1 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည်၊ အ မိန့် တော် ရှိ သည် အ တိုင်း၊ စာ ရာ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ တော် မူ ၍၊ ဂ တိ တော် ရှိ သည် နှင့် လျော် စွာ သူ ၌ ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊2 စာ ရာ သည် ပ ဋိ သန္ဓေ စွဲ ယူ ၍၊ ဘု ရား သ ခင် အ မိန့် တော် နှင့် ချိန်း ချက် သော အ ချိန် ၌၊ အာ ဗြ ဟံ အ သက် ကြီး သော အ ခါ၊ သူ့ အား သား ကို ဘွား လေ ၏။3 အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း၊ မိ မိ ရ သော သား တည်း ဟူ သော၊ စာ ရာ ဘွား သော သား ကို ဣ ဇာက် အ မည် ဖြင့် မှည့် လေ ၏။4 ဘု ရား သ ခင် မှာ ထား တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ အာ ဗြ ဟံ သည် ရှစ် ရက် မြောက် သော နေ့ ၌၊ သား ဣ ဇာက် ကို အ ရေ ဖျား လှီး မင်္ဂ လာ ပေး လေ ၏။5 သား ဣ ဇာက် ကို မြင် ရ သော အ ခါ၊ အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် တ ရာ ရှိ သ တည်း။6 စာ ရာ က လည်း၊ ငါ ရယ် ရ သော အ ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ ပြီ။ ဤ သိ တင်း ကို ကြား သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း၊ ငါ နှင့် အ တူ ရယ် ကြ လိမ့် မည် ဟူ ၍ ၎င်း၊7 စာ ရာ သည် သား ကို နို့ တိုက် လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား အ ဘယ် သူ ပြော နှင့် ရ သ နည်း။ သူ သည် အ သက် ကြီး သော အ ခါ၊ ငါ သည် သား ကို ဘွား ပြီ ဟူ ၍ ၎င်း ဆို လေ ၏။8 ထို သူ ငယ် ဣ ဇာက် သည် ကြီး ပွါး ၍ နို့ နှင့် ကွာ လေ ၏။ နို့ ကွာ သော နေ့ ၌ အာ ဗြ ဟံ သည် ပွဲ ကြီး လုပ် လေ ၏။9 အဲ ဂုတ္တု အ မျိုး သား ဟာ ဂ ရ တွင် အာ ဗြ ဟံ ရ သော သား သည် ဆဲ ရေး သည် ကို စာ ရာ သိ မြင် လျှင်၊10 ဤ ကျွန် မ နှင့် သူ ၏ သား ကို နှင် ထုတ် ပါ လော့။ ဤ ကျွန် မ ၏ သား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ဣ ဇာက် နှင့် အ တူ အ မွေ မ ခံ ရ ဟု၊ အာ ဗြ ဟံ အား ဆို လေ ၏။11 အာ ဗြ ဟံ လည်း၊ မိ မိ သား ဖြစ် သော ကြောင့်၊ ထို အ မှု အ လွန် ခက် သည် ဟု ထင် လေ ၏။12 သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် က၊ ထို သူ ငယ် နှင့် သင် ၏ ကျွန် မ ကြောင့်၊ ဤ အ မှု ခက် သည် ဟု မ ထင် နှင့်။ စာ ရာ ပြော လေ ရာ ရာ ၌ သူ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ ဣ ဇာက် ၌ သာ သင် ၏ အ မျိုး တည် လိမ့် မည်။13 ကျွန် မ ၏ သား သည် သင် ၏ အ မျိုး ဖြစ် သော ကြောင့်၊ သူ့ ကို လည်း လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မိန့် တော် မူ ၏။14 အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍၊ မုန့် နှင့် ရေ ဘူး ကို ယူ သ ဖြင့်၊ ဟာ ဂ ရ ပ ခုံး ၌ တင် ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ် ကို အပ် ၍ ကျွန် မ ကို လွှတ် လိုက် လေ ၏။ သူ သည် လည်း သွား ၍၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ တော ၌ လှည့် လည် လျက် နေ ၏။15 ဘူး ၌ ရေ ကုန် သော အ ခါ၊ သူ ငယ် ကို ချုံ ဖုတ် အောက် ၌ ထား ၍၊16 ငါ သည် သူ ငယ် သေ သည် ကို မ မြင် လို ဟု ဆို လျက်၊ ခပ် ဝေး ဝေး၊ လေး တ ပစ် ခန့် လောက် သွား ပြီး လျှင်၊ သူ ငယ် ရှေ့ မှာ ထိုင် ၍ နေ လေ ၏။ ထို သို့ ထိုင် ၍ နေ စဉ်၊ သူ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။17 ဘု ရား သ ခင် သည် လု လင် ၏ အ သံ ကို ကြား တော် မူ ၍၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က၊ ဟာ ဂ ရ၊ သင် ၌ အ ဘယ် အ မှု ရှိ သ နည်း။ မ စိုး