1 တ ရား သူ ကြီး အုပ် စိုး သော ကာ လ၊ တ ရံ ရော အ ခါ ဣ သ ရေ လ ပြည် ၌ အ စာ အာ ဟာ ရ ခေါင်း ပါး ၍ ယု ဒ ပြည် ဗက် လင် မြို့ သား တ ယောက် သည်၊ မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် ပါ လျက် မော ဘ ပြည် ၌ တည်း ခို ခြင်း ငှါ သွား ၏။2 ထို သူ ၏ အ မည် ကား ဧ လိ မ လက်။ မ ယား အ မည် ကား နော မိ။ သား နှစ် ယောက် အ မည် ကား မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် တည်း။ သူ တို့ သည် ယု ဒ ပြည်၊ ဗက် လင် မြို့၊ ဧ ဖ ရတ် အ ရပ် သား ဖြစ် လျက်၊ မော ဘ ပြည် သို့ သွား ၍ နေ ကြ ၏။3 နော မိ ၏ ခင် ပွန်း ဧ လိ မ လက် သည် သေ ၍ မ ယား နှင့် သား နှစ် ယောက် တို့ သည် ကျန် ရစ် ကြ ၏။4 သား တို့ သည် မော ဘ ပြည် သူ ဩ ရ ပ နှင့် ရု သ အ မည် ရှိ သော မိန်း မ နှစ် ယောက် တို့ နှင့် စုံ ဘက် ခြင်း ကို ပြု ၍၊ ထို ပြည် မှာ ဆယ် နှစ် ခန့် မျှ နေ ပြီး မှ၊5 ထို သား နှစ် ယောက် မ ဟာ လုန် နှင့် ခိ လျုန် တို့ သည် သေ ၍ နော မိ သည် သား မ ရှိ၊ ခင် ပွန်း လည်း မ ရှိ ကျန် ရစ် လေ ၏။6 တ ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ လူ တို့ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ ၍ မုန့် ကို ပေး သ နား တော် မူ ကြောင်း ကို ထို မိန်း မ သည် မော ဘ ပြည် ၌ ကြား သော အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် မှ ပြန် သွား မည် ဟု ချွေး မ နှစ် ယောက် နှင့် အ တူ ထ ၍၊7 တည်း ခို ရာ အ ရပ် က ထွက် ပြီး လျှင် ယု ဒ ပြည် သို့ ရောက် လို သော ငှါ သွား ကြ ၏။8 သို့ ရာ တွင် ချွေး မ နှစ် ယောက် တို့ အား၊ သင် တို့ သည် ကိုယ် အ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ သေ လွန် သော သူ ၌ ၎င်း၊ ငါ ၌ ၎င်း၊ ကျေး ဇူး ပြု သည် နှင့် အ ညီ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ၌ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ ပါ စေ သော။9 သင် တို့ နှစ် ယောက် သည် နောက် ရ သော လင် အိမ် ၌ ချမ်း သာ စွာ နေ ရ မည် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကယ် မ သ နား တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ဆို လျက် သူ တို့ ကို နမ်း လေ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း၊ အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး လျက်၊10 အ ကယ် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ၊ ကိုယ် တော် ၏ အ မျိုး ထံ သို့ လိုက် သွား ပါ မည် ဟု ဆို ကြ ၏။11 နော မိ က လည်း၊ ငါ့ သ မီး တို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ငါ နှင့် အ တူ အ ဘယ် ကြောင့် လိုက် ရ မည် နည်း။ သင် တို့ လင် လျှာ ဘို့ ငါ ၏ ဝမ်း ၌ သား ရှိ သေး သ လော။12 ငါ့ သ မီး တို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ငါ သည် အ သက် အ ရွယ် လွန် ၍ လင် နှင့် မ နေ သင့်။ သို့ မ ဟုတ် မြော် လင့် စ ရာ ရှိ သေး သည် ဟု ငါ ဆို လျှင် ၎င်း၊ ယ နေ့ ည မှာ လင် နေ လျှင် ၎င်း၊ သား တို့ ကို လည်း ဘွား မြင် လျှင် ၎င်း၊13 ထို သား တို့ သည် ကြီး ပွါး သည် တိုင် အောင် ငံ့ နေ လိမ့် မည် လော။ လင် မ နေ ဘဲ သူ တို့ ကို မြော် လင့် လိမ့် မည် လော။ ငါ့ သ မီး တို့ ထို သို့ မ ဖြစ် ရ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် သည် ငါ ၌ ကန့် လန့် ရှိ သည် ကို သင် တို့ အ တွက် ငါ အ လွန် ကြင် နာ သော စိတ် ရှိ သည် ဟု ဆို လေ သော်၊14 သူ တို့ သည် တ ဖန် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ ထို အ ခါ ဩ ရ ပ သည် ယောက္ခ မ ကို နမ်း ၍ မိ မိ အ မျိုး သား တို့ ထံ သို့ ပြန် သွား ၏။ ရု သ မူ ကား၊ ယောက္ခ မ ၌ မှီ ဝဲ ဆည်း ကပ် လျက် နေ သေး ၏။15 နော မိ က လည်း၊ သင့် အ မ သည် အ မျိုး သား ရင်း ဘု ရား ရင်း တို့ ထံ သို့ ပြန် သွား ပြီ။ အစ် မ နောက် သို့ လိုက် သွား ပါ ဟု ဆို သော်၊16 ရု သ က၊ ကျွန် မ သည် ကိုယ် တော် ကို မ စွန့် ပါ ရ စေ နှင့်။ နောက် တော် သို့ မ လိုက် ဘဲ ပြန် သွား စေ ခြင်း ငှါ မ ပြု ပါ နှင့်။ ကိုယ် တော် သွား လေ ရာ ရာ သို့ ကျွန် မ လိုက် ပါ မည်။ ကိုယ် တော် အိပ် လေ ရာ ရာ ၌ ကျွန် မ အိပ် ပါ မည်။ ကိုယ် တော် အ မျိုး သည် ကျွန် မ အ မျိုး၊ ကိုယ် တော် ဘု ရား သည် ကျွန် မ ဘု ရား ဖြစ် ပါ စေ။17 ကိုယ် တော် သေ ရာ အ ရပ် ၌ ကျွန် မ သေ ၍ သင်္ဂြိုဟ် ခံ ပါ မည်။ သေ ခြင်း မှ တ ပါး၊ အ ခြား သော အ မှု ကြောင့် ကိုယ် တော် နှင့် ကျွန် မ ကွာ လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကျွန် မ ၌ ထို မျှ မ က ပြု တော် မူ ပါ စေ သော ဟု ပြန် ဆို ၏။18 ရု သ သည် လိုက် ခြင်း ငှါ ခိုင် ခံ့ သော စိတ် ရှိ သည် ကို နော မိ သည် သိ မြင် သော် တိတ် ဆိတ် စွာ နေ လေ ၏။19 ထို သူ နှစ် ယောက် တို့ သည် ခ ရီး သွား ၍ ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ တ မြို့ လုံး အုတ် အုတ် ကျက် ကျက် ဖြစ် ၍၊ ဤ သူ ကား နော မိ ဟုတ် သ လော ဟု မေး ကြ ၏။20 သူ က လည်း နော မိ ဟူ ၍ မ ခေါ် ပါ နှင့်။ မာ ရ ဟူ ၍ ခေါ် ပါ။ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် ငါ့ အား အ လွန် ခါး သော အ ရာ ကို ပေး တော် မူ ပြီ။21 ငါ သည် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ လျက် ထွက် သွား ၏။ ယ ခု မူ ကား ဆင်း ရဲ လျက် တ ကိုယ် တည်း ရှိ မှ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို ပို့ ပြန် တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို နှိမ့် ချ ၍ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် ငါ့ ကို ဆင်း ရဲ စေ တော် မူ သည် ဖြစ် ၍၊ နော မိ အ မည် ဖြင့် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ခေါ် ကြ သ နည်း ဟု ပြန် ပြော ၏။22 ထို သို့ မော ဘ ပြည် မှ လိုက် လာ သော မော ဘ ပြည် သူ ချွေး မ ရု သ နှင့် အ တူ နော မိ သည် ပြန် လာ ၍၊ မု ယော စ ပါး ကို ရိတ် စ ကာ လ ၌ ဗက် လင် မြို့ သို့ ရောက် ကြ ၏။