโจมตีหัวเมือง ของยูดาห์ ตั้งแต่สะมาเรียถึงเบธโฮโรน และฆ่าประชาชนเสียสามพันคน และริบข้าวของไปเป็นอันมาก14 และอยู่มาเมื่ออามาซิยาห์ เสด็จกลับจากการฆ่าฟันคนเอโดม พระองค์ทรงนำรูปเคารพของ คนชาวเสอีร์มาตั้งไว้เป็นพระของพระองค์ และกราบนมัสการพระเหล่านั้น ทรงเผาเครื่องหอมถวาย15 เพราะฉะนั้นพระเจ้าทรงกริ้วต่ออามาซิยาห์ และทรงใช้ผู้เผยพระวจนะคนหนึ่งไปหา ทูลพระองค์ว่า “ทำไมเจ้าจึงแสวงหาพระของชนชาติหนึ่ง ซึ่งไม่สามารถช่วยกู้ชนชาติของตนเองจากมือของเจ้าได้”16 ขณะที่เขากำลังทูลอยู่ พระราชาตรัสกับเขาว่า “เราได้แต่งตั้งเจ้าให้เป็นที่ปรึกษาหรือ หยุด ทำไมเจ้าจะต้องตายเล่า” ผู้เผยพระวจนะนั้นจึงหยุด แต่ทูลว่า “ข้าพระบาททราบว่าพระเจ้าทรงตั้งพระทัยจะทำลาย ฝ่าพระบาท เพราะฝ่าพระบาททรงกระทำเช่นนี้และมิได้ทรงฟังคำ ปรึกษาของข้าพระบาท”17 แล้วอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ได้ตกลงพระทัย และทรงใช้ให้ไปเฝ้าเยโฮอาช โอรสของเยโฮอาหาส โอรสของเยฮู พระราชาของอิสราเอลทูลว่า “มาเถิด ให้เราทั้งสองมาเผชิญหน้ากัน”18 และเยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอลทรงใช้ ไปยังอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ว่า “ต้นกระชับบนเลบานอนส่งข่าวให้หาต้นสนสีดาร์ บนเลบานอนว่า ‘จงยกบุตรหญิงของเจ้าให้เป็นภรรยาบุตรชายของเรา’ และสัตว์ป่าทุ่งตัวหนึ่งแห่งเลบานอนผ่านมาและย่ำ ต้นกระชับลงเสีย19 ท่านว่า ‘ดูซิข้าพเจ้าได้โจมตีเอโดม’ และจิตใจของท่านก็ผยองขึ้นในความโอ้อวด แต่จงอยู่กับบ้านเถิด เพราะไฉนท่านจึงเร้าใจตนเองให้ต่อสู้และรับอันตราย อันจะให้ท่านล้มลง ทั้งท่านและยูดาห์กับท่าน”20 แต่อามาซิยาห์หาทรงฟังไม่เพราะเป็นมาจากพระเจ้า เพื่อว่าพระองค์จะทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือของศัตรู ของเขา เพราะเขาทั้งหลายได้เสาะหาพระแห่งเอโดม21 เยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอลจึงเสด็จขึ้นไป พระองค์และอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ได้เผชิญ หน้ากันที่เบธเชเมช ซึ่งเป็นของยูดาห์22 และยูดาห์ก็พ่ายแพ้อิสราเอล และทุกคนก็หนีกลับไปบ้านของตน23 เยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอล ทรงจับอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์โอรสของโยอาช โอรสของอาหัสยาห์ที่เบธเชเมช และนำพระองค์มายังเยรูซาเล็ม และทรงพังกำแพงเยรูซาเล็มลงสี่ร้อยศอก ตั้งแต่ประตูเอฟราอิมถึงประตูมุม24 และพระองค์ทรงริบทองคำ และเงินทั้งหมด และเครื่องใช้ทั้งสิ้นซึ่งพบในพระนิเวศของพระเจ้า ในความอารักขาของโอเบดเอโดม ทั้งคลังทรัพย์ของสำนักพระราชวัง พร้อมกับคนประกันด้วย และพระองค์เสด็จกลับไปยังสะมาเรีย25 อามาซิยาห์โอรสของโยอาชพระราชาแห่งยูดาห์ ทรงพระชนม์อยู่สิบห้าปี หลังจากมรณกรรมของเยโฮอาชโอรสของเยโฮอาหาส พระราชาแห่งอิสราเอล26 ส่วนพระราชกิจนอกนั้นของอามาซิยาห์ ตั้งแต่ต้นจนปลาย มิได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศ์กษัตริย์แห่งยูดาห์และ อิสราเอลหรือ27 นับแต่เวลาเมื่ออามาซิยาห์ทรงหันไปจากพระเจ้า เขาทั้งหลายก็คิดกบฏต่อพระองค์ในเยรูซาเล็ม และพระองค์ทรงหนีไปที่ลาคีช แต่เขาใช้ไปตามพระองค์ที่ลาคีช และประหารพระองค์เสียที่นั่น28 และเขาทั้งหลายนำพระศพใส่หลังม้ากลับมา และฝังไว้กับบรรพบุรุษของพระองค์ในนครดาวิด