ရိမ် နှင့်။ လု လင် နေ သော အ ရပ် ထဲ က သူ ၏ အ သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။18 ထ လော့။ လု လင် ကို ကြွ ၍ လက် နှင့် မ လော့။ ငါ သည် သူ့ ကို လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည် ဟု ကောင်း ကင် ထဲ က ခေါ် ၍ ဟာ ဂ ရ အား မြွက် ဆို၏။19 ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် ဟာ ဂ ရ ၏ မျက် စိ ကို ဖွင့် တော် မူ သ ဖြင့်၊ သူ သည် ရေ တွင်း ကို မြင် လေ သော်၊ သွား ၍ ဘူး ကို ရေ ဖြည့် ပြီး လျှင်၊ လု လင် အား ရေ ကို တိုက် လေ ၏။20 ထို လု လင် ဘက် ၌ လည်း၊ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ ၏။ သူ သည် ကြီး ပွါး ၍ တော ၌ နေ သ ဖြင့်၊ လေး သ မား ဖြစ် လေ ၏။21 ပါ ရန် တော ၌ နေ သည် ဖြစ် ၍၊ သူ့ အ မိ သည် အဲ ဂုတ္တု ပြည် မှ မိန်း မ တ ယောက် ကို ခေါ် ၍ သူ နှင့် စုံ ဘက် စေ ၏။22 ထို ရော အ ခါ၊ အ ဘိ မ လက် မင်း နှင့် ဗိုလ် ချုပ် မင်း ဖိ ကော လ တို့ သည် အာ ဗြ ဟံ ကို ခေါ် ၍၊ သင် သည် ပြု လေ ရာ ရာ ၌ သင့် ဘက် မှာ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ ၏။23 သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ့ ကို ၎င်း၊ ငါ့ သား ကို ၎င်း၊ ငါ့ မြေး ကို ၎င်း မ လှည့် စား။ ငါ သည် သင် ၌ ကျေး ဇူး ပြု သ ကဲ့ သို့၊ ငါ ၌ ၎င်း၊ သင် တည်း နေ ရာ ငါ့ ပြည် ၌ ၎င်း ကျေး ဇူး ပြု မည် ဟု ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည် ၍ ငါ့ အား ကျိန် ဆို ပါ လော့ ဟု ပြော ဆို ၏။24 အာ ဗြ ဟံ က လည်း၊ ထို အ တိုင်း ငါ ကျိန် ဆို ပါ မည် ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။25 အ ဘိ မ လက် မင်း ၏ ကျွန် တို့ သည် အ နိုင် အ ထက် လု ယူ သော ရေ တွင်း အ ကြောင်း ကြောင့်၊ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း အ ဘိ မ လက် မင်း ကို အ ပြစ် တင် လေ ၏။26 အ ဘိ မ လက် မင်း က လည်း၊ ဤ အ မှု ကို အ ဘယ် သူ ပြု သည် ကို ငါ မ သိ။ သင် သည် ငါ့ ကို မ ပြော။ ငါ လည်း ယ နေ့ တိုင် အောင် မ ကြား ရ ဟု ဆို ၏။27 အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း သိုး၊ နွား တို့ ကို ယူ ပြီး လျှင်၊ အ ဘိ မ လက် အား ပေး ၍ ထို နှစ် ပါး တို့ သည် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ကြ ၏။28 အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း သိုး သ ငယ် မ ခု နစ် ကောင် တို့ ကို သိုး စု နှင့် ခွဲ ထား လေ ၏။29 အ ဘိ မ လက် က လည်း၊ ခွဲ ထား သော ဤ သိုး သ ငယ် မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည်၊ အ ဘယ် သို့ နည်း ဟု မေး သော်၊30 အာ ဗြ ဟံ က၊ ဤ ရေ တွင်း ကို ငါ တူး ပြီ ဟု ဤ သိုး သ ငယ် မ ခု နစ် ကောင် တို့ သည် ငါ့ ဘက် ၌ သက် သေ ဖြစ် မည် အ ကြောင်း သူ တို့ ကို သင် သည် ငါ့ လက် မှ ခံ ယူ ရ မည် ဟု ဆို လေ ၏။31 သို့ ဖြစ် ၍ ထို အ ရပ် ၌ ထို နှစ် ပါး တို့ သည် ကျိန် ဆို သော ကြောင့်၊ ထို အ ရပ် ကို ဗေ ရ ရှေ ဗ ဟု တွင် ကြ ၏။32 ထို သို့ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ကြ ၏။ အ ဘိ မ လက် နှင့် ဗိုလ် ချုပ် မင်း ဖိ ကော လ တို့ သည် ထ ၍ ဖိ လိတ္တိ ပြည် သို့ ပြန် ကြ ၏။33 အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ မန် ကျည်း ပင် ကို စိုက် ၍၊ အ စဉ် အ မြဲ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် တည်း ဟူ သော၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ပ ဌ နာ ပြု လေ ၏။34 ဖိ လိတ္တိ ပြည် မှာ ကာ လ ရှည် ကြာ စွာ တည်း နေ သ တည်း။