1 การรื้อฟื้นการนมัสการ เมื่อมาถึงเดือนที่เจ็ด ที่พงศ์พันธุ์อิสราเอลอยู่ตามหัวเมือง ประชาชนได้มาพร้อมหน้ากันที่เยรูซาเล็ม2 แล้วเยชูอาบุตรโยซาดักได้ลุกขึ้นพร้อม กับเพื่อนปุโรหิตด้วยกัน กับเศรุบบาเบล บุตรเชอัลทิเอล พร้อมกับญาติของเขา และได้สร้างแท่นบูชาของพระเจ้าแห่งอิสราเอล เพื่อถวายเครื่องเผาบูชาบนนั้น ตามที่บันทึกไว้ในธรรมบัญญัติของโมเสสคนของ พระเจ้า อพย. 27:13 เขาได้ตั้งแท่นบูชาไว้บนฐานเพราะความกลัวอยู่เหนือเขา เหตุด้วยชนชาติทั้งหลายแห่งแผ่นดินเหล่านั้นและเขาถวาย เครื่องเผาบูชาบนแท่นนั้นต่อพระเจ้า เป็นเครื่องเผาบูชาเวลาเช้าและเวลาเย็น กดว. 28:1-84 และเขาถือเทศกาลอยู่เพิง ตามที่บันทึกไว้ และถวายเครื่องเผาบูชาประจำวันตามจำนวนที่กำหนดไว้ใน กฎหมายอันเป็นหน้าที่พึงทำทุกวัน กดว. 29:12-385 ต่อมาก็ถวายเครื่องเผาบูชาเนืองนิตย์ ถวายเครื่องบูชาในวันขึ้นหนึ่งค่ำ และตามเทศกาลกำหนดของพระเจ้า กดว. 28:11-29:39 และถวายเครื่องบูชาของทุกคนที่ถวายตามใจสมัครแด่พระเจ้า6 เขาเริ่มต้นถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้าตั้งแต่วัน ที่หนึ่งของเดือนที่เจ็ด แต่เขายังมิได้วางฐานพระวิหารของพระเจ้า7 เขาทั้งหลายจึงให้เงินแก่ช่างสกัดหิน และช่างไม้ และมอบอาหารเครื่องดื่มและน้ำมันแก่คนไซดอนและคนไทระ เพื่อให้นำไม้สนสีดาร์มาจากเลบานอนไปถึงทะเล ถึงเมืองยัฟฟาตามที่เขาได้รับอนุญาตมาจากไซรัส พระราชาแห่งเปอร์เซีย8 เริ่มการสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ ในปีที่สองซึ่งเขามา ถึงพระนิเวศแห่งพระเจ้าที่เยรูซาเล็ม ในเดือนที่สอง เศรุบบาเบล บุตรเชอัลทิเอลและเยชูอา บุตรโยซาดัก ได้ทำการตั้งต้นพร้อมพี่น้องของเขาที่เหลืออยู่ คือ บรรดาปุโรหิตและชนเลวีและคนทั้งปวง ซึ่งมาจากการเป็นเชลยยังเยรูซาเล็ม เขาได้เลือกตั้งคนเลวี ตั้งแต่อายุยี่สิบปีขึ้นไป เพื่อให้ดูแลการงานของพระนิเวศแห่งพระเจ้า9 และเยชูอา กับบุตรและพี่น้องของท่าน กับขัดมีเอล และบุตรของเขา พงศ์พันธุ์ของยูดาห์รวมกันควบคุมคนงานใน พระนิเวศแห่งพระเจ้า รวมกับบุตรเฮนาดัด พร้อมกับบุตรและญาติของเขาผู้เป็นคนเลวี10 และเมื่อช่างก่อได้วางรากของพระวิหารแห่งพระเจ้า บรรดาปุโรหิตก็แต่งเครื่องยศออกมาพร้อมกับแตรและคนเลวี พงศ์พันธุ์ของอาสาฟ พร้อมกับฉาบ ถวายสรรเสริญพระเจ้าตามพระราชกำหนดของดาวิด พระราชาแห่งอิสราเอล 1 พศด. 25:111 และเขาร้องเพลงตอบกัน สรรเสริญและโมทนาแด่พระเจ้าว่า“เพราะพระองค์ประเสริฐเพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์ต่ออิสราเอล” 1 พศด. 16:34;2 พศด. 5:13; 7:3; สดด. 100:5; 106:1; 107:1; 118:1; 136:1; ยรม. 33:11และประชาชนทั้งปวงก็โห่ร้องด้วยเสียงดังเมื่อเขา สรรเสริญพระเจ้า เพราะว่ารากฐานของพระนิเวศแห่งพระเจ้าวางเสร็จแล้ว12 แต่ปุโรหิตและคนเลวีและหัวหน้าตระกูลเป็นอันมาก คือคนแก่ผู้ได้เห็นพระวิหารหลังก่อน เมื่อเขาเห็นรากฐานของพระวิหารหลังนี้ได้วางแล้ว ได้ร้องไห้ด้วยเสียงดัง คนเป็นอันมากได้โห่ร้องด้วยความชื่นบาน13 ประชาชนจึงสังเกตไม่ได้ว่าไหน เป็นเสียงโห่ร้องด้วยความชื่นบาน และไหนเป็นเสียงประชาชนร้องไห้ เพราะประชาชนโห่ร้องเสียงดังมาก และเสียงนั้นก็ได้ยินไปไกล