1 กฎหมายเรื่องฆาตกรรมที่ไม่รู้ตัวผู้ทำผิด “ในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานให้ท่านเข้ายึดครองนั้น ถ้าพบศพคนที่ถูกฆ่าทิ้งอยู่กลางทุ่งนาโดยไม่ทราบว่าใครฆ่าเขาตาย2 ก็ให้พวกผู้ใหญ่และผู้พิพากษาของท่านออกมาวัดระยะทางถึงเมืองที่อยู่รอบๆ ศพผู้ตาย3 ให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองที่อยู่ใกล้ศพผู้ตายนั้น นำโคตัวเมียตัวหนึ่งซึ่งยังไม่เคยใช้งานและยังไม่เคยเทียมแอก4 และให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้น นำโคตัวเมียนั้นลงไปที่หุบเขาซึ่งมีน้ำไหล ซึ่งไม่มีใครไถหรือหว่านเลย และหักคอโคตัวเมียที่หุบเขานั้น5 และพวกปุโรหิตผู้เป็นบุตรหลานของเลวีจะต้องเข้ามาใกล้ เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ทรงเลือกพวกเขาไว้ให้ปรนนิบัติพระองค์ และให้อวยพรในพระนามของพระยาห์เวห์ ให้การวิวาทและการทำร้ายทุกเรื่องสิ้นสุดลงด้วยคำของปุโรหิตเหล่านี้6 และพวกผู้ใหญ่ของเมืองที่อยู่ใกล้ศพผู้ตายนั้น จะล้างมือของพวกเขาเหนือโคตัวเมียซึ่งถูกหักคอที่ในหุบเขานั้น7 และเขาจะเป็นพยานว่า ‘มือของพวกเราไม่ได้ทำให้โลหิตนี้ตก และตาของเราก็ไม่เห็น8 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงลบล้างบาปแก่อิสราเอลประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งพระองค์ได้ทรงไถ่ไว้ ขออย่าทรงถือโทษเรื่องโลหิตของผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางอิสราเอลประชากรของพระองค์ แต่ขอทรงลบล้างบาปเนื่องจากโลหิตนี้แก่พวกเขา’9 ดังนั้นท่านจะกำจัดความผิดเรื่องโลหิตของผู้บริสุทธิ์นั้นเสียจากท่ามกลางท่าน เมื่อท่านทำสิ่งที่ชอบในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์10 หญิงเชลยศึก “เมื่อท่านออกไปทำสงครามกับพวกศัตรูของท่าน และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของท่านแล้ว และท่านจับเขามาเป็นเชลย11 และท่านเห็นผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างงดงามในหมู่เชลยนั้น และปรารถนาจะได้มาเป็นภรรยาของท่าน12 ท่านจงพานางมาไว้ที่บ้านของท่าน ให้นางโกนศีรษะและตัดเล็บมือเสีย13 และให้นางถอดเครื่องแต่งกายอย่างเชลยออก และให้อยู่ในบ้านของท่าน ให้ไว้ทุกข์ถึงบิดามารดาของนางหนึ่งเดือนเต็ม หลังจากนั้นท่านจึงจะเข้าไปหานางและเป็นสามีของนางได้ และให้นางเป็นภรรยาของท่าน14 ภายหลังถ้าท่านไม่พอใจนางนั้น จงปล่อยนางไปตามแต่นางจะพอใจไปไหน ห้ามขายนางเอาเงิน ห้ามทำกับนางเยี่ยงทาส เพราะท่านทำให้นางได้อายแล้ว15 สิทธิของบุตรหัวปี “ถ้าชายคนหนึ่งมีภรรยาสองคน รักคนหนึ่ง ไม่ชอบอีกคนหนึ่ง ภรรยาทั้งสองคือ ทั้งคนที่รักและคนที่ไม่ชอบก็มีบุตรด้วยกัน และบุตรหัวปีเป็นบุตรของภรรยาคนที่ตนไม่ชอบ16 เมื่อถึงวันแบ่งทรัพย์สินให้แก่บุตรเป็นมรดกนั้น ห้ามเขาทำต่อบุตรของภรรยาคนที่ตนรักนั้นเหมือนเป็นบุตรหัวปี แทนบุตรของภรรยาที่ตนไม่ชอบซึ่งเป็นบุตรหัวปี17 แต่เขาต้องยอมรับบุตรหัวปีคือบุตรของภรรยาคนที่ตนไม่ชอบ โดยแบ่งทุกสิ่งที่มีให้แก่บุตรหัวปีสองเท่า เพราะว่าคนนี้เป็นต้นกำลังของบิดา สิทธิของบุตรหัวปีเป็นของเขา18 บุตรที่ดื้อ “ถ้าชายคนใดมีบุตรที่ดื้อและไม่อยู่ในโอวาท ไม่เชื่อฟังเสียงของบิดาของตนหรือเสียงของมารดาของตน แม้ว่าบิดามารดาจะได้ตีสอน เขาก็ไม่ยอมฟัง19 ให้บิดามารดาจับตัวเขาออกมาหาพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้น ณ ประตูเมืองของเขา20 และพูดกับพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นว่า ‘บุตรชายของเราคนนี้เป็นคนดื้อและไม่อยู่ในโอวาท ไม่เชื่อฟังเสียงเรา เป็นคนตะกละและขี้เมา’21 แล้วผู้ชายทุกคนในเมืองนั้นจะเอาหินขว้างเขาให้ตาย ดังนั้นท่านจะได้กำจัดความชั่วเสียจากท่ามกลางท่าน คนอิสราเอลทั้งสิ้นจะได้ยินและเกรงกลัว22 กฎหมายเบ็ดเตล็ด “ถ้าคนใดทำความผิดซึ่งมีโทษถึงตาย และเขาถูกประหารชีวิต และท่านแขวนเขาไว้ที่ต้นไม้23 ห้ามปล่อยให้ศพของเขาค้างอยู่ที่ต้นไม้ ท่านจงฝังเขาเสียในวันเดียวกันนั้น เพราะผู้ที่ต้องถูกแขวนไว้บนต้นไม้ก็ถูกสาปแช่งโดยพระเจ้ากท.3:13 ท่านอย่าทำให้แผ่นดินของท่านซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นมรดกนั้นเป็นมลทิน