1 เอโดมผู้เย่อหยิ่งถูกทำให้ต่ำต้อย นิมิตของโอบาดีห์พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสเรื่องเอโดมอสย.34:5-17; 63:1-6; ยรม.49:7-22; อสค.25:12-14; 35:1-15; อมส.1:11-12; มลค.1:2-5ดังนี้ว่าพวกเราได้ยินข่าวจากพระยาห์เวห์ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า“จงลุกขึ้นเถิด ให้พวกเราลุกขึ้นทำสงครามกับเอโดม”2 ดูเถิด เราจะทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก3 ใจหยิ่งจองหองของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเองเจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหินที่อาศัยของเจ้าอยู่สูงเจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า“ผู้ใดจะทำให้เราลงมายังพื้นดิน”4 แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรีแม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวเราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่นพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ5 การปล้นฆ่าจะตอบสนองความโหดร้ายของเอโดม ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้าถ้าพวกปล้นมาในเวลากลางคืน(เจ้าจะถูกทำลายย่อยยับเพียงใด)เขาจะขโมยแค่เพียงพอแก่ตัวมิใช่หรือ?ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้าเขาจะเก็บโดยเหลือไว้บ้างมิใช่หรือ?6 เอซาวจะถูกปล้นจนหมดตัวสมบัติที่ซ่อนไว้ก็ถูกค้นออกมา7 เพื่อนร่วมสาบานทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าพวกเขาขับไล่เจ้าไปถึงพรมแดนพันธมิตรของเจ้าสู้ชนะเจ้าแล้วผู้ที่กินฉบับฮีบรูไม่มีวลีนี้อาหารของเจ้าก็วางกับดักเจ้าเรื่องนี้ไม่มีใครทราบเลย8 ในวันนั้นเราเองจะขจัดคนมีปัญญาให้สิ้นไปจากเอโดมและจะเอาความเข้าใจไปจากภูเขาเอซาวพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ9 โอ เทมานเอ๋ย นักรบของเจ้าจะขยาดดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดชีวิตด้วยการสังหาร10 เอโดมปฏิบัติไม่ดีกับน้อง เพราะความทารุณที่ทำแก่ยาโคบน้องของเจ้าความอับอายจะคลุมเจ้าไว้เจ้าจะถูกตัดขาดเป็นนิตย์11 ในวันที่เจ้ายืนอยู่ห่างๆ อย่างเฉยเมยในวันที่คนต่างด้าวขนทรัพย์สมบัติของน้องเจ้าไปและคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมืองพวกเขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกันเจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง12 เจ้าไม่ควรมองดูด้วยความพอใจในวันที่น้องของเจ้ารับเคราะห์ในเวลานั้นเจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์ในวันที่พวกเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรหัวเราะเยาะหยันในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก13 เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเราในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรมองดูด้วยความพอใจในเรื่องภัยพิบัติของเขาในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรจะเข้าปล้นทรัพย์สินของเขาไปในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย14 เจ้าไม่ควรยืนสกัดทางแยกของเขาเพื่อจะสังหารพวกหลบหนีของเขาเจ้าไม่ควรมอบผู้รอดมาได้ให้แก่ศัตรูของเขาฉบับฮีบรูไม่มีวลี ให้แก่ศัตรูของเขาในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก15 เพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้เพื่อต่อสู้ประชาชาติทั้งสิ้นแล้วเจ้าทำกับเขาอย่างไร ก็จะมีผู้มาทำกับเจ้าอย่างนั้นการกระทำของเจ้าจะกลับมาตกบนศีรษะของเจ้าเอง16 พวกเจ้าเคยดื่มอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของเราฉันใดประชาชาติทั้งสิ้นก็จะดื่มไม่หยุดหย่อนฉันนั้นพวกเขาจะดื่มแล้วกลืนลงไปและจะเป็นอย่างที่ไม่เคยเป็น17 ชัยชนะสุดท้ายของอิสราเอล แต่จะมีคนลี้ภัยในภูเขาศิโยนและที่นั้นจะบริสุทธิ์และพงศ์พันธุ์ของยาโคบจะได้ครอบครองดินแดนอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา18 พงศ์พันธุ์ของยาโคบจะเป็นไฟพงศ์พันธุ์ของโยเซฟจะเป็นเปลวไฟและพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะเป็นตอข้าวไฟและเปลวไฟจะเผาผลาญตอนั้นพงศ์พันธุ์ของเอซาวจะไม่รอดชีวิตเลย เพราะว่าพระยาห์เวห์ตรัสแล้ว19 คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนเกบจะได้ภูเขาเอซาวเป็นกรรมสิทธิ์คนเหล่านั้นที่อยู่ในเนินเชเฟลาห์จะได้แผ่นดินฟีลิสเตียเป็นกรรมสิทธิ์พวกเขาจะยึดแผ่นดินเอฟราอิมและแผ่นดินสะมาเรียเป็นกรรมสิทธิ์และเบนยามินจะได้กิเลอาดเป็นกรรมสิทธิ์20 พวกเชลยอิสราเอลผู้อยู่คานาอันไปจนถึงศาเรฟัทสองบรรทัดนี้ในสำเนาโบราณชำรุด อาจแปลได้อีกว่า กองทัพเชลยอิสราเอล จะได้ดินแดนคานาอันจนถึงศาเรฟัทเป็นกรรมสิทธิ์และพวกเชลยชาวเยรูซาเล็มที่อยู่ในเสฟาราดจะได้เมืองต่างๆ ในเนเกบเป็นกรรมสิทธิ์21 พวกกู้ชาติจะขึ้นไปที่ภูเขาศิโยน เพื่อปกครองภูเขาเอซาวและอำนาจอธิปไตยนั้นจะตกเป็นของพระยาห์เวห์