1 ထို အ ခါ ဣ သ ရေ လ သည် မိ မိ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ နှင့် တ ကွ ခ ရီး သွား ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ ရောက် လျှင်၊ မိ မိ အ ဘ ဣ ဇာက် ၏ ဘု ရား သ ခင် အား ယဇ် ပူ ဇော် ခြင်း ကို ပြု လေ ၏။2 ညဉ့် အ ခါ ဗျာ ဒိတ် တော် အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် က၊ ယာ ကုပ်၊ ယာ ကုပ် ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ ယာ ကုပ် က အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည် ဟု လျှောက် လေ ၏။3 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ ငါ သည် ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ သင့် အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် ဖြစ် ၏။ အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ သွား ရ မည် အ ခွင့် ကို မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ငါ သည် ထို ပြည် ၌ သင့် ကို လူ မျိုး ကြီး ဖြစ် စေ မည်။4 အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ သင် နှင့် အ တူ ငါ သွား မည်။ တ ဖန် ငါ ဆောင် ခဲ့ ဦး မည်။ ယော သပ် သည် မိ မိ လက် ကို သင် ၏ မျက် စိ ပေါ် မှာ တင် ရ လိမ့် မည် ဟု မိန့် တော် မူ ၏။5 တ ဖန် ယာ ကုပ် သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် မှ ထွက် ၍၊ သူ စီး စ ရာ ဘို့ ဖါ ရော မင်း ပေး လိုက် သော လှည်း တို့ ဖြင့် ဣ သ ရေ လ ၏ သား တို့ သည် အ ဘ မှ စ ၍ မိန်း မ များ နှင့် သူ ငယ် များ တို့ ကို ဆောင် လျက်၊6 ခါ နာန် ပြည် ၌ ရ သော တိ ရစ္ဆာန် များ နှင့် ဥစ္စာ များ ကို လည်း ယူ ၍ အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ သွား ကြ ၏။7 ယာ ကုပ် သည် ကိုယ် တိုင် မှ စ ၍ သား သ မီး မြေး တည်း ဟူ သော အ မျိုး အ နွှယ် အ ပေါင်း တို့ ကို အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ ဆောင် သွား လေ ၏။8 အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ ရောက် သော ဣ သ ရေ လ သား တို့ ၏ အ မည် ကား၊ ယာ ကုပ် နှင့် သူ ၏ သား များ။ သား ဦး ရု ဗင်။9 ရု ဗင် သား။ ဟာ နုတ်၊ ဖါ လု၊ ဟေ ဇ ရုံ၊ ကာ မိ။10 ရှိ မောင် သား။ ယေ မွေ လ၊ ယာ မိန်၊ ဩ ဟဒ်၊ ယာ ခိန်၊ ဇော ဟာ၊ ခါ နာန် အ မျိုး မိန်း မ ၏ သား ရှော လ။11 လေ ဝိ သား။ ဂေ ရ ရှုံ၊ ကော ဟတ်၊ မေ ရာ ရိ။12 ယု ဒ သား။ ဧ ရ၊ ဩ နန်၊ ရှေ လ၊ ဖာ ရက်၊ ဇာ ရ။ ထို သူ တို့ တွင် ဧ ရ နှင့် ဩ နန် သည် ခါ နာန် ပြည် ၌ သေ သ တည်း။ ဖာ ရက် သား၊ ဟေ ဇ ရုံ နှင့် ဟာ မု လ။13 ဣ သ ခါ သား။ တော လ၊ ဖု ဝါ၊ ယော ဘ၊ ရှိ မ ရုန်။14 ဇာ ဗု လုန် သား။ သ ရက်၊ ဧ လုန်၊ ယာ လေ လ။15 ဤ သူ တို့ ကား၊ ယာ ကုပ် မ ယား လေ အာ သည် ပါ ဒ နာ ရံ အ ရပ် ၌ ဘွား သော သား တည်း။ သ မီး ဒိ န နှင့် တ ကွ၊ သား သ မီး ပေါင်း သုံး ဆယ် သုံး။16 ဂဒ် သား။ ဇိ ဖျုန်၊ ဟဂ္ဂိ၊ ရှု နိ၊ ဧ ဇ ဗုန်၊ ဧ ရိ၊ အ ရော ဒိ၊ အ ရေ လိ။17 အာ ရှာ သား။ ယိ မ န၊ ဣ ရွှာ၊ ဣ ရွှီ၊ ဗေ ရိ ယ၊ နှ မ စေ ရ တည်း။ ဗေ ရိ ယ သား၊ ဟေ ဗာ နှင့် မာ လ ချေ လ။18 ဤ သူ တို့ ကား၊ လာ ဗန် သည် သ မီး လေ အာ အား၊ လက် ဖွဲ့ သော ယာ ကုပ် မ ယား ဇိ လ ပ ဘွား သော သား တည်း။ ပေါင်း တ ဆယ် ခြောက်။19 ယာ ကုပ် မ ယား ရာ ခေ လ သား။ ယော သပ် နှင့် ဗင်္ယာ မိန်။20 အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ဩ န မြို့ ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ပေါ တိ ဖေ ရ သ မီး အာ သ နတ် တွင် ယော သပ် ရ နှင့် သော သား၊ မ နာ ရှေ နှင့် ဧ ဖ ရိမ်။21 ဗင်္ယာ မိန် သား။ ဗေ လ၊ ဗေ ခါ၊ အာ ရှ ဗေ လ၊ ဂေ ရ၊ နေ မန်၊ ဧ ဟိ၊ ရော ရှ၊ မု ပိမ်၊ ဟု ပိမ်၊ အာ ရ ဒ။22 ဤ သူ တို့ ကား ယာ ကုပ် မ ယား ရာ ခေ လ ဘွား သော သား တည်း။ ပေါင်း တ ဆယ် လေး။23 ဒန် သား။ ဟု ရှိမ်။24 နဿ လိ သား။ ယာ ဇေ လ၊ ဂု နိ၊ ယေ ဇာ၊ ရှိ လင်။25 ဤ သူ တို့ ကား၊ လာ ဗန် သည် သ မီး ရာ ခေ လ အား လက် ဖွဲ့ သော ယာ ကုပ် မ ယား ဗိ လ ဟာ ဘွား သော သား တည်း။ ပေါင်း ခု နစ်။26 ယာ ကုပ် ချွေး မ များ ကို မ ဆို ဘဲ၊ ယာ ကုပ် မှ ဆင်း သက် ၍၊ သူ နှင့် အ တူ အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ သွား သော လူ ပေါင်း ကား၊ ခြောက် ဆယ် ခြောက် ယောက် တည်း။27 အဲ ဂုတ္တု ပြည် ၌ ယော သပ် ရ နှင့် သော သား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ အဲ ဂုတ္တု ပြည် သို့ ရောက် သော ယာ ကုပ် ၏ အ မျိုး သား ပေါင်း ကား ခု နစ် ဆယ် တည်း။28 ယော သပ် ထံ သို့ ဂေါ ရှင် ပြည် ကို သွား စေ ခြင်း ငှါ ယု ဒ ကို အ ရင် စေ လွှတ် ပြီး မှ ဂေါ ရှင် ပြည် သို့ ရောက် ကြ ၏။29 ယော သပ် သည် ရ ထား ကို ပြင် ၍ အ ဘ ဣ သ ရေ လ ကို ခ ရီး ဦး ကြို ပြု ခြင်း ငှါ ဂေါ ရှင် ပြည် သို့ သွား ၍ အ ဘ ရှေ့ သို့ ရောက် သော်၊ အ ဘ ၏ လည် ပင်း ကို ဘက် လျက် ကြာ ကြာ ငို လေ ၏။30 ဣ သ ရေ လ က လည်း၊ ယ ခု ငါ သေ ပါ စေ သော။ သင် ၏ မျက် နှာ ကို ငါ မြင် ရ ပြီ။ သင် သည် အ သက် ရှင် သေး ၏ ဟု ယော သပ် အား ဆို လေ ၏။31 ယော သပ် က လည်း၊ ဖါ ရော မင်း ထံ သို့ ကျွန်ုပ် သွား ဦး မည်။ ခါ နာန် ပြည် ၌ နေ သော ကျွန် တော် အစ် ကို များ၊ ကျွန် တော် အ ဘ ၏ အိမ် သား များ တို့ သည် ကျွန် တော် ထံ သို့ ရောက် ကြ ပါ ပြီ။32 ထို သူ တို့ သည် သိုး ထိန်း ဖြစ် ပါ ၏။ သိုး နွား တို့ ကို မွေး သော သူ ဖြစ် ပါ ၏။ သူ တို့ သိုး နွား မှ စ ၍ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ဆောင် ခဲ့ ကြ ပါ ပြီ ဟု လျှောက် မည်။33 နောက် တ ခါ သင် တို့ ကို ဖါ ရော မင်း ခေါ် ၍ သင် တို့ သည် အ ဘယ် သို့ လုပ် ဆောင် တတ် သ နည်း ဟု မေး တော် မူ လျှင်၊34 ကိုယ် တော် ကျွန် တို့ သည် ဘိုး ဘေး နှင့် တ ကွ၊ ငယ် သော အ ရွယ် မှ စ ၍ ယ ခု တိုင် အောင် သိုး နွား တို့ ကို မွေး သော သူ ဖြစ် ကြ ပါ ၏ ဟု လျှောက် ရ မည်။ သို့ ဖြစ် ၍ ဂေါ ရှင် ပြည် မှာ နေ သော အ ခွင့် ကို ရ ကြ လိမ့် မည်။ သိုး ထိန်း ဖြစ် သော သူ ကို အဲ ဂုတ္တု လူ တို့ သည် ရွံ ရှာ တတ် ကြ ၏ ဟု အစ် ကို များ၊ အ ဘ ၏ အိမ် သား များ တို့ ကို ပြော ဆို ၏။