1 พระบัญญัติสิบประการ ( ฉธบ.5:1-22 ) พระเจ้าตรัสพระวจนะทั้งสิ้นต่อไปนี้ว่า2 “เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ผู้ได้นำเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์คือจากแดนทาส3 “ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเราแปลได้อีกว่า ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดมาเทียบเท่าเรา4 “ห้ามทำรูปเคารพแปลได้อีกว่า รูปแกะสลักสำหรับตน เป็นรูปสิ่งใดซึ่งมีอยู่ในฟ้าเบื้องบน หรือบนแผ่นดินเบื้องล่าง หรือในน้ำใต้แผ่นดิน5 ห้ามกราบไหว้หรือปรนนิบัติรูปเหล่านั้นอพย.34:17; ลนต.19:4; 26:1; ฉธบ.4:15-18; 27:15 เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า เป็นพระเจ้าที่หวงแหน ให้โทษของบิดาตกทอดไปถึงลูกหลานของผู้ที่ชังเราจนถึงสามชั่วสี่ชั่วอายุคน6 แต่แสดงความรักมั่นคงต่อคนที่รักเรา และรักษาบัญญัติของเราจนถึงนับพันชั่วอายุคนอพย.34:6-7; กดว.14:18; ฉธบ.7:9-107 “ห้ามใช้พระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าไปในทางที่ผิดลนต.19:12 เพราะผู้ที่ใช้พระนามของพระองค์ไปในทางที่ผิดนั้น พระยาห์เวห์จะทรงเอาโทษ8 “จงระลึกถึงวันสะบาโตคือ วันหยุดพัก (งาน) ถือเป็นวันบริสุทธิ์อพย.16:23-30; 31:12-149 จงทำงานทั้งสิ้นของเจ้าหกวัน10 แต่วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ในวันนั้นห้ามทำงานใดๆอพย.23:12; 31:15; 34:21; 35:2; ลนต.23:3ไม่ว่าเจ้าเอง หรือบุตรชายบุตรหญิงของเจ้า หรือทาสทาสีของเจ้า หรือสัตว์ใช้งานของเจ้า หรือคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในประตูเมืองของเจ้า11 เพราะในหกวันพระยาห์เวห์ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดิน ทะเล และสรรพสิ่งซึ่งมีอยู่ในที่เหล่านั้น แต่ในวันที่เจ็ดทรงพัก เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์ทรงอวยพรวันสะบาโต และทรงตั้งวันนั้นไว้เป็นวันบริสุทธิ์ปฐก.2:1-3; อพย.31:1712 “จงให้เกียรติแก่บิดามารดาของเจ้าฉธบ.27:16; มธ.15:4; 19:19; มก.7:10; 10:19; ลก.18:20; อฟ.6:2 เพื่ออายุของเจ้าจะได้ยืนยาวบนแผ่นดิน ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าประทานแก่เจ้าอฟ.6:313 “ห้ามฆ่าคนปฐก.9:6; ลนต.24:17; มธ.5:21; 19:18; มก.10:19; ลก.18:20; รม.13:9; ยก.2:1114 “ห้ามล่วงประเวณีผัวเมียเขาลนต.20:10; มธ.5:27; 19:18; มก.10:19; ลก.18:20; รม.13:9; ยก.2:1115 “ห้ามลักขโมยลนต.19:11; มธ.19:18; มก.10:19; ลก.18:20; รม.13:916 “ห้ามเป็นพยานเท็จใส่ร้ายเพื่อนบ้านอพย.23:1; มธ.19:18; มก.10:19; ลก.18:2017 “ห้ามโลภบ้านเรือนของเพื่อนบ้านรม.7:7; 13:9 ห้ามโลภภรรยาของเพื่อนบ้าน หรือทาสทาสีของเขา หรือโค ลาของเขา หรือสิ่งใดๆ ซึ่งเป็นของของเพื่อนบ้าน”18 ประชาชนทุกคนได้ยินภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ได้เห็นเสียงฟ้าร้อง และเสียงแตร อีกทั้งได้เห็นฟ้าแลบและควันที่พลุ่งขึ้นจากภูเขานั้น ประชาชนก็กลัวจนตัวสั่นยืนอยู่แต่ไกล19 พวกเขาจึงกล่าวกับโมเสสว่า “ท่านจงนำความมาเล่าเถิด เราจะฟัง แต่อย่าให้พระเจ้าตรัสกับเราเลย เกรงว่าเราจะตาย”ฮบ.12:18-1920 โมเสสจึงกล่าวกับประชาชนว่า “อย่ากลัวเลย เพราะว่าพระเจ้าเสด็จมาเพื่อทรงลองใจพวกท่าน เพื่อพวกท่านจะได้ยำเกรงพระองค์ และจะได้ไม่ทำบาป”21 ประชาชนยืนอยู่แต่ไกล แต่โมเสสเข้าไปใกล้ความมืดทึบที่พระเจ้าสถิตอยู่นั้น22 กฎข้อบังคับเกี่ยวกับแท่นบูชา พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงบอกชนชาติอิสราเอลดังนี้ว่า ‘พวกเจ้าได้เห็นแล้วว่า เราพูดกับพวกเจ้าจากท้องฟ้า23 ห้ามทำรูปพระใดๆ ไว้บูชาเทียบเท่ากับเรา ห้ามทำรูปพระด้วยเงินหรือทองคำสำหรับตัว24 จงใช้ดินก่อแท่นบูชาสำหรับเรา และบนแท่นนั้นจงใช้แกะและโคของเจ้าเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเป็นเครื่องศานติบูชาแก่เรา และเราจะมาหาเจ้าและอวยพรเจ้าในทุกแห่งที่เราให้ระลึกถึงนามของเรา25 ถ้าจะก่อแท่นบูชาด้วยศิลาสำหรับเรา ห้ามก่อด้วยศิลาที่ตกแต่งแล้วฉธบ.27:5-7; ยชว.8:31 เพราะถ้าเจ้าใช้เครื่องมือตกแต่งศิลานั้น เจ้าก็ทำให้ศิลานั้นเป็นมลทิน26 และห้ามขึ้นไปยังแท่นบูชาของเราทางบันได เพื่อจะไม่เป็นที่อุจาดตาภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เพื่อของลับของเจ้าจะไม่เผยออกบนนั้น’