1 โยบแช่งวันเกิดของตน ต่อมา โยบอ้าปากแช่งวันเกิดของตนยรม.20:14-182 และโยบกล่าวว่า3 “ขอให้วันที่ข้าเกิดมานั้นพินาศอีกทั้งคืนที่พูดว่า‘ตั้งครรภ์เด็กชายคนหนึ่งแล้ว’ นั้นด้วย4 ขอให้วันนั้นเป็นความมืดขอพระเจ้าจากเบื้องบนอย่าเอาพระทัยใส่วันนั้นหรืออย่าให้แสงสว่างส่องในวันนั้น5 ขอความมืดและเงามัจจุราชยึดเอาวันนั้นไว้ขอให้เมฆคลุมมันขอให้ความดำมืดของกลางวันทำให้มันหวาดกลัว6 คืนนั้นน่ะ ขอให้ความมืดทึบฉวยมันไว้อย่าให้มันเข้าส่วนท่ามกลางบรรดาวันของปีอย่านับมันเข้าเป็นส่วนหนึ่งของเดือนเลย7 เออ ขอให้คืนนั้นเป็นหมันขออย่าให้เสียงร้องอันชื่นบานได้ยินในคืนนั้น8 ขอให้บรรดาผู้สาปวันได้สาปคืนนั้นด้วยคือผู้มีฝีมือที่จะปลุกเลวีอาธานอาจหมายถึงสัตว์ในตำนาน หรือ สัตว์ทะเลขนาดมหึมา บางคนเข้าใจว่าคือจระเข้ขึ้นมา9 ขอให้ดาวเวลารุ่งสางของมันมืดมิดขอให้มันรอความสว่าง แต่ไม่พบอย่าให้มันเห็นแสงอรุณ10 เพราะว่ามันมิได้ปิดประตูครรภ์มารดาของข้าหรือซ่อนความยากลำบากไว้จากดวงตาของข้า11 “ทำไมข้าไม่ตายเสียตั้งแต่ออกจากครรภ์?ทำไมข้าไม่ออกจากครรภ์มารดาแล้วสิ้นใจ?12 ไฉนมีหัวเข่ารับข้าไว้?ไฉนมีหัวนมให้ข้าดูด?13 ไม่เช่นนั้น ข้าจะนอนแน่นิ่งข้าจะล่วงหลับ แล้วจะได้หยุดพัก14 กับบรรดาพระราชาและที่ปรึกษาของแผ่นดินโลกผู้ได้สร้างที่ปรักหักพังขึ้นใหม่สำหรับตัวเอง15 หรือกับเจ้านายผู้มีทองคำผู้บรรจุเงินไว้เต็มบ้าน16 หรือทำไมข้าไม่เป็นอย่างลูกที่แท้งซึ่งถูกซ่อนไว้อย่างทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง?17 ที่นั่นคนอธรรมหยุดดิ้นรนและที่นั่นผู้เหนื่อยอ่อนได้หยุดพัก18 ที่นั่นผู้ถูกจองจำก็สบายด้วยกันพวกเขาไม่ได้ยินเสียงของนายงาน19 ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่นและทาสก็เป็นอิสระพ้นจากนายของเขา20 “ไฉนประทานแสงสว่างแก่ผู้ทนทุกขเวทนาและประทานชีวิตแก่ผู้มีใจระทมทุกข์?21 ผู้คอยความตาย แต่มันก็ไม่มาวว.9:6และขุดหามันยิ่งกว่าหาทรัพย์ที่ซ่อนอยู่22 ผู้เปรมปรีดิ์อย่างยิ่งและยินดีเมื่อเขาพบหลุมศพ23 ไฉนประทานความสว่างแก่ผู้ที่ทางของเขาซ่อนอยู่ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงล้อมรั้วกั้นไว้?24 เพราะการถอนหายใจของข้ามาแทนอาหารและการครวญครางของข้าก็เทออกมาเหมือนน้ำ25 เพราะสิ่งที่ข้ากลัวก็มาเหนือข้าและสิ่งที่ข้าครั่นคร้ามก็ตกแก่ข้า26 ข้าไม่สบายใจเลย และข้าไม่สงบข้าไม่ได้หยุดพัก แต่ความวุ่นวายได้มาหา”