1 ဒါ ရိ မင်း ကြီး နန်း စံ လေး နှစ်၊ ခိ သ လု မည် သော န ဝ မ လ လေး ရက် နေ့ တွင်၊2 ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဆု တောင်း ခြင်း ငှါ ၎င်း၊3 နှစ် ပေါင်း များ စွာ ပြု သ ကဲ့ သို့ ပဉ္စ မ လ တွင် ငို ကြွေး ၍ ခြိုး ခြံ စွာ ကျင့် ရ ပါ မည် လော ဟု ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ၌ ရှိ သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် နှင့် ပ ရော ဖက် တို့ အား မေး လျှောက် ခြင်း ငှါ ၎င်း၊ ရှ ရေ ဇာ၊ ရေ ဂင်္မေ လက် နှင့် သူ တို့ လူ များ ကို ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် သို့ စေ လွှတ် ကြ သော အ ခါ၊4 ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ငါ ဇာ ခ ရိ သို့ ရောက် လာ ၍၊5 ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ နှင့် ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ အား သင် ဆင့် ဆို ရ မည် မှာ၊ အ နှစ် ခု နစ် ဆယ် ပတ် လုံး သင် တို့ သည် ပဉ္စ မ လ နှင့် သတ္တ မ လ တွင် အ စာ ရှောင် ၍ ငို ကြွေး မြည် တမ်း သော အ ခါ၊ အ ကယ် စင် စစ် ငါ အ လို ရှိ သည် အ တိုင်း ငါ့ အား အ စာ ရှောင် ကြ သ လော။6 စား သောက် သော အ ခါ ၌ လည်း ကိုယ် အ လို အ လျောက် စား သောက် ကြ သည် မ ဟုတ် လော။7 ယေ ရု ရှ လင် မြို့ မ ပျက်၊ စည် ပင် ၍ ပတ် လည် ၌ ရှိ သော မြို့ ရွာ၊ တောင် မျက် နှာ အ ရပ် နှင့် မြေ ညီ သော အ ရပ် ၌ လူ များ သေး သော အ ခါ၊ ရှေး ပ ရော ဖက် တို့ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြွေး ကြော် တော် မူ သော အ မိန့် တော် ပြည့် စုံ ပြီ မ ဟုတ် လော ဟု မိန့် တော် မူ ၏။8 ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ဇာ ခ ရိ သို့ ရောက် လာ သည် ကား၊9 တ ရား အ မှု ကို တ ရား သ ဖြင့် စီ ရင် ကြ လော့။ သ နား ခြင်း က ရု ဏာ စိတ် နှင့် တ ယောက် ကို တ ယောက် ကျေး ဇူး ပြု ကြ လော့။10 မိ ဘ မ ရှိ သော သူ၊ မုတ် ဆိုး မ၊ တ ကျွန်း တ နိုင် ငံ သား၊ ဆင်း ရဲ သား ကို မ ညှဉ်း ဆဲ ကြ နှင့်။ တ ယောက် ကို တ ယောက် မ ကောင်း သော အ ကြံ ကို မ ကြံ ကြ နှင့် ဟု ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော် လည်း၊11 သူ တို့ သည် နား မ ထောင် ဘဲ လွတ် အောင် ရုန်း ကြ ၏။ မ ကြား စေ ခြင်း ငှါ နား ကို ပိတ် ကြ ၏။12 တ ရား စ ကား ကို ၎င်း၊ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဝိ ညာဉ် တော် သည် ရှေး ပ ရော ဖက် တို့ ဖြင့် ထား တော် မူ သော စ ကား ကို ၎င်း သူ တို့ သည် မ ကြား စေ ခြင်း ငှါ၊ မိ မိ တို့ နှ လုံး ကို စိန် ကျောက် ကဲ့ သို့ မာ စေ ကြ ၏။ ထို ကြောင့်၊ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ လွန် အ မျက် ထွက် တော် မူ ၏။13 ငါ ဟစ် ခေါ် ၍ သူ တို့ သည် နား မ ထောင် သ ကဲ့ သို့၊ တ ဖန် သူ တို့ သည် ဟစ် ခေါ် ၍ ငါ လည်း နား မ ထောင် ဘဲ နေ ပြီ ဟု ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။14 သူ တို့ မ သိ သော လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ တွင် လေ ဘွေ တိုက် ၍ ငါ့ လွှင့် ပြီ။ ထို ကြောင့်၊ သူ တို့ ပြည် သည် လူ ဆိတ် ညံ လျက် ရှိ ၍ အ ဘယ် သူ မျှ မ သွား မ လာ။ သာ ယာ သော ပြည် သည် သုတ် သင် ပယ် ရှင်း ရာ ဖြစ် လေ ပြီ တ ကား ဟု မိန့် တော် မူ ၏။