1 ทรงสัญญาจะให้กรุงเยรูซาเล็มคืนสู่สภาพเดิม และพระวจนะของพระเจ้าจอมโยธามายังข้าพเจ้าว่า2 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า เราหวงแหนศิโยนด้วยความหวงแหนอันยิ่งใหญ่และเราหวงแหนเธอด้วยความกริ้วมาก3 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะกลับไปยังศิโยน และอยู่ท่ามกลางเยรูซาเล็ม และเขาจะเรียกเยรูซาเล็มว่าเมืองซื่อตรง และเรียกภูเขาของพระเจ้าจอมโยธาว่าภูเขาบริสุทธิ์4 พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ชายชราและหญิงชราจะนั่งอยู่ตามลานเมืองเยรูซาเล็มอีก ต่างก็มีไม้เท้าอยู่ในมือเพราะอายุมากทีเดียว5 และในลานเมืองนั้นก็จะมีเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงวิ่งเล่นอยู่ทั่วไป6 พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องประหลาดในสายตาของประชาชนที่เหลืออยู่ในสมัยนี้แล้ว พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ก็ควรจะประหลาดในสายตาของเราด้วยซี7 พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะช่วยประชากรของเราให้พ้นจากประเทศตะวันออกและจากประเทศตะวันตก8 และเราจะพาเขาทั้งหลายให้มาอาศัยอยู่ท่ามกลางเยรูซาเล็ม และเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขาทั้งหลายด้วยความเที่ยงตรงและความชอบธรรม9 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า จงให้มือของเจ้าทั้งหลายแข็งแรง คือเจ้าทั้งหลายผู้ได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ในกาลนี้ ซึ่งมาจากปากบรรดาผู้เผยพระวจนะ ในวันที่ได้วางรากฐานพระนิเวศของพระเจ้าจอมโยธา เพื่อว่าจะได้ก่อสร้างพระวิหารนั้นขึ้น10 เพราะว่าก่อนสมัยนั้นไม่มีค่าจ้างให้แก่คน หรือให้แก่สัตว์ ทั้งผู้ที่เข้าออก ก็ไม่มีความปลอดภัยจากศัตรู เพราะเราปล่อยให้คนทั้งหลายต่อสู้กับเพื่อนบ้านของตน11 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า บัดนี้เราจะไม่กระทำต่อประชาชนที่เหลืออยู่นี้อย่างกับสมัยก่อน12 เพราะว่าจะมีการหว่านความสมบูรณ์พูนสุข เถาองุ่นจะมีลูกและแผ่นดินจะให้ผล และท้องฟ้าจะให้น้ำค้าง และเราจะกระทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่นี้ ถือกรรมสิทธิ์สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด13 โอ พงศ์พันธุ์ยูดาห์และพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเคยเป็นขี้ปากท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย ให้เขาแช่งฉันใด เราจะช่วยเจ้าและเจ้าจะได้เป็นแหล่งพระพรฉันนั้น อย่ากลัวเลย แต่จงให้มือของเจ้าแข็งแรงเถิด14 “เพราะพระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า เมื่อบรรพบุรุษของเจ้ายั่วเย้าให้เราโกรธนั้น เราก็ตั้งใจว่าจะลงโทษเจ้า เรามิได้หย่อนความตั้งใจลง พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ15 ดังนั้น ในวันนี้เราตั้งใจอีกว่า เราจะกระทำดีต่อเยรูซาเล็มและต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์ อย่ากลัวเลย16 ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เจ้าทั้งหลายพึงกระทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน อฟ. 4:25 จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและกระทำเพื่อศานติ17 อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ18 และพระวจนะของพระเจ้าจอมโยธามายังข้าพเจ้าว่า19 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า การอดอาหารในเดือนที่สี่ การอดอาหารในเดือนที่ห้า และการอดอาหารในเดือนที่เจ็ด และการอดอาหารในเดือนที่สิบ จะเป็นที่ให้ความบันเทิงและความร่าเริง และเป็นการเลี้ยงที่ให้ชื่นชมแก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์ เหตุฉะนั้นเจ้าจงรักความเที่ยงตรงและสันติภาพ20 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ชนชาติทั้งหลายยังจะมา คือประชาชนที่ยังอาศัยอยู่ในหัวเมืองอันมากมาย21 ชาวเมืองหนึ่งจะไปหาชาวเมืองอีกเมืองหนึ่ง กล่าวว่า ‘ให้เราไปกันทันที ไปทูลขอพระกรุณาต่อพระเจ้าและแสวงหาพระเจ้าจอมโยธา ข้าพเจ้าก็จะไป’22 เออ ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และบรรดาประชาชาติที่เข้มแข็งจะมาแสวงหาพระเจ้าจอมโยธาในเยรูซาเล็ม และทูลขอพระกรุณาต่อพระเจ้า23 พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า ในสมัยนั้นสิบคนจากประชาชาติทุกๆภาษา จะยึดชายเสื้อคลุมของยิวคนหนึ่งไว้แล้วกล่าวว่า ‘ขอให้เราไปกับท่านทั้งหลายเถิด เพราะเราได้ยินว่า พระเจ้าทรงสถิตกับพวกท่าน’ ”