1 อิสราเอลถูกทำลาย “วิบัติแก่ผู้ที่เอกเขนกอยู่ในศิโยนและบรรดาผู้ที่รู้สึกตัวว่าปลอดภัยแล้วบนภูเขาสะมาเรียคือผู้มีชื่อเสียงแห่งประชาชาติชั้นเอก ในบรรดาประชาชาติทั้งหลายผู้ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลมาหานั่นน่ะ2 จงไปยังเมืองคาลเนห์และดูเอาเถอะจากที่นั่นก็ไปยังฮามัทเมืองใหญ่แล้วลงไปยังเมืองกัทของชาวฟีลิสเตียเมืองเหล่านั้นดีกว่าอาณาจักรเหล่านี้หรือหรืออาณาเขตเมืองเหล่านั้นใหญ่กว่าอาณาเขตเมืองของเจ้าหรือ3 โอ เจ้าผู้ที่อยากผลัดวันสนองความร้ายให้เนิ่นไปแต่กลับนำเอาบัลลังก์แห่งความทารุณให้เข้ามาใกล้4 “วิบัติแก่ผู้ที่นอนบนเตียงงาช้างและผู้ซึ่งเหยียดตัวอยู่บนเก้าอี้ยาวและกินลูกแกะที่ได้มาจากฝูงแกะและลูกวัวจากท่ามกลางคอกวัว5 และร้องเพลงไร้สาระประสานเสียงพิณใหญ่กระทำอย่างดาวิดในการประดิษฐ์เครื่องดนตรีขึ้นใหม่6 ผู้ใช้ชามใส่เหล้าองุ่นดื่มและชโลมตัวด้วยน้ำมันอย่างดีแต่มิได้เป็นทุกข์โศกในเรื่องความพินาศของโยเซฟ7 เพราะฉะนั้น เขาจึงต้องเป็นพวกแรกที่ตกไปเป็นเชลยและเสียงอึงคะนึงของพวกที่นอนเหยียดตัวก็หมดสิ้นไป”8 พระเจ้าได้ทรงปฏิญาณเองว่า(พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า)“เราสะอิดสะเอียนความเย่อหยิ่งของยาโคบและเกลียดวังป้อมของเขาเราจะมอบเมืองนั้นและบรรดาสิ่งสารพัดที่อยู่ ในเมืองนั้นเสีย”9 ถ้าในเรือนเดียวมีคนเหลืออยู่สิบคน เขาจะต้องตายหมด10 และเมื่อญาติของผู้ใด คือผู้ที่เผาเพื่อเขาจะยกศพขึ้น เพื่อจะนำกระดูกออกนอกเรือน และจะกล่าวกับคนที่อยู่ในห้องชั้นในที่สุดของเรือนนั้นว่า “ยังมีใครอยู่กับเจ้าหรือ” เขาจะตอบว่า “ไม่มี” และเขาจะกล่าวว่า “จุ๊ จุ๊ อย่าให้เราออกพระนามของพระเจ้า”11 เพราะดูเถิด พระเจ้าทรงบัญชาแล้วเรือนใหญ่ก็จะถูกตีแตกเป็นชิ้นๆและเรือนเล็กก็จะแตกเป็นจุณ12 ม้าวิ่งบนศิลาหรือมีคนหนึ่งคนใดใช้โคไถทะเลหรือแต่เจ้าทั้งหลายได้กลับความยุติธรรมให้ขมอย่างดีหมีและเปลี่ยนผลของความชอบธรรมให้ขมอย่างบอระเพ็ด13 เจ้าทั้งหลายผู้เปรมปรีดิ์อยู่ใน แปลว่า สิ่งอันไร้สาระโลเดบาร์ผู้ซึ่งกล่าวว่า “เราได้ยึด แปลว่า เขาสัตว์คารนาอิมมาเป็นของเราด้วยกำลังของเรามิใช่หรือ”14 พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า“เพราะ ดูเถิด โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ยเราจะยกประชาชาติหนึ่งให้ขึ้นต่อสู้เจ้าและเขาจะบีบบังคับเจ้าตั้งแต่ทางเข้าเมืองฮามัทถึงลำธารอาราบาห์”