1 ထို အ ခါ လာ ဗန် သား တို့ က၊ ငါ တို့ ဘ ခင် ၏ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ယာ ကုပ် သည် ယူ သွား လေ ပြီ တ ကား၊ ငါ တို့ အ ဘ ၏ ဥစ္စာ အား ဖြင့်၊ သူ ၌ ဤ မည် သော စည်း စိမ် ရှိ သ မျှ သည် ဖြစ် လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ သည် ကို ယာ ကုပ် ကြား ၍၊2 လာ ဗန် ၏ မျက် နှာ ကို ကြည့် သော အ ခါ၊ ရှေ့ က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ခြား နား သည် ကို သိ မြင် ၏။3 ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း၊ သင် ၏ ဘိုး ဘ နေ သော ပြည်၊ သင် ၏ အ မျိုး သား ချင်း ထံ သို့ ပြန် သွား လော့။ ငါ သည် သင့် ဘက် ၌ ရှိ နေ မည် ဟု ယာ ကုပ် အား မိန့် တော် မူ ၏။4 ယာ ကုပ် သည် လူ ကို စေ လွှတ် ၍၊ ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ ကို၊ သိုး စု ရှိ ရာ တော သို့ ခေါ် ပြီး လျှင်၊5 သင် တို့ အ ဘ ၏ မျက် နှာ သည် ငါ ၌ ရှေ့ က ကဲ့ သို့ မ ဟုတ်၊ ခြား နား သည် ကို ငါ သိ မြင် ၏။ သို့ သော် လည်း၊ ငါ့ အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ ငါ့ ဘက် ၌ ရှိ တော် မူ ၏။6 သင် တို့ အ ဘ ၏ အ မှု ကို၊ ငါ တတ် နိုင် သ မျှ အ တိုင်း၊ ငါ စောင့် သည် ကို သင် တို့ သိ ကြ ၏။7 သင် တို့ အ ဘ သည် လည်း ငါ့ ကို လှည့် စား ၍၊ ငါ ရ ထိုက် သော အ ခ ကို ဆယ် ကြိမ် လဲ ခဲ့ ပြီ။ သို့ သော် လည်း၊ ငါ့ ကို ညှဉ်း ဆဲ စေ ခြင်း ငှါ၊ ဘု ရား သ ခင် အ ခွင့် ပေး တော် မ မူ။8 သူ က၊ ပြောက် သော အ ကောင် တို့ သည်၊ သင် ၏ အ ခ ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျှင်၊ သိုး၊ ဆိတ် ရှိ သ မျှ တို့ သည် ပြောက် သော အ ကောင် တို့ ကို မွေး ကြ ၏။ ကျား သော အ ကောင် တို့ သည်၊ သင် ၏ အ ခ ဖြစ် စေ ဟု ဆို လျှင် သိုး၊ ဆိတ် ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ ကျား သော အ ကောင် တို့ ကို မွေး ကြ ၏။9 ထို သို့ ဘု ရား သ ခင် သည်၊ သင် တို့ အ ဘ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို နှုတ် ၍ ငါ့ အား ပေး တော် မူ ပြီ။10 ထို တိ ရစ္ဆာန် များ တို့ သည်၊ ရှက် တင် ကြ သော အ ခါ၊ ငါ မြော် ကြည့် ၍၊ တိ ရစ္ဆာန် မ တို့ နှင့် ပေါင်း ဘော် သော တိ ရစ္ဆာန် အ ထီး တို့ သည်၊ အ ပြောက် အ ကျား မှ စ ၍၊ အ ထွေ ထွေ သော အ ဆင်း ရှိ ကြောင်း ကို အိပ် မက် ၌ ငါ မြင် ရ ၏။11 ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က လည်း၊ ယာ ကုပ် ဟု အိပ် မက် ၌ ငါ့ ကို ခေါ် လျှင်၊ အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏ ဟု ငါ ထူး ၏။12 သူ က လည်း၊ မြော် ၍ ကြည့် လော့။ တိ ရစ္ဆာန် မ နှင့် ပေါင်း ဘော် သော တိ ရစ္ဆာန် အ ထီး ရှိ သ မျှ တို့ သည်၊ အ ပြောက် အ ကျား မှ စ ၍၊ အ ထွေ ထွေ သော အ ဆင်း ရှိ ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ သင် ၌ လာ ဗန် ပြု သ မျှ တို့ ကို ငါ မြင် ၏။13 ငါ ကား၊ သင် သည် မှတ် တိုင် ကို ဆီ လောင်း ၍၊ ငါ ၌ သစ္စာ ပြု ရာ ဗေ သ လ အ ရပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ ယ ခု ထ ၍ ဤ အ ရပ် မှ ထွက် သ ဖြင့်၊ အ မျိုး သား ချင်း တို့ နေ သော ပြည် သို့ ပြန် သွား လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏ ဟု ယာ ကုပ် သည် ကြား ပြော ပြီး လျှင်၊14 ရာ ခေ လ နှင့် လေ အာ တို့ က၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ကိုယ် အ ဘ ၏ အိမ် နှင့် အ ဘယ် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ဘယ် သို့ အ မွေ ခံ ရ သေး သ နည်း။15 သူ သည် ကျွန်ုပ် တို့ ကို တ ကျွန်း တ နိုင် ငံ သား ကဲ့ သို့ မှတ် တတ် သည် မ ဟုတ် လော။ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ရောင်း စား ခဲ့ ပြီ တ ကား။16 ကျွန်ုပ် တို့ အ ဘ မှ ဘု ရား သ ခင် ရုပ် သိမ်း တော် မူ သော စည်း စိမ် ရှိ သ မျှ သည် ငါ တို့ ဥစ္စာ၊ ငါ တို့ သား သ မီး များ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ ဘု ရား သ ခင် မှာ ထား တော် မူ သည် အ တိုင်း၊ ယ ခု တွင် ပြု ပါ လော့ ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။17 ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ထ ၍၊ မိ မိ သား မ ယား တို့ ကို ကု လား အုပ် ပေါ် မှာ စီး စေ ၏။18 မိ မိ တိ ရစ္ဆာန် တည်း ဟူ သော၊ ပါ ဒ နာ ရံ အ ရပ် ၌ ရ သော တိ ရစ္ဆာန် ရှိ သ မျှ တို့ နှင့်၊ ရ တတ် သ မျှ သော ဥစ္စာ တို့ ကို ဆောင် ယူ ၍၊ အ ဘ ဣ ဇာက် နေ ရာ ခါ နာန် ပြည် သို့ ခ ရီး သွား လေ ၏။19 လာ ဗန် သည် သိုး မွေး ကို ညှပ် ခြင်း ငှါ၊ အ ခြား တ ပါး သို့ သွား ခိုက် တွင်၊ ရာ ခေ လ သည်၊ သူ ၏ တေ ရပ် ရုပ် တု တို့ ကို ခိုး ယူ လေ ၏။20 ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ပြေး မည့် အ ကြောင်း ကို မ ကြား မ ပြော ဘဲ နေ ၍၊ ရှု ရိ လူ ဖြစ် သော လာ ဗန် ကို ပ ရိ ယာယ် အား ဖြင့် နိုင် လေ ၏။21 ထို သို့ မိ မိ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ ပါ လျက် ပြေး သွား ၍၊ မြစ် တ ဘက် သို့ အ လျင် အ မြန် ကူး ပြီး လျှင်၊ ဂိ လဒ် တောင် ကို ရှေ့ ရှု ပြု လျက် ခ ရီး သွား လေ ၏။22 ယာ ကုပ် ပြေး ကြောင်း ကို၊ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ လာ ဗန် ကြား သိ လျှင်၊23 ညီ အစ် ကို တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ခု နစ် ရက် ခ ရီး လိုက် သ ဖြင့်၊ ဂိ လဒ် တောင် ပေါ် မှာ မှီ လေ ၏။24 ဘု ရား သ ခင် သည် ရှု ရိ လူ လာ ဗန် ဆီ သို့ ညဉ့် အ ချိန် တွင် အိပ် မက် ၌ ကြွ တော် မူ ၍၊ သင် သည် ယာ ကုပ် အား ကောင်း မ ကောင်း ကို မ ပြော နှင့်၊ သ တိ ပြု လော့ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။25 ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ တဲ ကို ဂိ လဒ် တောင် ပေါ် မှာ ဆောက် နှင့် ပြီ။ လာ ဗန် သည် လိုက် ၍ မှီ သော အ ခါ၊ မိ မိ ညီ အစ် ကို တို့ နှင့် တ ကွ၊ ထို တောင် ပေါ် မှာ တဲ ကို ဆောက် လေ ၏။26 လာ ဗန် က လည်း၊ သင် သည် အ ဘယ် သို့ ပြု သ နည်း။ စစ် တိုက် ရာ ၌ ဘမ်း မိ သော သူ တို့ ကို သိမ်း သွား သ ကဲ့ သို့၊27 ငါ့ ကို လှည့် စား ၍၊ ငါ့ သ မီး တို့ ကို သိမ်း သွား လေ ပြီ တ ကား။ ငါ့ ကို လှည့် စား ၍၊ အ ဘယ် ကြောင့် တိတ် ဆိတ် စွာ ထွက် ပြေး သ နည်း။ ငါ သည် ပျော် မွေ့ ခြင်း ကို ပြု ၍ သီ ချင်း ဆို လျက်၊ ပတ် သာ နှင့် စောင်း တီး လျက်၊ သင့် ကို လွှတ် လိုက် စေ ခြင်း ငှါ၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို မ ကြား မ ပြော ဘဲ နေ သ နည်း။28 ငါ့ သား သ မီး တို့ ကို ငါ နမ်း စေ ခြင်း ငှါ၊ အ ဘယ် ကြောင့် အ ခွင့် မ ပေး သ နည်း။ သင် သည် မိုက် စွာ ပြု လေ ပြီ တ ကား။29 ယ ခု သင့် ကို ငါ ညှင်း ဆဲ နိုင် ၏။ သို့ သော် လည်း၊ မ နေ့ ည မှာ သင် ၏ အ ဘ ကိုး ကွယ် သော ဘု ရား သ ခင် သည် ကြွ လာ ၍၊ ယာ ကုပ် အား ကောင်း မ ကောင်း ကို မ ပြော နှင့်။ သ တိ ပြု လော့ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။30 ယ ခု မှာ၊ သင် သည် မိ ဘ အိမ် ကို အ လွန် အောက် မေ့ သော ကြောင့်၊ သွား ရ သည် ဟုတ် စေ တော့။ ငါ ၏ ဘု ရား တို့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ခိုး ယူ ခဲ့ ရ သ နည်း ဟု ယာ ကုပ် ကို ဆို ၏။31 ယာ ကုပ် က လည်း၊ သင် သည် ကိုယ် သ မီး တို့ ကို အ နိုင် သိမ်း ယူ ကောင်း သိမ်း ယူ လိမ့် မည် ဟု ကျွန်ုပ် စိုး ရိမ် သော ကြောင့် ထွက် ပြေး ရ ၏။32 သင် ၏ ဘု ရား တို့ ကို မူ ကား၊ အ ကြင် သူ ၌ တွေ့ လျှင်၊ ထို သူ ကို သေ စေ လော့။ ကျွန်ုပ် တို့ ညီ အစ် ကို များ ရှေ့ တွင်၊ သင် ၏ ဥစ္စာ ကို ပြ ညွှန် ၍ ယူ ပါ လော့ ဟု၊ လာ ဗန် အား ပြန် ပြော ၏။ ရာ ခေ လ ခိုး ကြောင်း ကို ယာ ကုပ် မ သိ။33 လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် တဲ၊ လေ အာ တဲ၊ ကျွန် မ နှစ် ယောက် တို့ ၏ တဲ သို့ ဝင် ၍ ရှာ သော် လည်း မ တွေ့ လျှင်၊ လေ အာ တဲ ထဲ က ထွက် ၍၊ ရာ ခေ လ တဲ သို့ ဝင် လေ ၏။34 ရာ ခေ လ သည်၊ ထို ရုပ် တု တို့ ကို ယူ ၍ ကု လား အုပ် ကုန်း နှီး တန် ဆာ ထဲ သို့ သွင်း ထား ပြီး လျှင်၊ ထို တန် ဆာ ပေါ် မှာ ထိုင် လျက် နေ၏။ လာ ဗန် သည် တ တဲ လုံး ကို ရှာ ဖွေ ၍ မ တွေ့ လျှင်၊35 ရာ ခေ လ က၊ ဘ ခင် ရှေ့ မှာ ကျွန် မ မ ထ နိုင် သည် ဖြစ် ၍၊ စိတ် ရှိ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ မိန်း မ တို့ ၌ ဖြစ် မြဲ ရှိ သည် အ တိုင်း၊ ကျွန် မ ၌ ဖြစ် ပါ သည် ဟု အ ဘ အား ဆို လေ ၏။ ထို သို့ လာ ဗန် သည် ရှာ ဖွေ ၍ ရုပ် တု တို့ ကို မ တွေ့ ရ။36 ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် စိတ် ဆိုး ၍ လာ ဗန် ကို ဆုံး မ သည် ကား၊ ကျွန်ုပ် သည် အ ဘယ် သို့ ပြစ် မှား ၍၊ အ ဘယ် အ ပြစ် ရှိ သော ကြောင့်၊ ကျွန်ုပ် ကို ဤ မျှ လောက် ပြင်း ထန် စွာ လိုက် ရ သ နည်း။37 ကျွန်ုပ် ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ ကို ရှာ ဖွေ သည် ဖြစ် ၍၊ သင် ၏ ဥစ္စာ ပ ရိ ကံ တ စုံ တ ခု ကို တွေ့ မိ လျှင်၊ သင် ၏ ညီ အစ် ကို၊ ကျွန်ုပ် ညီ အစ် ကို တို့ ရှေ့ တွင်၊ ဤ အ ရပ် ၌ ထား ပါ။ သူ တို့ သည်၊ ငါ တို့ နှစ် ယောက် စပ် ကြား မှာ စီ ရင် ပါ စေ။38 ကျွန်ုပ် သည် သင့် ထံ ၌ အ နှစ် နှစ် ဆယ် ပတ် လုံး နေ ရာ တွင်၊ သင် ၏ သိုး မ၊ ဆိတ် မ တို့ သည် ဝမ်း ပိုး မ ပျက်။ ဆိတ် ထီး၊ သိုး ထီး တို့ ကို ကျွန်ုပ် မ စား။39 သား ရဲ ကိုက် သတ် သော အ ကောင် ကို သင့် ထံ သို့ ကျွန်ုပ် မ ဆောင် ခဲ့၊ ကိုယ် အ ရှုံး ခံ ရ ၏။ နေ့ မှာ ခိုး သည် ဖြစ် စေ၊ ည မှာ ခိုး သည် ဖြစ် စေ၊ သင် သည် ကျွန်ုပ် တွင် အ စား တောင်း လေ့ ရှိ ၏။40 နေ့ အ ချိန် ၌ လည်း နေ ပူ ကို ၎င်း၊ ညဉ့် အ ချိန် ၌ လည်း နှင်း ခဲ ကို ၎င်း ခံ ရ ပြီ။ အ အိပ် ပျက် ခြင်း ကို လည်း ခံ ရ ပြီ။41 ထို သို့ ကျွန်ုပ် သည် အ နှစ် နှစ် ဆယ် ပတ် လုံး သင် ၏ အိမ် ၌ နေ ၍၊ သင် ၏ သ မီး နှစ် ယောက် အ တွက် ကြောင့် ဆယ် လေး နှစ်၊ သိုး ဆိတ် တို့ အ တွက် ကြောင့် ခြောက် နှစ် အ စေ ခံ ရ ပြီ။ သို့ ရာ တွင် သင် သည်၊ ကျွန်ုပ် အ ခ ကို ဆယ် ကြိမ် လဲ ပြီ တ ကား။42 ယ ခု လည်း ကျွန်ုပ် အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ ဣ ဇာက် ၏ ကြောက် ရွံ့ ရာ ဘု ရား သည် ကျွန်ုပ် ဘက် ၌ မ ရှိ လျှင် သင် သည် ကျွန်ုပ် ကို ဧ ကန် အ မှန် လက် ချည်း လွှတ် လိုက် လိမ့် မည် တ ကား။ အ ကယ် စင် စစ် ကျွန်ုပ် ဆင်း ရဲ ခံ ရ ခြင်း၊ ပင် ပန်း စွာ လုပ် ကိုင် ရ ခြင်း ကို ဘု ရား သ ခင် မြင် ၍၊ မ နေ့ ည မှာ သင့် ကို ဆုံး မ တော် မူ ပြီ ဟု ဆို လေ ၏။43 လာ ဗန် က လည်း၊ ဤ သ မီး တို့ သည် ငါ့ သ မီး ဖြစ် ကြ ၏။ ဤ သူ ငယ် တို့ သည်၊ ငါ့ သား ဖြစ် ကြ ၏။ ဤ တိ ရစ္ဆာန် တို့ လည်း၊ ငါ့ တိ ရစ္ဆာန် ဖြစ် ကြ ၏။ မြင် သ မျှ သော ဥစ္စာ သည် ငါ့ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏။ ငါ့ သ မီး တို့ ၌ ၎င်း၊ သူ တို့ ဘွား မြင် သော ငါ့ သူ ငယ် တို့ ၌ ၎င်း၊ အ ဘယ် သို့ ငါ ပြု နိုင် သ နည်း။44 သို့ ဖြစ် ၍၊ ယ ခု သင် နှင့် ငါ စပ် ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် စေ ၍၊ ငါ တို့ နှစ် ယောက် သည် ပ ဋိ ညာဉ် ပြု ကြ စို့ ဟု ယာ ကုပ် အား ပြန် ပြော ၏။45 ယာ ကုပ် သည် လည်း ကျောက် ကို ယူ ၍၊ မှတ် တိုင် ဘို့ စိုက် ထူ ပြီး လျှင်၊46 ကျောက် များ ကို စု ထား ကြ ပါ ဟု ညီ အစ် ကို တို့ အား ဆို သည် အ တိုင်း၊ သူ တို့ သည် ကျောက် များ ကို ယူ ၍၊ ကျောက် ပုံ ကို တည် လုပ် ပြီး မှ၊ ထို ကျောက် ပုံ အ ပေါ် ၌ စား သောက် ခြင်း ကို ပြု ကြ ၏။47 ထို ကျောက် ပုံ ကို လာ ဗန် သည် ယေ ဂါ သ ဟာ ဒု သ ဟူ ၍ ၎င်း၊ ယာ ကုပ် သည် ဂိ လဒ် ဟူ ၍ ၎င်း သ မုတ် လေ ၏။48 လာ ဗန် က လည်း၊ ယ နေ့ ဤ ကျောက် ပုံ သည် ငါ နှင့် သင် ၏ စပ် ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် သည် ဟု ဆို ၏။ ထို ကြောင့် ဂိ လဒ် ဟူ ၍ သ မုတ် ကြ ၏။49 မိ ဇ ပါ ဟူ ၍ သ မုတ် ကြ သေး ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ လာ ဗန် က၊ ငါ တို့ သည် တ ယောက် နှင့် တ ယောက် ခွါ သွား ကြ သော နောက်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ နှင့် သင် ၏ စပ် ကြား ၌ စောင့် တော် မူ စေ သ တည်း။50 သင် သည် ငါ့ သ မီး တို့ ကို ညှဉ်း ဆဲ သည် ဖြစ် စေ၊ ငါ့ သ မီး တို့ မှ တ ပါး အ ခြား သော မိန်း မ နှင့် စုံ ဘက် သည် ဖြစ် စေ၊ ငါ တို့ ၌ လူ သက် သေ မ ရှိ၊ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ နှင့် သင် ၏ စပ် ကြား ၌ သက် သေ ဖြစ် တော် မူ စေ သ တည်း ဟူ ၍ ၎င်း၊51 တ ဖန် လည်း၊ ငါ နှင့် သင် ၏ စပ် ကြား ၌ သင် သည် တည် လုပ် ခဲ့ ပြီး သော ဤ ကျောက် ပုံ နှင့် ဤ မှတ် တိုင် ကို ကြည့် ပါ လော့။52 ငါ သည် သင့် ကို ခိုက် ရန် ပြု ခြင်း ငှါ၊ ဤ ကျောက် ပုံ၊ ဤ မှတ် တိုင် ကို မ ကျော် ရ။ သင် သည် ငါ့ ကို ခိုက် ရန် ပြု ခြင်း ငှါ၊ ဤ ကျောက် ပုံ၊ ဤ မှတ် တိုင် ကို မ ကျော် ရ ဟု ဤ ကျောက် ပုံ နှင့် ဤ မှတ် တိုင် သည် သက် သေ ဖြစ် စေ သ တည်း။53 အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ နာ ခေါ် ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ သင့် အ ဘ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ စပ် ကြား ၌ စီ ရင် တော် မူ စေ သ တည်း ဟူ ၍ ၎င်း ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း၊ မိ မိ အ ဘ ကြောက် ရွံ့ ရာ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို ခြင်း ကို ပြု လေ ၏။54 ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် တောင် ပေါ် မှာ ယဇ် ပူ ဇော် ၍၊ ညီ အစ် ကို များ ကို အ စာ စား စေ ခြင်း ငှါ ခေါ် ဘိတ် သ ဖြင့်၊ သူ တို့ သည် စား သောက် ၍၊ တောင် ပေါ် မှာ ညဉ့် ကို လွန် စေ ကြ ၏။55 နံ နက် စော စော လာ ဗန် ထ ၍ မိ မိ သား သ မီး များ ကို နမ်း လျက် ကောင်း ကြီး ပေး ပြီး မှ၊ မိ မိ နေ ရာ ပြည် သို့ ပြန် သွား လေ ၏။