1 เมืองลี้ภัย ( กดว.35:6-34 ; ฉธบ.4:41-43 ; 19:1-13 ) แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า2 “จงกล่าวแก่ประชาชนอิสราเอลว่า ‘จงกำหนดเมืองลี้ภัยไว้กดว.35:6-32; ฉธบ.4:41-43; 19:1-13 ซึ่งเราได้พูดกับพวกเจ้าทางโมเสสแล้วนั้น3 เพื่อให้ผู้ฆ่าคนที่ได้ฆ่าคนโดยไม่เจตนาหรือไม่จงใจจะได้หนีไปอยู่ที่นั่น เมืองเหล่านี้จะได้เป็นที่ลี้ภัยของเจ้าเพื่อให้พ้นจากผู้แก้แค้นแทนโลหิต4 ให้ผู้ที่หนีไปยังเมืองเหล่านี้เมืองใดเมืองหนึ่ง ยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูเมืองนั้น และอธิบายเรื่องของตนให้พวกผู้ใหญ่ในเมืองนั้นทราบ แล้วพวกเขาจะนำผู้นั้นเข้าไปในเมือง กำหนดที่ให้อยู่ แล้วผู้นั้นจะอยู่ที่นั่นในหมู่พวกเขา5 และถ้าผู้แก้แค้นแทนโลหิตไล่ตามเขาไป ผู้ใหญ่จะไม่มอบผู้ฆ่าคนนั้นไว้ในมือของเขา เพราะว่าผู้นั้นได้ฆ่าเพื่อนบ้านของตนโดยไม่เจตนาและไม่ได้เป็นอริกันมาก่อน6 และผู้นั้นจะอาศัยอยู่ในเมืองนั้นจนกว่าเขาจะยืนต่อหน้าชุมนุมชนเพื่อรับการพิพากษา จนกว่ามหาปุโรหิตในเวลานั้นสิ้นชีวิต ผู้ฆ่าคนนั้นจึงจะกลับไปยังเมืองของตน ไปบ้านของตน ไปยังเมืองที่เขาจากมานั้นได้’ ”7 ดังนั้นพวกเขาจึงกำหนดเมืองเคเดชในกาลิลีในแดนเทือกเขานัฟทาลี และเชเคมในแดนเทือกเขาเอฟราอิม และคีริยาทอารบา (คือเฮโบรน) ในแดนเทือกเขายูดาห์8 และทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนตรงเมืองเยรีโคนั้น พวกเขาได้กำหนดเมืองเบเซอร์ในถิ่นทุรกันดารบนที่ราบจากเผ่ารูเบน และเมืองราโมทในกิเลอาดจากเผ่ากาด และเมืองโกลานในบาชานจากเผ่ามนัสเสห์9 เมืองเหล่านี้เป็นเมืองที่กำหนดไว้สำหรับคนอิสราเอลทั้งหมด และคนต่างด้าวผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา เพื่อว่าถ้าใครได้ฆ่าคนโดยไม่เจตนา จะหนีไปที่นั่นได้ เพื่อเขาจะไม่ต้องตายด้วยมือของผู้แก้แค้นแทนโลหิต จนกว่าเขาจะได้ยืนต่อหน้าชุมนุมชน