1 พระเยซูทรงยิ่งใหญ่กว่าโมเสส เพราะฉะนั้นพี่น้องธรรมิกชนทั้งหลาย ผู้มีส่วนร่วมในการทรงเรียกจากสวรรค์ จงพิจารณาดูพระเยซูผู้ที่พระเจ้าทรงใช้มาผู้ที่พระเจ้าทรงใช้มา ภาษากรีกแปลตรงตัวว่า ผู้เป็นอัครทูตและผู้เป็นมหาปุโรหิตที่เราประกาศว่าเชื่อ2 พระองค์ทรงซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าผู้ทรงแต่งตั้งพระองค์ไว้ เหมือนอย่างที่โมเสสซื่อสัตย์ในชุมนุมชนภาษากรีกแปลตรงตัวว่า ในบ้านของพระเจ้ากดว.12:73 แต่ถึงกระนั้นพระเยซูก็ทรงสมควรได้รับพระเกียรติมากกว่าโมเสส เช่นเดียวกับที่ผู้สร้างบ้านย่อมมีเกียรติยิ่งกว่าตัวบ้าน4 เพราะว่าบ้านทุกหลังต้องมีคนสร้าง แต่ผู้ที่สร้างสิ่งทั้งปวงคือพระเจ้า5 โมเสสนั้นซื่อสัตย์ในชุมนุมชนทั้งสิ้นของพระเจ้าในฐานะผู้รับใช้ เพื่อเป็นพยานถึงเรื่องต่างๆ ที่พระเจ้าจะตรัสในภายหลัง6 แต่พระคริสต์นั้นทรงซื่อสัตย์ในฐานะพระบุตร ผู้อยู่เหนือชุมนุมชนของพระเจ้า และเราก็เป็นชุมนุมชนนั้น หากเพียงแต่เราจะยึดความมั่นใจและความภูมิใจในความหวังนั้นไว้7 การหยุดพักสำหรับประชากรของพระเจ้า เพราะฉะนั้น ตามที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ตรัสว่า“วันนี้ถ้าท่านทั้งหลายได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์8 อย่าให้จิตใจของท่านดื้อรั้นเหมือนอย่างในการกบฏครั้งนั้นในวันที่ทดลองในถิ่นทุรกันดาร9 ที่ที่บรรพบุรุษของท่านทดลองเราโดยพิสูจน์เราแม้ว่าพวกเขาเห็นกิจการต่างๆ ของเราตลอดสี่สิบปี10 เพราะฉะนั้นเราจึงโกรธคนในยุคนั้นและว่า ‘ใจของพวกเขาหลงผิดอยู่เสมอพวกเขาไม่รู้จักทางของเรา’11 ตามที่เราปฏิญาณ คำว่า ปฏิญาณ ในข้อนี้ และข้อ 18 แปลได้อีกว่า สาบานด้วยความโกรธว่า‘พวกเขาจะไม่ได้เข้าสู่การหยุดพักของเรา’ สดด.95:7-11”12 นี่แน่ะ พี่น้องทั้งหลาย จงระวังให้ดี เพื่อจะไม่มีคนหนึ่งคนใดในพวกท่านมีใจชั่วและไม่เชื่อ คือใจที่พาท่านหลงไปจากพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์13 แต่จงหนุนใจกันและกันทุกวัน ตลอดเวลาที่เรียกกันว่า “วันนี้” เพื่อจะไม่มีใครในพวกท่านมีใจดื้อรั้นไป เพราะการล่อลวงของบาป14 เพราะเรามีส่วนร่วมกับพระคริสต์ ถ้าเราเพียงแต่ยึดความมั่นใจที่เรามีอยู่ในตอนต้นไว้ให้มั่นคงจนถึงที่สุด15 ดังคำกล่าวที่ว่า“วันนี้ถ้าท่านทั้งหลายได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์อย่าให้จิตใจของท่านดื้อรั้นเหมือนอย่างในการกบฏครั้งนั้น” สดด.95:7-816 ใครเล่าที่ได้ยินแล้วแต่ยังกบฏ? ก็คือทุกคนที่โมเสสนำออกจากอียิปต์ไม่ใช่หรือ?17 แล้วใครเล่าที่พระองค์ทรงพระพิโรธตลอดสี่สิบปีนั้น? คือคนเหล่านั้นที่ทำบาป และซากศพของพวกเขาถูกทิ้งในถิ่นทุรกันดารไม่ใช่หรือ?18 และกับใครเล่าที่พระองค์ทรงปฏิญาณว่าจะไม่ได้เข้าสู่การหยุดพักของพระองค์ ก็คนเหล่านั้นที่ไม่เชื่อฟังไม่ใช่หรือ?กดว.14:1-3519 เพราะฉะนั้นเราจึงเห็นว่าการที่พวกเขาไม่สามารถเข้าไปได้นั้นก็เพราะพวกเขาขาดความเชื่อ