1 พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “บัดนี้เจ้าจะได้เห็นเหตุการณ์ซึ่งเราจะกระทำแก่ฟาโรห์ คือเราจะบังคับฟาโรห์ ด้วยมืออันทรงฤทธิ์ ให้ปล่อยประชาชนไป เออ ด้วยมืออันเข้มแข็งของเรานั่นแหละ เขาจะไล่ประชาชนออกจากแผ่นดินของเขา”2 ทรงเรียกโมเสสซ้ำอีก พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า “เราคือพระเยโฮวาห์3 เราปรากฏแก่อับราฮัม แก่อิสอัค และแก่ยาโคบด้วยนามว่าพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ อพย. 3:13-15 แต่เรามิได้สำแดงให้เขารู้จักเรา ในนามพระเยโฮวาห์4 อีกประการหนึ่ง เราทำพันธสัญญาไว้กับเขาทั้งหลายแล้วว่า เราจะยกแผ่นดินคานาอันให้แก่เขา อันเป็นแผ่นดินที่เขาเคยอาศัยอยู่ในฐานะคนต่างด้าว5 ยิ่งกว่านั้น เราได้ยินเสียงคร่ำครวญของชนชาติอิสราเอล ซึ่งชาวอียิปต์กักไว้ให้เป็นทาสและเราระลึก ถึงพันธสัญญาของเรา6 เหตุฉะนี้จงกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลว่า ‘เราคือพระเยโฮวาห์ เราจะนำพวกเจ้าไปให้พ้นจาก งานตรากตรำที่ชาวอียิปต์เกณฑ์ให้ทำ และจะให้พ้นจากการเป็นทาสเขา เราจะช่วยกู้เจ้าด้วยแขนที่เงื้อง่า และด้วยการพิพากษาอันใหญ่หลวง7 เราจะรับพวกเจ้าเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า พวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้นำเจ้าไปให้พ้นจากงานตรากตรำที่ชาวอียิปต์เกณฑ์ให้ทำ8 เราจะนำพวกเจ้าเข้าไปในแผ่นดิน ซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้ว่าจะให้แก่ อับราฮัม แก่อิสอัค และแก่ยาโคบ เราจะยกแผ่นดินนั้น ให้แก่เจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ เราคือพระเจ้า’ ”9 โมเสสจึงนำความนั้นไปเล่าให้ชนชาติอิสราเอลฟัง แต่เขามิได้เชื่อฟังโมเสสเพราะหมดอาลัยตายอยาก และทนงานทาสแทบไม่ไหว10 พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า11 “จงเข้าไปเฝ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ บอกให้ปล่อยชนชาติอิสราเอลไปจากแผ่นดินของเขา”12 แต่โมเสสกราบทูลพระเจ้าว่า “แม้แต่ชนชาติอิสราเอลก็มิได้เชื่อฟังข้าพระองค์ ฟาโรห์จะเชื่อฟังข้าพระองค์อย่างไร ข้าพระองค์เป็น คนพูดไม่คล่อง”13 พระเจ้าจึงตรัสแก่โมเสสและอาโรน ให้แจ้งแก่ชนชาติอิสราเอลและฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ว่า พระองค์ทรงมีบัญชาท่านทั้งสองให้พาชนชาติ อิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์14 พงศ์พันธุ์ของโมเสสและอาโรน ต่อไปนี้เป็นต้นตระกูลของเขาบุตรของรูเบนผู้เป็นบุตรหัวปีของอิสราเอลชื่อฮาโนค ปัลลู เฮสโรน และคารมี เหล่านี้เป็นตระกูลเผ่ารูเบน15 บุตรของสิเมโอนชื่อเยมูเอล ยามีน โอหาด ยาคีน โศหาร์ และชาอูลผู้เกิดจากหญิงชาวคานาอัน เหล่านี้เป็นตระกูลเผ่าสิเมโอน16 ต่อไปนี้เป็นชื่อบุตรของเลวี ตามชาติพันธุ์ของเขาคือ เกอร์โชน โคฮาท และเมรารี เลวีนั้นมีอายุได้ร้อยสามสิบเจ็ดปี17 บุตรของเกอร์โชนชื่อลิบนีและชิเมอี ตามตระกูลของเขา18 บุตรของโคฮาทชื่ออัมราม อิสฮาร์ เฮโบรน และอุสซีเอล โคฮาทมีอายุได้ร้อยสามสิบสามปี19 บุตรของเมรารีชื่อ มาห์ลี และมูชี เหล่านี้เป็นตระกูลของคนเลวี ตามชาติพันธุ์ของเขา กดว. 3:17-20; 26:57-58;1 พศด. 6:16-1920 ฝ่ายอัมรามได้โยเคเบดน้องบิดาของตนเป็นภรรยา แล้วนางให้กำเนิดบุตรแก่เขาชื่ออาโรนและโมเสส อัมรามมีอายุได้ร้อยสามสิบเจ็ดปี21 บุตรของอิสฮาร์ชื่อโคราห์ เนเฟกและศิครี22 บุตรของอุสชีเอล ชื่อมิชาเอล เอลซาฟานและสิธรี23 ฝ่ายอาโรนได้นางเอลีเชบาบุตรีของอัมมีนาดับ น้องสาวของนาโชนเป็นภรรยา นางมีบุตรกับเขาชื่อ นาดับ อาบีฮู เอเลอาซาร์และอิธามาร์24 บุตรของโคราห์ชื่ออัสสีร์ เอลคานาห์และอาบียาสาฟ เหล่านี้เป็นตระกูลของคนโคราห์25 ฝ่ายเอเลอาซาร์บุตรอาโรน ได้รับบุตรีคนหนึ่งของปูทิเอลเป็นภรรยา นางมีบุตรกับเขาชื่อฟีเนหัสคนเหล่านี้เป็นต้นตระกูลของคนเลวีตามตระกูล26 อาโรนและโมเสสสองคนนี้แหละ คือผู้ที่พระเจ้าได้ตรัสว่า “จงพาชนชาติอิสราเอล ออกจากแผ่นดินอียิปต์ตามหมู่ตามกองของเขา”27 สองคนนี้แหละเป็นผู้ที่กราบทูลฟาโรห์กษัตริย์ของอียิปต์ เรื่องพาชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์คือโมเสสคนนี้ และอาโรนคนนี้แหละ28 พระเจ้าตรัสกำชับโมเสสและอาโรน ในวันที่พระเจ้าตรัสกับโมเสสในแผ่นดินอียิปต์นั้น29 พระองค์ตรัสกับโมเสสว่า “เราคือพระเจ้า เจ้าจงบอกฟาโรห์กษัตริย์ของอียิปต์ ตามข้อความซึ่งเราได้บอกแก่เจ้า”30 ฝ่ายโมเสสกราบทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่คล่อง ที่ไหนฟาโรห์จะเชื่อฟังข้าพระองค์”