1 နောက် တ ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပ ရော ဖက် နာ သန် ကို ဒါ ဝိဒ် ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ နာ သန် သည် ဝင် ၍၊ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ မည် သော မြို့ တွင် သူ ဌေး တ ဦး၊ ဆင်း ရဲ သား တ ဦး ရှိ ပါ ၏။2 သူ ဌေး သည် အ လွန် များ စွာ သော သိုး နွား မှ စ သည် တို့ နှင့် ကြွယ် ဝ ပြည့် စုံ ပါ ၏။3 ဆင်း ရဲ သား မူ ကား၊ မိ မိ ဝယ် ၍ မွေး စား သော သိုး မ က လေး တ ကောင် တည်း မှ တ ပါး အ ခြား သော ဥစ္စာ မ ရှိ ပါ။ ထို သိုး မ က လေး သည် အ ရှင် နှင့် ၎င်း၊ အ ရှင် ၏ သား သ မီး တို့ နှင့် ၎င်း ပေါင်း ၍ ကြီး ပွါး ၏။ အ ရှင် ၏ အ စာ ကို စား တတ် ၏။ အ ရှင် ၏ ရေ ခွက် ၌ သောက် တတ် ၏။ အ ရှင် ၏ ရင် ခွင် ၌ အိပ် ၍ သ မီး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။4 သူ ဌေး အိမ် သို့ ဧည့် သည် တ ဦး ရောက် ၍ သူ ဌေး သည် ဧည့် သည် ကို လုပ် ကျွေး ဘို့ မိ မိ သိုး နွား များ ကို နှ မြော သော ကြောင့် မ ယူ၊ ဆင်း ရဲ သား ၏ သိုး မ က လေး ကို ယူ ၍ ဧည့် သည် ကို လုပ် ကျွေး ဘို့ ချက် ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ သော်၊5 ဒါ ဝိဒ် သည် ထို သူ ဌေး ကို ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် ၍၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် အ တိုင်း ထို သို့ ပြု သော သူ သည် အ မှန် သေ ရ မည်။6 က ရု ဏာ စိတ် မ ရှိ ဘဲ ထို အ မှု ကို ပြု သော ကြောင့်၊ ထို သိုး မ က လေး အ တွက် လေး ဆ ပြန် ပေး ရ မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။7 နာ သန် က လည်း၊ ထို သူ သည် ကား အ ခြား သူ မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ ငါ သည် ဘိ သိက် ပေး ၍ သင့် ကို ဣ သ ရေ လ ရှင် ဘု ရင် အ ရာ ၌ ခန့် ထား ပြီ။ ရှော လု လက် မှ လည်း ကယ် လွှတ် ပြီ။8 သင့် သ ခင် ၏ အ ဆွေ အ မျိုး ကို ၎င်း၊ သင့် သ ခင် ၏ မ ယား တို့ ကို ၎င်း၊ သင် ၏ ရင် ခွင် ၌ ငါ အပ် ပေး ပြီ။ ဣ သ ရေ လ အ မျိုး နှင့် ယု ဒ အ မျိုး ကို ငါ ပေး ပြီ။ ထို အ ရာ များ မ လောက် လျှင် အ ခြား တ ပါး သော အ ရာ ရာ တို့ ကို ပေး ခြင်း ငှါ ငါ အ လို ရှိ ၏။9 သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား တော် ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ၍ ရှေ့ တော် ၌ ဒု စ ရိုက် ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြု ဘိ သ နည်း။ ဟိတ္တိ လူ၊ ဥ ရိ ယ ၏ အ သက် ကို ထား ဖြင့် သတ် ၍ သူ ၏ မ ယား ကို သိမ်း လေ ပြီ တ ကား။ ထို သူ ကို အမ္မုန် အ မျိုး သား ထား နှင့် သတ် လေ ပြီ တ ကား။10 ယ ခု မှာ သင် သည် ငါ့ ကို မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ၍ ဟိတ္တိ လူ၊ ဥ ရိ ယ ၏ မ ယား ကို သိမ်း သော ကြောင့်၊ သင့် အ ဆွေ အ မျိုး တို့ သည် ထား ဘေး နှင့် အ စဉ် တွေ့ ကြုံ ရ ကြ လိမ့် မည်။11 ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် ကား၊ သင် ၌ ရန် ဘက် ပြု သော သူ ကို သင် ၏ အ ဆွေ အ မျိုး တို့ အ ထဲ က ငါ ပေါ် စေ မည်။ သင့် မျက် မှောက် တွင် သင် ၏ မ ယား တို့ ကို ငါ ယူ ၍ သင့် အိမ် နီး ချင်း ၌ အပ် သ ဖြင့်၊ သူ သည် နေ ရှေ့ မှာ သင် ၏ မ ယား တို့ နှင့် ပေါင်း ဘော် လိမ့် မည်။12 သင် သည် ဤ အ မှု ကို မ ထင် မ ရှား ပြု သော် လည်း၊ နေ ရှေ့ မှာ ငါ လှန် ပြ မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သော စ ကား ကို ပြန် ကြား လေ ၏။13 ဒါ ဝိဒ် က လည်း၊ ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ပါ ပြီ ဟု နာ သန် အား ဝန် ချ ၍၊ နာ သန် က၊ အ သက် တော် ကို ချမ်း သာ စေ ခြင်း ငှါ၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ကိုယ် တော် အ ပြစ် ကို ပယ် တော် မူ ပြီ။14 သို့ သော် လည်း ကိုယ် တော် သည် ထို သို့ ပြစ် မှား သော အား ဖြင့်၊ ကဲ့ ရဲ့ စ ရာ အ ခွင့် ကြီး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ရန် သူ တို့ အား ပေး သော ကြောင့်၊ ယ ခု မြင် သော သား သည် ဆက် ဆက် သေ ရ မည် ဟု ဒါ ဝိဒ် အား လျှောက် ဆို ပြီး လျှင်၊15 နန်း တော် မှ ထွက် သွား သော နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဒဏ် ခတ် တော် မူ သ ဖြင့်၊ ဥ ရိ ယ မ ယား တွင် ဘွား မြင် သော ဒါ ဝိဒ် ၏ သား သည် ပြင်း စွာ သော ဝေ ဒ နာ ကို ခံ ရ ၏။16 ဒါ ဝိဒ် သည် သူ ငယ် အ တွက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား တောင်း ပန် လေ ၏။ အ စာ ကို ရှောင် လျက်၊ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ တ ညဉ့် လုံး မြေ ပေါ် မှာ အိပ် လျက် နေ ၏။17 နန်း တော် သား အ သက် ကြီး သူ တို့ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ကို ချီ ကြွ အံ့ သော ငှါ ချဉ်း ကပ် ကြ သော် လည်း၊ ဒါ ဝိဒ် သည် ငြင်း ပယ် ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ အ စာ မ စား ဘဲ နေ ၏။18 ခု နစ် ရက် စေ့ သော် သူ ငယ် သေ ၏။ ဒါ ဝိဒ် ၏ ကျွန် တို့ က လည်း၊ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ ငါ တို့ လျှောက် သော စ ကား ကို နား ထောင် တော် မ မူ သည် ဖြစ် ၍၊ သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို လျှောက် လျှင် အ လွန် ကိုယ် ကို ကိုယ် ညှဉ်း ဆဲ တော် မူ လိမ့် မည် ဟု ဆို လျက် သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို မ လျှောက် ဝံ့ ကြ။19 သို့ ရာ တွင် ကျွန် တို့ သည် တိုး တိုး ပြော သော စ ကား ကို ဒါ ဝိဒ် သည် ကြား လျှင်၊ သူ ငယ် သေ ကြောင်း ကို ရိပ် မိ သ ဖြင့်၊ သူ ငယ် သေ ပြီ လော ဟု ကျွန် တို့ ကို မေး တော် မူ ၏။ သူ တို့ က လည်း သေ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် ကြ ၏။20 ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် မြေ မှ ထ ၍ ရေ ချိုး ခြင်း၊ ဆီ လိမ်း ခြင်း၊ အ ဝတ် လဲ ခြင်း ကို ပြု ပြီး လျှင်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် သို့ သွား ၍ ကိုး ကွယ် ၏။ ထို နောက် နန်း တော် သို့ ပြန် လာ ၍ စား စ ရာ ကို တောင်း သော အ ခါ၊ ကျွန် တို့ သည် စား ပွဲ တော် ကို ပြင် ၍ မင်း ကြီး သည် စား တော် မူ ၏။21 ကျွန် တို့ က လည်း၊ ကိုယ် တော် သည် အ ဘယ် သို့ ပြု တော် မူ သ နည်း။ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ ငို ကြွေး လျက် နေ တော် မူ ၏။ သူ ငယ် သေ သော အ ခါ ထ ၍ စား တော် ခေါ် ပါ သည် တ ကား ဟု လျှောက် လျှင်၊22 ဒါ ဝိဒ် က၊ သူ ငယ် အ သက် ရှင် စဉ် အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို သ နား တော် မူ ၍၊ သူ ငယ် အ သက် ကို ချမ်း သာ ပေး တော် မူ မည် မ မူ မည် ကို အ ဘယ် သူ ဆို နိုင် သ နည်း ဟု အောက် မေ့ လျက် ငါ သည် အ စာ ရှောင် ၍ ငို ကြွေး လျက် နေ ၏။23 ယ ခု မှာ သူ ငယ် သေ ပြီ။ အ ဘယ် ကြောင့် အ စာ ရှောင် ရ မည် နည်း။ သူ ငယ် ကို ပြန် ၍ ဆောင် ခဲ့ နိုင် သ လော။ သူ ရှိ ရာ သို့ ငါ သွား ရ မည်။ သူ သည် ငါ ရှိ ရာ သို့ မ ပြန် မ လာ ရ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။24 တ ဖန် ဒါ ဝိဒ် သည် ခင် ပွန်း ဗာ သ ရှေ ဘ ကို နှစ် သိမ့် စေ သ ဖြင့်၊ သူ့ ထံ သို့ ဝင် ၍ ဆက် ဆံ လေ ၏။ သူ သည် လည်း သား ယောက်ျား ကို ဘွား မြင် ၍ ရှော လ မုန် အ မည် ဖြင့် အ ဘ မှည့် လေ ၏။25 ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို သူ ငယ် ကို ချစ် ၍ ကျေး ဇူး ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန် ကို စေ ခိုင်း ၍ ယေ ဒိ ဒိ အ မည် ဖြင့် မှည့် တော် မူ ၏။26 ယွာ ဘ သည် လည်း အမ္မုန် ပြည်၊ ရဗ္ဗာ မြို့ ကို တိုက် ၍ မြို့ တော် ကို ရ ပြီး မှ၊27 ဒါ ဝိဒ် ထံ တော် သို့ လူ ကို စေ လွှတ် ၍၊ ကျွန် တော် သည် ရဗ္ဗာ မြို့ ကို တိုက် ၍ ကန် တော် ရှိ ရာ မြို့ ကို ရ ပါ ပြီ။28 ယ ခု မှာ ကြွင်း သော လူ တို့ ကို စု ဝေး စေ သ ဖြင့်၊ မြို့ နား မှာ တပ် တော် ချ ၍ တိုက် ယူ တော် မူ ပါ။ သို့ မ ဟုတ် ကျွန် တော် ယူ ၍ ကျွန် တော် အ မည် ဖြင့် မြို့ ကို သ မုတ် ကြ လိမ့် မည် ဟု လျှောက် လျှင်၊29 ဒါ ဝိဒ် သည် လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ဝေး စေ သ ဖြင့်၊ ရဗ္ဗာ မြို့ သို့ ချီ သွား ၍ တိုက် ယူ လေ ၏။30 မင်း ကြီး ၏ သ ရ ဖူ ကို ချွတ် ယူ ၍ ခေါင်း တော် ပေါ် မှာ တင် ကြ ၏။ သ ရ ဖူ အ ချိန် ကား ကျောက် မြတ် ကို မ ဆို ဘဲ ရွှေ အ ခွက် တ ဆယ် ရှိ သ တည်း။ မြို့ ၌ လု ယူ သော ဥစ္စာ အ များ ကို လည်း ထုတ် လေ ၏။31 မြို့ သား တို့ ကို လည်း ထုတ် ဆောင် ၍ လွှ တိုက် မှု၊ သံ ထွန်၊ သံ ပု ဆိန် နှင့် အ လုပ် မှု ကို လုပ် စေ ၍ အုတ် ဖို ၌ လည်း ကျင် လည် စေ ၏။ ထို သို့ ဒါ ဝိဒ် သည် အမ္မုန် မြို့ သူ ရွာ သား အ ပေါင်း တို့ ၌ ပြု ပြီး မှ၊ လူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ ယေ ရု ရှ လင် မြို့ သို့ ပြန် လေ ၏။